Heima er bezt - 01.02.1963, Side 13

SéÖ yfir Montreaux og Genfar-vatn.
anna Vevey og Montreaux í kantónu þeirri er Waadt
heitir. Raunverulega eru þessir þrír bæir vaxnir saman,
og gáfu merk'ispjöld við veginn ein til kynna, hvar bæja-
mörkin voru. I La Tour og Vevey er undirlendi meira
en í Montreaux, enda gengur dalur þar upp í fjallendið.
Okkur gekk greiðlega að finna fundarstaðinn. Var
okkur vel tekið þar og fengið í hendur dagskrár og
önnur skilríki ásamt dvalareyri, sem var ríflega úti lát-
inn, án þess um nokkurt óhóf væri að ræða. Það sem
eftir var dagsins notaði ég til að skoða mig um í þess-
um þremur samvöxnu bæjum, sem eru líkir um flest
og sennilega mjög dæmigerðir svissneskir ferðamanna-
bæir.
Það tvennt, sem mér þótti einkenna bæina mest, voru
annars vegar hótelin og hins vegar skrúðgarðar og
ræktun. Meðfram höfuðgötunni má segja að hótel sé
í öðru hverju húsi. Mörg þeirra eru að vísu fremur lítil,
en önnur risastór með allt upp í 500 rúm að því auglýst
er. Belmont, þar sem ég bjó, er með 100 rúmum og
mun það vera heldur yfir meðallag. Ekki veit ég um
búnað annarra hótela, en þarna var vistlegt, dálítið gam-
aldags, en herbergi stór og rúmin ágæt. Setustofur rúm-
góðar og borðsalur mildll, en aldrei sá ég þar nema fátt
fólk. Mesti ferðamannastraumurinn var liðinn hjá. Flest
það fólk, sem þarna dvaldist, var enskumælandi að mér
heyrðist, yfirleitt aldrað fólk, og konur í meiri hluta.
Sagði Murphy mér, að það væri sýnilega langmest enskt
millistéttarfólk. Virtist það einkum verja tíma sínum
í smáferðir um bæ og nágrenni, en annars sitja í setu-
stofum eða úti í garði, lesa eða konur dunduðu við
handavinnu. Fannst mér sú tilvera ömurlegt aðgerðar-
leysi.
Slcrúðgarðar eru hvarvetna, og hver blettur ræktað-
ur, þar sem jarðveg er að fá. Mikið ber þar á stórgerð-
um, litsterkum blómum, og þóttist ég hvergi hafa séð
líkt blómaskrúð nema vestur í Kaliforníu. Stórvaxin
tré af ýmsu tagi varpa skugga sínum yfir garða og
götur. Voru þar bæði lauftré og barrviðir, meira að
segja voru þar á allmörgum stöðum kaliforniskir stór-
viðir og japanskir Ginkoar, og virtust hvor tveggja una
sér vel. Smávaxnir pálmar voru þar víða og jafnvel
kaktusar á stöku stað. Ber allur gróður vitni um mikla
veðursæld, og líkasta því sem væri á strönd iMiðjarðar-
hafsins, þótt Genfarvatnið sé nær 400 metrum yfir
sjávarfleti. Enda er hér kölluð svissneska Rivieran.
Dagana sem ég dvaldist þarna var hitinn lengstum
25—30°, en einn daginn rigndi þó, og var þá hvasst af
vestri. Tættust skýjabólstramir um fjallatindana eigi ó-
áþekkt og er í útsynningi hér á landi, nema hlýrra í
lofti. Hvítfextar öldur risu á vatninu og kvika við
ströndina. Mundi lítil skemmtun hafa þá verið að fara
þar sjóleiðina.
Við ströndina era víða baðstaðir og smábátahafnir.
Seglsnekkjur og hraðbátar eru hvarvetna á ferð, og
sjóskíðaleikur er þar eftirlætisíþrótt. Var Evrópumót
haldið í Montreaux í þeirri grein um þessar mundir,
Heima er bezt 49