Bjarmi - 01.07.1998, Page 17

vegna þess að kristniboðar komu
hingað, hvaðan svo sem þeir komu. Allt
það besta, fegursta og eftirsóknar-
verðasta sem við vitum um og viljum
vita af í menningu okkar, þjóðlífi og
lifsháttum er ávöxtur kristninnar. Við
ættum það ekki nema vegna þess að
hingað komu kristniboðar endur fyrir
löngu og að okkur var haldið við efnið
kynslóð eftir kynslóð. Kristniboð og
kristnitaka er eilífðarverkefni, stöðugt
verkefni, því að trúin er ekki einhver
eign eða innistæða sem við eigum.
Sá tími kemur aldrei að við getum
sagt að kristnun íslands sé lokið þvi að
lífið heldur alltaf áfram. Líf manns er
stöðug ferð. „Tilvera okkar er undarlegt
ferðalag," syngjum við. Hún er aldrei
nein kyrrstaða. Um leið og það gerist er
tilveran ekki lengur líf. Stöðugt fæðast
nýjar kynslóðir og okkur ber áfram til
nýrra æviskeiða. Við erum ekki þau
sömu og við vorum fyrir 15 árum. Við
'upplifum hlutina á annan hátt að
mörgu leyti. Lífið færir okkur ný
verkefni, ný viðfangsefni og nýjar
spumingar, ný átök.“
Eyðileggur kristniboð
menningu þjóðanna?
„Engin þjóð lifir í friði eða er lokuð íyrir
áhrifum umheimsins. Við getum ekki
ákveðið að friða þjóð eins og dýrategund
því að um manneskjur er að ræða og
mannlegt líf felur alltaf í sér samskipti.
Við viljum geta skoðað Afrikufólk í
sólinni, tekið af því myndir og horft á það
eins og sjónvarpsþátt á Discovery
Channel. Það er stórkostlegt að sjá það en
þetta er fólk eins og við. Svo gremst okkur
að konumar em komnar í bómullarkjóla
og em hættar að nota geitaskinnspilsin.
Mér kemur í hug stúlkan sem er að
staulast upp í gilið með krukkuna til að
sækja vatn með stóran lurk hangandi
neðan í þungu geitaskinnspilsinu. Af
hverju er hún með þennan lurk? Af því
að hún er gift. Þá er svona lurkur settur
í pilsfaldinn til þess að hún hlaupist
ekki á brott. Hún er eign karlsins,
tjóðruð. Hvílíkur léttir er það fyrir
konuna sem fær bómullarkjól! Sú
breyting sem er augljósust íýrir atbeina
kristniboðsins snertir stöðu konunnar.
Konan höndlar nýja reisn. Hún er metin
sem manneskja en ekki sem eign. Það
er vegna fagnaðarerindisins.
Það er ekki kristniboðið eitt og sér
sem veldur því að þessar þjóðir taka
upp aðra lífshætti. Þróunin er komin á
undan okkur áður en við vitum af.
Rúturnar með ferðamennina koma,
stóríyrirtækin koma, Kóka kóla kemur.
En hvað bjargar þessu fólki frá því að
verða fórnarlömb kauphyggjunnar,
neyslugræðginnar og yfirgangs gróða-
hyggju okkar heimshluta? Hvað gefur
því innri styrk, viðmið, menntun og
siðferðisþroska? Það er fagnaðarerindið
um Jesú Krist og líflð í hans nafni.
Kristniboð og kristnitaka er eilífðarverkefni, stöðugt
verkefni, pví að trúin er ekki einhver eign eða
innistæða sem við eigum.