Heima er bezt - 01.03.1957, Qupperneq 10

PÆTTIR ÚR VESTURVEGI
eftir Steinclór Steindórsson jrá Hlöhum
FRÁ ITHACA TIL MINNEAPOLIS.
Niagara.
ftir kyrrðina og hvíldina í Cornell hófst nú
nokkurra daga hraðferð, þar sem naumast var
staðið lengur við en krían gerir á steininum.
Frá Ithaca fór ég föstudagsmorguninn 28. sept.,
og var kominn næsta þriðjudagskvöld norður til
Minneapolis, og hafði þá skoðað Niagarafossa og
og komið við í stórborgunum Detroit og Chicago.
Frá Ithaca fór ég með járnbraut norður til Buffalo,
er það um 3 stunda ferð. Leiðin liggur fyrst eftir dal
meðfram Cayugavatni, en síðan um marflata sléttu, er
Buffalo nálgast. Nú voru haustlitir skóganna að ná
hámarki fegurðar sinnar. Hvarvetna, þar sem skógar-
lundar eða einstök tré voru, skörtuðu þau í hinu undur-
samlegasta litaskrúði. Rauðir litir í ýmsum tilbrigðum
yfirgnæfðu, en einnig bar þar mikið á margskonar gul-
um litum, og allar blöndur og tilbrigði þessara lita frá
nær því gullnum blæ til hárauðs. Hlynir og eikur skarta
með rauðum lit, en aspir og víðir með gulum. Þessir
fjölbreytilegu haustlitir eru eitt sérkenni náttúrunnar í
Norður-Ameríku, en hvergi þó fremur en í Nýja-
Englandsríkjum og umhverfis vötnin miklu. Farið var
um nokkur smáþorp, en annars virtist byggðin ekki
þétt. Akrar og engi voru hvarvetna slegin og hirt, en
sums staðar voru menn að brenna illgresi og úrgang.
Hey var í miklum stökkum, ekki ólíkum tilsýndar og
hér heima, en er betur var aðgætt, var þar hlaðið saman
vírbundnum böggum.
Þegar til Buffalo kom, þóttu mér viðbrigðin mikil
að koma úr heiðríkju og hreinu lofti sveitanna inn í
verksmiðjurykið og reykinn, sem lá yfir borginni, en
iðnaður er þar mikill. Ekki hafði ég nokkra viðdvöl
þar í borginni, ók ég beint til Greyhoundstöðvarinnar
í miðbænum og þaðan áleiðis til Niagara. Bílstjórinn,
sem flutti mig, lét móðan mása um borgina, sem hann
var sýnilega stoltur af, og vildi fræða þenna ókunna
ferðalang sem bezt um. Benti hann mér í alla merkis-
staði, sem við ókum framhjá. Enda þótt flestir stéttar-
bræður hans, sem ég hitti á ferðalagi mínu, væru góðir
viðskiptis og skrafhreifnir, bar þessi þó af.
Frá Buffalo er um þriggja stundarfjórðunga akstur
til Niagarafossanna. Fossarnir eru tveir, Bandaríkja-
megin er Ameríkufoss (American fall), en Skeifufoss
(Horseshoe fall) nær Canada. Milli þeirra er Geitarey.
Frá engum einum stað er útsýn yfir báða fossana sam-
tímis. Til þess að sjá þá sem bezt, tók ég mér far með
bátnum „Maid of the mist“, sem fer á hálftíma fresti
inn undir fossana. Urn leið og stigið er á skipsfjöl, fá
allir farþegar olíukápur og hettur miklar,enda veitir ekki
af, því að úðinn er eins og hellt sé yfir mann úr fötu,
og súgurinn af fossinum svo mikill, að maður sýpur
hveljur, þegar næst er komið fossunum, en báturinn
hoppar á öldunum eins og í stórsjó væri. Er í senn ægi-
legt og tilkomumikið að sigla inn undir fossana, eink-
um Skeifufossinn, sem bæði er stærri og formfegurri
en hinn. Enda þótt vatnsmegin fossanna sé gífurlegt
og þeir stórkostlegir í hvívetna, þótti mér þó minna til
koma, en ég hafði búizt við. Og engum skugga varpa
þeir á fossana okkar hér heima á íslandi í mínum huga,
þótt ólíku sé sama að jafna um vatnsmegin. Gljúfrið
fyrir neðan fossana er með þverhníptum klettaveggjum,
en hvarvetna, sem nokkur fótfesta er sýnileg, vaxa tré
og runnar. Fór litskrúð þeirra undra vel við fljótið og
fossana.
Er ég hafði skoðað mig um við Niagara, eins og mig
lysti, hélt ég á ný til Buffalo, og út á flugvöll og nær
samstundis upp í flugvélina, sem flutti mig til Detroit.
Bílaborgin mikla.
Með fluginu til Detroit hófst flugferðalag mitt um
Bandaríkin. Mátti svo heita, að flugvélin væri eina
farartæki mitt upp frá því. Gott er að ferðast með
amerískum flugvélum. Varla er maður fyrr kominn á
Niagarafossar. Ameríkufoss ncer, en Skeifufoss fjcer, ásamt
brúnni yfir Lawrencefljótið.
94 Heima er bezt