Heima er bezt - 01.07.1965, Blaðsíða 25

að hefjast, en átti erfitt uppdráttar, sérstaklega vegna
veganna. — En þessi frásögn er sönn og engar ýkjur.
Þetta var svona, eins og hér er frá sagt. Veit ég að
margir aldraðir bílstjórar, sem ennþá aka bíl sínum um
þjóðvegi landsins, kannast við þessa baráttu við forar-
blauta vegina, þegar allir farþegarnir fóru út til að ýta
bílnum upp úr forinni, og fengu svo leirsletturnar fram-
an á sig, ef bíllinn losnaði úr feninu.
Þessi þáttur um Þingvelli verður ekki lengri að sinni.
Ég hef tekið hann saman til að minna íslenzkan æsku-
lýð á þennan fornhelga, merka sögustað. Allir íslending-
ar, bæði ungir og gamlir, þurfa að koma á Þingvöll og
sjá með eigin augum alla þá fornhelgu staði, sem sagan
segir frá. Þingvöllum gleymir enginn, sem þann merka
sögustað fær augum litið.
Steján Jónsson.
Frú á Svalbarðsströnd, sem ekki vill láta nafns síns
getið, biður um ljóð, sem byrjar þannig: Kysstu mig
aftur þú kyssir svo vel. Ef til vill kannast einhverjir les-
endur þáttarins við þetta ljóð og þætti mér þá vænt um
að fá afrit af því.
Ásgerður á Bergsstöðum, Ingibjörg í Böðvarshólum,
og Didda, Ragna, Svana og Inga á Akureyri biðja um
Ijóð, sem heitir Bítilæði. — Ljóð og lag er eftir Ómar
Ragnarsson.
Bítilæði.
— Það sprettur vel! — Ú-u-u-u!
í fyrra var ég bara feiminn og óásjálegur fýr
en ég breyttist og nú er ég sem nýr.
Bítlarnir komu. — Breyttur ég er.
Nú get ég bitið í hárið á mér.
Bítilæði. — Bítilfræði.
Bítillög og Bítilkvæði.
Bítilbuxur. — Bítiltreyjur.
Það vantar ekkert nema Bítilbleyjur.
Engin stelpa vildi áður líta við mér.
Ég var svo hallærislegur og sver,
en nú er lubbinn minn svo lifandi og stór.
Ég sýnist laglegur, hávaxinn og mjór.
Bítilgreiðsla. — Bítil leiðsla.
Bítilhælar. — Bítilstælar. — Ú-u-u-u!
Bítilnælur. — Bítilgælur.
En af hverju ekki Bítil-fuglafælur.
Og þegar Bítlarnir baula „úujeje“
þá brestur kærastan mín í grát!
Ég beygi af og út úr tárum ekkert sé.
Á ópum hennar virðist ekkert lát.
Við hoppum á sveitaböllum á hælaháum skóm,
svo að hrynja allir köngulóarvefir og hjóm,
og oní moldinni falla mýsnar í rot.
Og Milwood flýr úr landhelginni eins og skot.
Bítilstappið. — Bítilklappið.
Bítildansinn. — Bítilsjansinn.
Bítilnætur. — Bítilmúttur,
og bráðum koma eflaust Bítiltúttur.
— Það sprettur vel! — Ú-u-u-u!
Ó, allar stelpur hópast mig utan um,
af því að ég líkist Bítlunum,
en hárið stundum bagar mig á böllunum,
þá bjóða þeir mér stundum upp í misgripum.
Dansa, fröken. (Kjaftshögg!)
Ég hlusta á Bítlaplötur daginn út og inn
og alltaf spangólar hundurinn minn: Ú-u-u-u!
Að spila þær lengur er mér loks um megn,
því að lagið hinum megin, það heyrist í gegn.
Bítilæði. — Bítilfræði.
Bítillög og Bítilkvæði.
Bítilbuxur. — Bítiltreyjur.
Það vantar ekkert nema Bítilbleyjur.
Ingveldur í Böðvarshólum og fleiri biðja um ljóðið
Fyrsti kossinn. Ljóðið er eftir Ölaf Gauk, en lagið eft-
ir Gunnar Þórðarson.
Fyrsti kossinn.
Fyrsta kossinn — ég kyssti rjóða vanga,
þennan koss ég vil muna daga langa.
Ég sá þig kæra fyrst um kvöld í maí.
Ég var að koma á rúntinn niður í bæ.
Og hve þín ásýnd öll mig heillaði,
því aldrei nokkurn tíma gleymt ég Jæ.
Heima er bezt 261