Heima er bezt - 01.03.1957, Síða 32

En áður en hann hafði snúið bílnum á götunni, minnt-
ist hann hins nafnlausa bréfs Hilliards til lögreglunnar,
mundi það frá orði til orðs. Hann hætti við að snúa
bílnum í þessa átt og hélt suður götuna. Vertu nú
rólegur, Karl, sagði hann við sjálfan sig. Cindý vill ekki,
að lögreglunni sé gert viðvart. Hilliard er hræddur um,
að einhver komist á snoðir um þetta. Enginn mun
kunna þér þakkir fyrir, ef þú spilar upp á eigin spýtur
og þér verður skyssa á. Cindý mun hata þig alla tíð,
ef þú gerist nú fifldjarfur og stofnar öllu í frekari
hættu, sem getur lokið með manndrápum. Og hættan
gæti orðið eins miltil fyrir Hilliardsfólkið eins og þá
þremenninga. Hvað getur þú í rauninni gert? Ef Hilli-
ard hefði kært sig um hjálp þína eða annarra, þá hefði
hann eftir henni sótt. Og Cindý, — Cindý var sama,
hvað þú hugsaðir, ef þú aðeins kæmist ekki að sann-
leikanum. Treystu þeim.
En Cindý er í húsinu.
Hann þrýsti á bensíngjafann, og bifreiðin brunaði
af stað. Hann snarbeygði inn á hliðargötu, honum var
sama, hvar hann ók, aðeins aka eitthvað út í bláinn,
meðan hann var í svona megnri hugaræsingu.
Lögreglan þurfti að fá vitneskju um þetta. Hann hafði
enga heimild til þess að dylja lögregluna hins sanna. En
svo minntist hann ýmissa sagna, sem hann hafði annað-
hvort heyrt eða lesið. Lögreglan er ekki einn maður,
sem vinnur eftir ákveðnum reglum, sem hægt er að
geta sér til urn fyrirfram. Innan hennar starfaði fjöldi
manns, það gætti mismunandi metnaðar, hugrekkis,
greindar. Tökum til dæmis þenna slánalega lögreglu-
stjóra í kaffisölunni. Hann hafði sagt, að þetta væri
hættulegt fyrir þessa þrjóta. En hann hafði ekkert
hugsað um Hilliardfólkið. Hann átti að inna af hendi
ákveðið starf: taka þessa þrjá menn höndum eða skjóta
þá. Maður þessi mundi því sjálfsagt haga aðferðum
svo, að hann hlyti frama af.
En hann sýndi þér þó bréfið? Já, til þess að Ioka
munni þínum, til að gera þér Ijósa örvæntingu Hilliards.
Ef til vill gat þessi maður samt skilið, hvernig aðstaða
Hilliards var. Ef til vill....
Það ert ekki þú, sem átt að taka ákvörðun, Karl. Það
er herra Hilliard. Fjölskylda hans. Sjálfsagt hefur ekki
enn neitt sérstakt komið fyrir á heimilinu, ekkert ör-
lögþrungið, og það er það, sem Hilliard vill koma í
veg fyrir. Hann hefur sín eigin áform. Og hann hefur
ákveðið, að lögreglan skuli ekki hafa afskipti af þessu
máli.
Og þó — ef þeir nú vissu, að gíslar væru í húsinu.
Gíslar. Karl hægði ferðina. Honum varð hugsað til
styrjaldarinnar. Og því næst hugsaði hann: Ef til vill
get ég samt komið að liði. Ef hann ynni að þessu
einn síns liðs og með gát. Honum hvarflaði í hug at-
burður nokkur frá styrjaldarárunum, atburður, er gerð-
ist í frumskógum Filipseyja. Hann minntist, hvernig
Japanir höfðu leikið þrjá liðsforingja, er þeir höfðu
tekið sem gísla.
Nú rann bíllinn aftur af stað. Átti hann að gera til-
raun?
Nei, Cindý er í húsinu, Karl! Cindý er þar ásamt
glæpamönnum, — Cindý, sem þú elskar.
Hann steig aftur á bensíngjafann, sneri stýrinu og
nam staðar fyrir framan klúbbinn. Bifreiðaeftirlitsmað-
urinn kom út og kinkaði kolli til hans. Karl gekk inn,
þreif bæði kvöldblöðin af skrifborðinu og fór með
lyftunni upp í herbergi sitt. Hann fletti þeim í flýti
og fann á þriðju síðu Times myndir af þessurn þre-
menningum. Reiðin sauð í honum, er hann horfði á
myndirnar. Og áður en hann vissi af, hafði hann rekið
knýttan hnefann í stállampann, svo að hann hentist út
í vegg. Peran sprakk. Koldimmt var í herberginu. Hann
stóð þarna stynjandi og varnarlaus, af því að hann
hafði ekki fengið nóga útrás fyrir ofsa sinn.
Þetta var ágætt, þetta var laglega af sér vikið, Karl.
Brjóttu öll húsgögnin, mölbrjóttu þau, það verður dá-
góð hjálp. Cindý brýtur ekkert, og faðir hennar hefur
mátt þola meira en þú færð nokkurn tímann að vita.
Hann hefur þolinmæði til að berjast á þann eina hátt,
er honum er kleift vegna þessara skepna. Lærðu af þeim
manni. Hann fór heim til sín í kvöld, tómhentur, ákveð-
inn, einn.
Karl sá Hilliard sér fyrir hugskotssjónum og varð
rólegri. Þessi innri sýn jók virðingu Karls Wright á
honum og jafnframt varð hún til þess að gera hann
sneyptan. Hann minntist þess, hvernig hann hafði litið
á líferni Hilliards, talið líf hans íhaldssamt, leiðinlegt
og snautt að öllu.
Enginn berst slíkri baráttu fyrir auðnarlegri tilveru.
Hann berst fyrir eitthvað, sem er honum dýrmætt og
hefur lífsgildi, á sama hátt og þú berst fyrir því, sem
þér er hugfólgið, og barátta þín felst í því að gera
ekkert.
En þú mátt ekkert gera, Karl. Ekki nokkurn skap-
aðan hlut.
Hann tók skammbyssuna upp úr vasanum og lagði
hana á skrifborðið.
Þú verður að vera stilltur og rólegur og mátt ekki
nálgast þetta hús, fyrr en mennirnir eru allir á brottu.
Þessi yfirborðslegi og heimskulegi hugsunarháttur,
sem orðið hafði til þess að hann hafði gert sér villandi
hugmynd um Dan Hilliard og hans líka hafði Iengi
blindað hann. En nú vissi hann, að honum mundi ekki
verða á, að hugsa svo yfirborðslega framar, þar með
hafði hann sagt skilið við vissan hluta af unggæðis-
hættinum.
Karl fór nú að tína allt upp úr vösum sínum án þess
að kveikja loftljósið. Honum þótti vænt um að geta
dundað við eitthvað. En það var eitthvað í bréfi Hilli-
ards, sem hann hafði ekki reiknað með. Til þessa hafði
hann aðeins hugsað um þau fjögur, sem voru á valdi
þremenninganna, en nú hvarflaði að honum, hvað mundi
gerast, þá þeir færu á brott. Hilliard mundi eftir getu
reyna að sporna við illum afleiðingum, en....
Hvað átti hann að gera, ef þeir tækju Cindýju með
sér?
Áður en hann hafði til fulls krufið þessa hugsun til
mergjar, rakst hann á eitthvað í vasa sínum, sem hann
116 Heima er bezt