Heima er bezt - 01.03.1958, Blaðsíða 35

WBSk
*

V
v , ,.• / •: ■
áÆ»M

P
fi j
j't
40
- **
190. Ég sný mér við, og í húminu sé
ég kvalara minn, Perlberg. — „Reyndu
ekki að laumast burt, karl minn!“ segir
hann. „Þú gerir svo vel að koma með
mér. Reyndu að flýta þér!“
191. Perlberg gefur mér ekki einu sinni
tíma til að koma hjólinu fyrir. Þegar ég
reyni að slíta mig lausan, tekur hann
um mitti mér, og ber mig að bil, sem
bíður þarna í grenndinni og er í gangi.
192. Meðan þessu fer fram, heldur
bílstjóri Perlbergs Mikka í skefjum með
lurk á lofti. Eftir skipun Perlbergs lætur
bílstjórinn hjólið mitt inn í farangurs-
geymsluna og snýr aftur að bílnum.
193. Perlberg treður mér síðan inn í
bílinn. Og mér til mikillar furðu sé ég
frú Myring þar í baksætinu. Ég á þá
að hafa hana og Perlberg að sessunaut-
um á þessu ferðalagi.
194. Perlberg gefur bílstjóranum fyrir-
skipanir um það, hvert aka beri, en ég
fæ aðeins þær skýringar hjá honum, að
móðir mín — frú Myring — hafi ein rétt
til þess að ákveða, hvað við mig skyldi
gera.
195. Hvert er svo ferðinni heitið? Ja,
hver vissi það? Ekið er klukkustundum
saman um nóttina. Og í aftureldingu
er numið staðar við stórt vatn. Ég sé,
að við erum við sjávarmál. Við Perl-
berg förum út úr bílnum.
196. Niðri við ströndina stendur mað-
ur nokkur. Perlberg hrópar á hann, og
hann sisast í áttina til okkar. Fanga-
vörður minn kastar á hann kveðju og
spyr, hvort hann geti flutt okkur yfir
til Nikulásar á Svörtueyju.
197. Sjómaðurinn verður bæði hissa
og hugsi, þegar hann heyrir j>að, að ég
eigi að setjast að þar á eynni. — „Er
nokkurt vit í því, að láta drenginn í
hendurnar á öðrum eins vitfirringi og
Nikulási?“
198. Þessi athugasemd var reyndar ekki
beinlínis vel fallin til þess að gera mér
fyrirheit -um bjarta framtíð, en ég átti
þó einskis annars úrkostar en að hlýða,
jaegar ferðinni var haldið áfram í fiski-
bátnum.