Bjarmi - 01.07.1998, Blaðsíða 21

/
Lifandi kirkja
Ut er komin bókin Lifandi
kirkja eftir Kjartan
Jónsson. Undirtitill bókar-
innar er: Um kristniboðs-
köllun kirkjunnar. Útgef-
andi er Skálholtsiitgáfan, Reykjavik.
Höfundur tók guðfræðipróf við Háskóla
íslands og er kristniboðsfræðingur frá
Fuller-guðfræðiskólanum í Banda-
ríkjunum. Hann er prestvígður
og var kristniboði í Kenýu um
12 ára skeið. Nú er hann
framkvæmdastjóri Santbands
íslenskra kristniboðsfélaga.
Bókin Lifandi kirkja fjallar um
grundvallarforsendur kristniboðs-
ins, eins og segir aftan á kápunni,
og er ætlað að auka skilning á
þeirri köllun kirkjunnar að vinna
að kristniboði. Bent er á að
umræður innan þjóðkirkjunnar um
kristniboð hafi aukist nokkuð í
seinni ti'ð og að t.d. prestastefna og
kirkjuþing hafi ályktað að
kristniboð ætti að vera jafnsjálf-
sagður þáttur í starfi kirkjunnar og
bama- og unglingastarf.
Bókin skiptist í sjö meginkafla
og fimm viðauka. Fyrsti kaflinn er
um rætur og upphaf kristniboðsins í
Biblíunni, bæði Gamla testamentinu
(GT) og því nýja (NT). Bent er á að í GT
er sagt frá kærleika Guðs lil allra þjóða,
ekki eingöngu til hinnar úlvöldu þjóðar,
Gyðinga, og vitnað er til fjölmargra
atburða og orða í NT sem sýna að
hjálpræðisverk Jesú er ætlað öllum
mönnum. „Lærisveinarnir eru sendir út
til þjóðanna. Þegar Jesús hafði friðþægt
fyrir syndir allar manna, sigrað dauðann
með upprisu sinni og úthellt heilögum
anda gat kristniboðið hafist."
í öðrum kafla bókarinnar er spurt hver
eigi að vinna að kristniboði. Þar er
vitnað í málsgrein í svonefndum
Lausanne-sáttmála en hún hljóðar svo:
„Til að boða heiminum fagnaðarerindið
verður öll kirkjan að boða öllum
heiminum allt fagnaðarerindið."
Lausanne-sáttmálinn er reyndar efni
eins kafla bókarinnar. Sáttmálinn var
gerður á kristilegri ráðstefnu sem Italdin
var í Lausanne í Sviss 1974 undir forystu
bandaríska prédikarans Billys Graham.
Þátttakendur voru 2400 frá 150 þjóðurn
og hafði aldrei fyrr í sögunni verið haldið
jafnviðamikið heimsmót á vegum
evangelískra manna. Þarna var samin
greinargerð eða yfirlýsing um kristna trú
og boðunarstarf og þykir hún svo merk
að hún er notuð sem nokkurs konar
trúarjátning meðal rnargra kristinna
kirkna. Af þinginu spratt síðan öflug
trúboðshreyfing og af henni hefur vaxið
önnur trúboðshreyfing sem kallast AD
2000 og hefur hún nánast tekið við af
þeirri fyrri. Lausanne-sáttmálinn er birtur
í þessum kafla bókarinnar.
Athyglisverður er þátturinn um
kristindóm, nýlendustefnu og menningu.
Þess má geta að bókarhöfundur rannsak-
aði sérstaklega menningu Pókotmanna,
meðan hann var kristniboði í Kenýu, og
velti mjög fyrir sér hversu kristnir menn
þyrftu að kynna sér siði og hugsunarhátt
þjóða, sem þeir störfuðu á meðal, svo að
hvorir skildu aðra og samskiptin yrðu
sem farsælust.
I einum kaflanum er rakin í stuttu
rnáli saga Santbands íslenskra
kristniboðsfélaga en þau samtök
hafa unnið að kristniboði síðan 1929
í Kína, Eþíópíu og Kenýu.
Freistandi væri að rekja frekar
efni bókarinnar en það verður ekki
gert hér. Segja má að hér sé
gullnáma fyrir hvern þann sern vill
auka skilning sinn á „merkasta máli
í heimi“ eins og kristniboðið hefur
verið kallað. Hver fróðleikskaflinn
tekur við af öðrum. Á eftir hverjum
kafla eru fáeinar spurningar til
upprifjunar og samtals. Þá er vísað
til fjölmargra ritningarorða sent
fræðslan styðst við.
Bókin Lifandi kirkja er um
120 blaðsíður í kiljubandi, kápan
er litprentuð og gljáandi.
Nokkrar ljósmyndir og uppdrættir prýða
bókina, svo og litlar, táknrænar teikni-
myndir sem gera hana líflegri. Pappírinn
er hvítur og fallegur. og öll er bókin hin
eigulegasta.
Kjartan Jónsson hefur á undanfömum
árum ritað margar greinar í blöð um
starf sitt þegar hann var kristniboði í
Kenýu. Þetta er fyrsta bók hans. Lifandi
kirkja hlýtur að teljast einkar góð og þörf
viðbót við hinar fáu bækur okkar
íslendinga um kristniboð meðal
framandi þjóða. Lesendur Bjarma ættu
að verða sér úti um eintak.
Benedikt Amkelsson.