Heima er bezt - 01.10.1960, Side 30

— Jæja, góða mín. Léttu þá af huga þínum, ég skal
ekki bregðast trausti þínu. Attu við mikla erfiðleika að
stríða?
— Mér finnst það þungbært. Maðurinn rninn neytir
nú orðið svo mikils áfengis, að börnin líða skort fyrir
það.
— Er langt síðan maðurinn þinn byrjaði að neyta
áfengis?
— Já, það eru mörg ár síðan, en í fyrstu var það svo
lítið, að það kom ekki að sök. Hann stundaði vinnu
sína ágætlega fyrir því og sá okkur öllum vel fyrir
nauðsynjum okkar fyrstu búskaparárin. En nú á síðari
árum hefur hann stöðugt aukið vínneyzluna, og börn-
unum fjölgaði jafnhliða. Hann er líka farinn að verða
svo vondur með áfengi í seinni tíð, að ég er oft dauð-
hrædd við hann. Venjulega kemur hann drukkinn heim
eftir vinnu á laugardögum og heldur síðan áfram að
neyta áfengis fram á sunnudagskvöld. A mánudögum
liggur hann svo veikur og treystir sér ekki í vinnu. En
ég held þá, að hann þjáist meira andlega en líkamlega,
því að þá iðrast hann framkomu sinnar, svo að það er
hræðilegt að horfa upp á líðan hans. Þegar hann er í
því ástandi, segist hann ætla að hætta að drekka vín, og
ég er viss um, að þá þráir hann ekkert heitar en að
geta yfirstigið áfengisnautnina, en það sækir alltaf í
sama horfið aftur. Hann er ósjálfstæður, og freisting-
arnar margar, en Hallur er góður drengur þrátt fyrir
allt. Ég hef oft beðið Guð að senda einhverja hjálp,
svo að hann mætti komast á rétta leið, og ég trúi ekki
öðru, en að hann geri það, blessaður Himnafaðirinn,
því hvað sem er um mig sjálfa, þá eru það börnin mín
og Hallur, sem ekki mega verða þessari hræðilegu
ógæfu að bráð, sem yfir heimili okkar hefur fallið. Þú
þekkir vonandi ekki af eigin reynslu örlög drykkju-
mannskonunnar?
— Nei, maðurinn minn neytir aldrei áfengis.
— Hvað starfar maðurinn þinn annars?
— Hann er prestur hér í borginni.
— Prestur! — Svo þú ert þá prestsfrú, og ég hef
gerzt svo djörf að bjóða þér hingað inn í hreysið mitt.
— Ragna verður næstum vandræðaleg. En frú Eygló
lítur brosandi til hennar og segir alúðlega:
— Ég álít okkur alveg jafningja, þó minn maður sé
kirkjunnar þjónn, en þinn algengur verkamaður. Við
erum öll bræður og systur, hvar sem skaparinn hefur
sett okkur í þjóðfélaginu, og nú vil ég reynast þér sem
systir og hjálpa þér eftir beztu getu. Hvað get ég nú
fyrir þig gert?
Ragna lítur á frú Eygló, og gleði og undrun spegl-
ast í augum hennar. — Er guð að bænheyra mig? Er
mér að berast hjálp? segir hún. — Það fyrsta sem þú
getur gert fyrir mig, er að koma hingað öðru hvoru
og reyna að kynnast Halli sjálfum.
— já, sennilega er það fyrsta skilyrðið, hvað hann
snertir, en þú sjálf og börnin, hvað get ég gert fyrir
ykkur?
— Ekkert betra en reyna að hafa áhrif á Hall, svo
að hann hætti að neyta áfengis, þá er okkur öllum
borgið.
— Jæja, vina mín, við skulúm þá sjá, hverju ég get
áorkað, því ég trúi á sigurmátt hins góða. Nú ætla ég
ekki að tefja lengur hjá þér að þessu sinni, en ég kem
bráðlega aftur.
— Guð blessi þig fyrir kornuna hingað í dag. Augu
Rögnu blika full af tárum, og hún tekur innilega í hönd
frú Eyglóar.
— Það er lítið að þakka, en við skulum vona það
bezta. Frú Eygló rís á fætur og þakkar fvrir kaffið.
Síðan fvlgir Ragna henni út fvrir kjallaradyrnar, og
þar kveðjast þær sem systur.
Frú Eygló hraðar sér heim á leið. Hún er búin að
vera óvenju lengi að gera morguninnkaupin að þessu
sinni. En Ragna gengur inn aftur i húsið glöð og undr-
andi yfir því sem gerzt hefur, og nv von streymir um
sál hennar. Guði er ekkert ómáttugt.
Prestshjónin sitja sarnan inni í dagstofu sinni að lokn-
um hádegisverði og njóta hvíldar um stund. Frú Eygló
hefur beðið eftir góðri næðisstund með manni sínum
einum til þess að skýra honum frá atburðum morguns-
ins, og nú er tækifærið komið. En áður en frú Eygló
hefur mál sitt, lítur séra Astmar brosandi til konu sinn-
ar og segir:
— Fórstu eitthvað langt í morgun, Eygló mín? Hún
vinkona þín sem býr fvrir innan bæinn, hringdi hingað
tvisvar sinnurn og spurði um þig, en ég fann þig ekki
í hvorugt skiptið í húsinu.
Framhald.
• • VILLI........
402 Heima er bezt