Bjarmi - 01.03.1988, Blaðsíða 19

Atburðir
föstudagsins
langa:
Quð var að verki

Guð
sætti
oss
við
sig
fyrir
Krist
Föstudagurinn langi er í margra
augum langur og dimmur þegar þeir
líta á hann í ljósi guðspjallanna. Petta
er dagurinn þegar myrkraöflin voru
einráð að kalla og niðurstaðan varð í
samræmi við það.
Þetta er dagurinn þegar lærisvein-
arnir brugðust; einn varð svikari, ann-
ar afneitari.
Þetta er dagurinn þegar ráði Gyð-
lnga tókst loks eftir langa mæðu að
ráða Jesúm af dögum. Og svo beittu
þeir þeim aðferðum sem þeir töldu
nauðsynlegar, hvort sem það voru
lognar sakir eða ljúgvitni.
Þetta er dagurinn þegar æstur lýð-
nrinn kaus brotamanninn Barrabas
irekar en hann sem hafði gengið um á
meðal þeirra og gert gott.
Þetta er dagurinn þegar rómversku
yfirvöldin kórónuðu allt saman með
bví að staðfesta og framkvæma
dauðadóminn yfir honum sem kallaði
Slg lífið, dagurinn sem varð harmsaga
frá upphafi til enda.
Þegar Pétur útskýrir atburðina á
föstudaginn langa gerir hann það á allt
annan hátt. Hann kemst svo að orði:
„Guð lét þannig rætast það sem hann
hafði boðað fyrirfram fyrir munn allra
spámannanna“ (Post. 3,18).
Það var með öðrum orðum, sam-
kvæmt þessari útskýringu, Guð sem
var að verki. Það er einmitt á þessum
bakgrunni og frá þessu sjónarmiði
sem atburðir föstudagsins langa eru
fagnaðarboðskapur. Það sem bar
Kristi að höndum gerðist vegna synd-
ara og í stað syndara. Það var Guð
sjálfur sem var að gera reikningsskil
— og það var synd syndara sem hann
gerði upp.
Postulinn lýsir því þannig: Guð
sætti oss við sig fyrir Krist.
Að vísu er þetta bæði sorglegt og
átakanlegt, það sem við nefndum í
upphafi. En það er þó einungis
umgjörðin. Kjarninn, hin eiginlega
orsök, er þetta að hér er Guð að verki.
Hér ryður GUÐ syndaranum veg til
sín.
Núna, á þessum föstudegi langa,
býður hann síðan syndurum til sín á
grundvelli þess sem hann hefur gert.
Hver og einn sem berst þetta boð þarf
að svara því.
Olav Uglem.