Heima er bezt - 01.09.1957, Blaðsíða 30

145) Betri samastað er ekki hægt að
hugsa sér en hjá Helgu. Eg er bara
hræddur um, að við völdum henni ó-
þægindum. Við Stína reynum að hjálpa
henni við ýmislegt.
146) Við færum björg í bú með því
að tína ber. Já, það reyndist heilmikil
búbót, þegar til kom, og nokkuð af berj-
unum voru notuð til sultunar. Helgu
finnst, að við séum mjög dugleg...
147) Þannig líða nokkrir dagar. Þá sér
Helga það í dagblaðinu, að eftir þrjá
daga er ákveðið, að boðnar skuli upp
eigur Hansens sáluga.
148) Á ný tek ég að brjóta heilann
um leyndarmál Hansens. Ég fer í langa
gönguferð um kvöldið með Mikka og
hugsa málið gaumgæfilega.
149) „Ég held ég verði aldrei rólegur,
fyrr en ég hef fengið nánari vitneskju
um myndina, sem hékk yfir rúmi Han-
sens,“ segi ég við Mikka. „Því heldur þú,
að Hansen hafi bent á þessa mynd?“
150) Ég fæ lánað reiðhjól hjá Línusi,
og uppboðsdaginn hjóla ég til stöðvar-
innar. Mikki kemur með mér. Ég hef
peninga í vasanum, ef svo skyldi fara,
að ég byði í eitthvað.
151) Stór hópur manna er saman kom-
inn á uppboðsstaðnum. Ég held mig á
afskekktum stað og fylgist með því, sem
fram fer. Það líður löng stund, áður en
myndin kemur fram á sjónarsviðið.
152) Uppboðshaldarinn setur tíu krón-
ur á hana, en þá býður einhver tvær
krónur. Allir hlæja. Ég býð nú fimm
krónur. Enginn býður betur. Hamarinn
fellur. Myndin er orðin mín eign.
153) Þegar ég hef sótt myndina, verð
ég þess var, að náungi nokkur virðir
mig fyrir sér með rannsakandi augna-
ráði. Þetta er Perlberg. Hann fylgir mér
eftir, þegar ég legg af stað heimleiðis.
318 Heima er bezt