Heima er bezt - 01.02.1966, Side 32

MAGNEA FRÁ KLEIFUM:
HANNA MARÍA
og villingarnir
ANNAR HLUTI
Þau saumuðu bætur á dýnurnar. Urn stund var
þögn, þá spurði Hanna María:
„Heldurðu nú ekki að okkur leiðist, þegar allt
fyllist af krökkum, afi minn, þá höfum við aldrei
tíma til að tala saman í næði.“
„O sei-sei, jú, við fáum nægan tíma til að tala sam-
an, og svo eru tveir krakkar enginn stórgripa-hópur,
eða finnst þér það?“
„Hvar eiga þau að sofa?“
„Tvisvar tveir eru fjórir,“ sagði afi.
Hanna fitjaði upp á nefið, óttalega voru þau asna-
leg þessi lög sem hann afi setti. Svo spurði hún upp-
hátt, hve magir dropar væru í sjónum, hve margir
menn í heiminum, hvað sólin væri stór, og hver ætti
þar heima.
Þá varð afi aftur að svara.
„A strákurinn að fara með?“
„Geti hann það, þá læt ég hann gera það svona
stundum, en líklega kann hann ekkert með hesta að
fara.“
„Eiga þau að sofa í tjaldinu hjá okkur, þegar við
förum að heyja á enginu?“
„Tvisvar fjórir eru átta,“ svaraði afi.
Nú leizt Hönnu ekki á blikuna, svo væru tvisvar
átta sextán, og tvisvar sextán þrjátíu og tveir, og
tvisvar þrjátíu og tveir? — Nei, þetta var nú ekki
framkvæmanlegt, hún yrði að fá sér blað og blýant
til að margfalda þetta fyrr en varði, og hvernig ætti
hún að spyrja fimm eða sex hundruð spurninga bara
til að fá einni svarað? Þarna hafði afi leikið laglega
á hana. Hún ætlaði nú samt ekki að láta á því bera,
að henni þætti þetta leitt, heldur tala bara við afa
og vita, hvort hún gæti ekki látið hann segja sér
ýmislegt án þess að spyrja hann beint.
Harpa kom nú þjótandi og Sonja á eftir henni.
„Sverrir sefur, svo nú á ég frí!“ kallaði hún til
þeirra.
„Já, farið þið og leikið ykkur um stund í góða
veðrinu. Þegar farið verður að slá, fáið þið nóg að
snúast, svo þið skuluð leika ykkur á meðan tíminn
er nógur,“ sagði afi.
Hanna María fór inn með nálina sem amma hafði
lánað henni, og kom út aftur með fimm kleinur,
sem hún skipti jafnt á milli þeirra.
„Svo sagði amma, að kaffið færi að verða tilbúið,
og við mættum ekki fara neitt frá, fyrr en búið væri
að drekka,“ sagði Hanna, þegar Sonja bað hana að
koma í spássertúr. Sonja vildi alltaf vera að spássera,
en Hönnu leiddist og hafði enda ekki heyrt þetta
orð, fyrr en Sonja kom og vissi ekki hvað hún meinti,
er Sonja stakk upp á þessu í fyrsta sinn.
Þær stöllurnar lögðust nú í fagurgrænan varpann
og teygðu frá sér alla skanka, rétt eins og Neró sem
nú var orðinn þurr aftur og farinn að mása af hita.
II.
Krakkarnir koma.
Afi sótti krakkana á trillunni sinni inn að Eyri.
Hanna fór ekki með honum, því hún sagðist þurfa
að snúa heyinu, sem afi hafði slegið daginn áður.
Reyndar var það aðeins ofurlítill kragi kringum bæ-
inn, en Hanna María gerði úr því fjóra flekki og
þóttist hafa mikið að gera. Amma hélt að óþarft
væri að snúa þessum flekkpentum á klukkutíma
fresti, það væri ekki svo lélegur þurrkurinn. Og
amma vildi helzt aldrei láta snerta við heyi á sunnu-
dögum.
Hanna María var svo spennt, að hún gat ekki
68 Heirna er bezt