Heima er bezt - 01.03.1957, Side 33

bar ekki kennsl á. Hann tók upp þenna hlut og þreif-
aði á honum sem gerzt. Þetta var lykillinn, sem hann
hafði gleymt að fá Cindýju aftur í morgun, lykillinn
að bakdyrunum hjá Hilliard. Hann þrýsti honum nú
fast í lófa sér, rétt eins og þetta væri hluti af stúlk-
unni, og svo tók hann að íhuga málið á nýjan leik. Gat
lykillinn orðið honum að gagni á einn eða annan hátt?
Klukkan var eitt á miðnætti. Dan Hilliard horfði á
lýsandi skífuna á klukkunni. Átta og hálf klukkustund,
þangað til pósturinn kæmi með þessa peninga. Og
þá ■•••
Hann reyndi eftir megni að hugsa ekld um þetta.
Svo sofnaði hann aftur, ef svefn skyldi kalla, því að
hann hafði alltaf andvara á sér. Einu gilti, þótt líkami
hans þráði svefn og hvíld, hver taug í líkama hans var
þanin. Hann var eins og veiðidýr í skógi. Svona hafa
þeir leikið þig, Dan. Þú ert nú kominn alveg inn í þann
heim, sem þeir lifa og hrærast í. Þeir hafa breytt heimili
þínu í frumskóg, þar sem hættan bíður við hvert þitt
fótmál. Sérhver bíll, sem um götuna fór, var hættu-
boði, unz hann hafði brunað framhjá. Hver minnsta
hræring niðri, þar sem þeir félagar voru, varð til þess,
að hann stirðnaði allur upp. Hann vissi alltaf, að þau
systkin voru inn í herbergi Ralphies og Elenóra var í
hinu rúminu þarna í herberginu.
Ráðagerðin, sem hafði að vísu ekki orðið til við
rökfasta hugsun, heldur komið honum í hug í eins kon-
ar móki, var nú fullráðin. Hér var raunar aðeins um
ógn að ræða, en hann gat ekki fundið annað ráð betra.
Svo gat farið, að Glenn Griffin yrði á báðum áttum, ef
hann hefði í rauninni í hyggju að hafa eitthvert þeirra
á burtu með sér á morgun. I dögun ætlaði Dan að at-
huga þessa ráðagerð í einstökum atriðum. Er hann hafði
ákveðið þetta, reyndi hann að bægja öðrum hugsun-
um frá sér, svo sem endurminningunni um viðburði
kvöldsins. En hann gat ekki haft sömu stjórn í hugs-
uoum sínum og áður. Hann hafði breytzt. Vilji hans
hans hafði veiklazt.
Vonleysið hafði gegnsýrt hann, og við því varð
ekkert gert. Áður hafði það verið vanmátturinn, sem
var allt annað, En þessi örvænting hafði veildað hann
á sál og líkama, gert hann sljóvan. Hann átti enga mögu-
leika, hvað sem gerðist, en samt skyldi hann bera sigur
af hólmi. Hann skyldi leika hlutverk sitt eins vand-
lega og hann var maður til. En er að kveðjustund kæmi
í fyrramálið, mundu verða fullkomin hvörf í lífi hans
og fjölskyldu hans allrar. Hann þorði ekki að hugsa um,
með hvaða hætti það yrði, því að hann vissi það ekki,
og sennilega var bezt, að hann hugsaði ekki um það.
Maður veit aldrei neitt með vissu. Það er svo margt,
sem verður að gæta. Hver hefði trúað því, að Griffin
yngri gerði uppsteit og af henni leiddi svo þessa óhugn-
anlegu ró hjá Glenn Griffin? Hann var eins og allur
annar maður. Nú var yfirlætið aðeins efst á yfirborðinu
og var allt annað en sannfærandi, en grimmd hans kom
æ betur í Ijós. Dan tók þessa ró eins og vera bar: sem
þunnan klakahjúp, sem átti að dylja allan glundroð-
ann í skapgerðinni. Þessi leiðtogi, sem áður lét ein-
vörðungu stjórnast af kaldri skynsemi, var nú ekki
lengur því hlutverki vaxinn, af því að bróðir hans, sem
hann hafði jafnan drottnað yfir, hafði hlaupizt á brottu.
Um kvöldið hafði Dan lesið drápgirndina út úr augum
hans, er hann leit á Cindvju. Var hann nú farinn að
kenna henni um það, sem Hank hafði gert? Og til hvers
mundi það svo leiða?
Dan var ljóst, að hann átti nú að taka þetta mál föst-
um tökum og íhuga alla möguleika sem bezt, því að
enn voru nokkrar klukkustundir til stefnu. Þá var nú
til dæmis ósigur Robish: Mundi hann draga taum
Glenns, þegar til kastanna kæmi? Þyrsti hann enn í
að hefna sín á Dan? Eða á Ralphie?
Hér var of margs að gæta. Allt of margs. Og heili
hans var þreyttur og sljór. Svefninn var ginnandi. Hann
langaði til að leita skjóls í svefninum, enda var honum
ljóst, að hann þarfnaðist hvíldar og heilabrotin voru
honum ekki að neinu gagni.
Svo varð honum aftur hugsað um Ralphie, sem lá
þarna inni í herberginu, góndi upp í loftið og braut
heilann um föður sinn, sem hann skildi ekki. Skyldi
hann nokkurn tímann skilja þetta?
Dan sneri sér við með erfiðismunum. Nú þyrmdi
skyndilega yfir hann þeirri hugsun, sem til þessa hafði
ekki angrað hann. Átta klukkustundir voru þangað til
peningarnir kæmu, og fyrir þann tíma mundi lögreglan
hafa skotið eða tekið Hank höndum, svo mundi hún
komast á slóðina vegna stolnu fatanna, sem hann var
í eða þá bíls Cindýjar.
Framhald.
Blaðað í dómsmálum
Framhald af bls. 100.---------------------------—
matreitt eða þvegið gólf. Kvað hún eiginmann sinn
því hafa orðið að hverfa frá launuðu starfi til þess að
sýsla við heimilisstörfin. Ekki taldi héraðsdómarinn
sannað, að eiginmaðurinn hefði þurft að verða fyrir eins
miklu atvinnutjóni og konan vildi vera láta. Hins vegar
leit hann svo á, að meiðsli konunnar hefðu verið það
mikil, að hún mundi hafa þurft aukna heimilishjálp,
og var það tjón metið á kr. 2.500.00. Var tjónið af
slysinu þannig samtals talið nema kr. 5732.32.
Báðir aðiljar skutu dómi þessum til Hæstaréttar. Sú
varð niðurstaða málsins þar, að staðfest var mat héraðs-
dómara á fjárhæð tjónsins. Hins vegar taldi Hæsti-
réttur ekki um neina óvarkámi að ræða hjá konunni.
Leit dómurinn svo á, að konan hefði mátt treysta því,
að umferð um gangstéttina, sem var slétt og vel gerð,
væri hættulaus vegfarendum, þar sem engin viðvör-
unarmerki höfðu verið sett upp. Fékk konan samkvæmt
þessu alla þá fjárhæð, sem tjónið var metið á, kr.
5732.32 og 2500 krónur í málskostnað fyrir báðum
dómum.
Heima er bezt 117