Heima er bezt - 01.01.1980, Side 14

Prestshjónin hjá kirkjutröppunum.
Birgir fer inn að altarinu og byrjar messuna. Á meðan bíð
ég í skrúðhúsinu, og reyni að hugsa um ræðuna, og sú
stund nálgast að ég verð að fara fram og flytja predikun-
ina. Dettur mér þá í hug setning úr Davíðssálmum: Guð
er oss hæli og styrkur, örugg hjálp í nauðum. Ég ákvað að
leggja út af þessum texta. Það var eins og mér væri gefið
hvað ég átti að segja, en erfitt var að vera bæði blaðlaus og
óundirbúinn.
— Aður fyrr gegndu prestsfrúrnar stórum hlutverkum.
Er það enn svo ?
— Heimilið er prestinum ómetanlegt og kona prestsins
gegnir tvímælalaust hlutverki aðstoðarprests. Hún fylgist
með starfinu, svarar í símann, talar við fólk o.s.frv. Kona
mín er Sólveig Ásgeirsdóttir. Hún hefur stutt mig með ráð
og dáð. Við giftumst í Akureyrarkirkju 3. ágúst 1948.
— Hvernig er samstarf ykkar séra Birgis?
— Samvinna okkar er mjög traust og góð, þrátt fyrir
það að tvimenningsprestaköll hafa ýmsa vankanta bæði
að því er snertir prestana og sóknarbömin. Við höfum
tilfinningar eins og annað fólk. Eins kann það að vera með
sóknarbörn okkar, að þeim þykir erfitt að þurfa að gera
upp á milli okkar. Ég hef reynt hvort tveggja, bæði verið
ungi og „gamli“ presturinn. (Ég ætla samt að biðja þig að
hafa orðið „gamli“ innan gæsalappa!!). Við séra Birgir
erum alltaf fúsir til samstarfs. Við færum báðir kirkju-
bækur, þannig að við látum hvorn annan vita hvaða
prestsverk við framkvæmum hvor um sig.
— Hvað felst íþví að vera vígslubiskup?
— Vígslubiskupsembættin voru fyrst skipuð árið 1910,
og var á sínum tíma hugsaó sem bráðabirgðalausn, en
hefur haldist til dagsins í dag. Tillaga kom fram um það að
endurvekja gömlu biskupsdæmin, en það naut ekki
stuðnings Alþingis, svo þetta varð málamiðlun. Við
vígslubiskuparnir erum tveir og getum vígt presta og
kirkjur, ef okkur er það falið af biskupi landsins.
— Hefur þér líkað prestsstarfið vel?
— Já. Ég er búinn að vera prestur það lengi, að ég hef
fengið af þvi nokkra reynslu, og ég fagna því að forsjónin
leiddi mig til þessara starfa. I byrjun hefur það örugglega
ráðið miklu um að ég gerðist prestur, að faðir minn var í
þjónustu kirkjunnar, prestur og síðar biskup. Ég fann hve
mikla ánægju hann hafði af starfinu. Auðvitað kennir oft
sársauka yfir því að geta ekki gert betur, en þeim mun
meiri er gleðin þegar sjáanlegur árangur næst. Maður er
alltaf að sá, án þess þó að vita hvort eitthvað kemur upp,
eða hvernig það verður.
Þegar ég hóf nám í Guðfræðideildinni var mér gefin
biblía, og í hana skrifaði ég þessi orð: Leitið fyrst guðsríkis
og þess réttlætis, og þá mun allt þetta veitast yður að auki.
Þetta er setning úr fjallræðunni (Matt 6. 23) og eftir þess-
um orðum hef ég reynt að starfa. □
Hjá íslenska Faðir vorinu i Pater Noster-kirkjunni á Olíufjallinu.
Taflan er hönnuð í Prentverki Odds Björnssonar á Akureyri og
gáfu þau hjónin hana til klausturkirkjunnar, 1978, og er hún við
innganginn.
10 Heima er bezt