Heima er bezt - 01.01.1980, Qupperneq 29

voru uppi miklar pólitískar væringar,
sem fylgdu í kjölfar hins mikla
kosningasigurs frumvarpsandstæð-
inga 1908, og sem svo báru ekki gæfu
til að vinna saman. Af einhverjum
ástæðum sem ég man ekki hverjar
voru, lenti í orðahnippingum milli
okkar, og sjálfsagt báðir dæmt hinn
fákænan ofstopamann. Mig minnir
helst að það væri þarna og í sama
sinn, sem komst upp um peningafals-
ara. Hann hafði ljósmyndað peninga-
seðla, en hafði ekki betra efni en það í
þessa seðla sína að hann þurfti að
geyma þá raka, mun því lítið hafa
orðið úr þeirri fjáröflunartilraun. En
nú var Jón kominn og ekki lengur tóm
að liggja í iðjuleysi. Skyldi nú hefja
starf við að ákveða vegarstæði frá
Sauðárkróki suður fjörðinn vestan
vatna og mæla það og kortleggja.
Unnum við að þessu nokkra daga,
var ákveðið vegarstæði suður fyrir
Vík, mælt og kortlagt. Eina eða tvær
nætur gisti ég í Vík á meðan á þessu
stóð. Þá bjó í Vík Árni Hafstað, ungur
bóndi nýkomin úr Noregsdvöl, með
stóra framtíðardrauma. Hann var rétt
búinn að byggja stórt steinsteypuhús,
sem mér fannst að jafnframt væri
hugsað sem skólahús. Vík virtist mér
stór og falleg jörð, og fleiri býli voru
þar á sama túni. Þarna var nú látið
staðar numið að sinni og skyldi haldið
til Blönduóss.
Frá Vík var aftur haldið til Sauðár-
króks og gist þar næstu nótt, en að
morgni haldið til Blönduóss, skyldi ég
fara upp Gönguskörð yfir Kolugafjall
og niður Norðurárdal. Var mér feng-
inn piltur um fermingaraldur til
fylgdar. Var hann sonur sr. Árna
prests á Sauðárkróki, sem giftur var
dóttur Sigurjóns á Laxamýri, minnir
mig helst að það væri Sigurjón, sem
síðar varð prestur í Reykjavík. Jón
Þorláksson ætlaði aðra leið, að ég
ætla, fram Skagafjörð og yfir Vatns-
skarð. Við Sigurjón leggjum upp
snemma dags, sem leið lá upp í
Gönguskörð. Ekki alllöngu áður en
þetta gerðist hafði ég lesið minning-
argrein um Stefán Stefánsson, föður
Stefáns skólameistara og þeirra syst-
kina, sem búið hafði á Heiði í
Gönguskörðum; var mikið látið af því
hvað býli þetta væri afskekkt, upp á
Hótel Tindastóll á Sauðárkróki.
öræfum helst að skilja; þar var og
getið Veðramóta.
Ég varð því dálítið undrandi, þegar
við komum stutt upp frá Sauðárkróki,
þá blasti Veðramót við sunnan í
Tindastóli. Frá Veðramóti eru hin
þekktu Veðramótssystkin, sem eru
dótturbörn Stefáns á Heiði. Nokkuð
norður frá Veðramóti er svo Heiði s.v.
í Tindastóli og getur varla talist nema
snerti spölur neðan af Sauðárkróki.
Að þessu höfðum við haldið í n.v., en
nú snerum við í s.v. og yfir Kolugafjall
og niður í Norðurárdal er liggur í s.v.,
þrönga dalskoru. Rann lítil árspræna
um dalinn, og var einlægt riðið sitt á
hvað yfir ána eftir því við hvora hlið
dalsins hún rann. Um kvöldið komum
við til Blönduóss og er þá fylgdar-
sveinninn þar með úr sögunni, minnir
mig helst að hann héldi þegar til baka.
Blönduós var ekki mikill bær á
þessum tíma. Brú var á Blöndu
spottakorn ofan við þorpið. Suður frá
ánni var nokkuð sléttlendi og deiglent
sumstaðar, en sunnan þess reis allhár
bakki, og upp á honum þurrt mólendi.
Þorpið var nokkur hús á láglendinu
fram við sjóinn og kirkjan þar alveg
suður við bakkann og er svo enn.
Norðan við ána var líka allstór sléttur
bakki, og nyrst á honum fram undir
sjávarbakka nokkur hús Kaupfélags
A.-Húnvetninga, en á bakkanum al-
veg suður við ána og á móti þorpinu
að sunnan voru rústir af Kvennaskól-
anum, sem brunnið hafði veturinn
áður. Var nú verið að endurbyggja
hann.
Allháir bakkar eru þarna að
Blöndu, og myndast snoturt lón í
ósnum þegar flóð er. Blanda skipti
held ég þá hreppum svo þessi byggð
við Blöndu var þá í tveimur hreppum.
Nú var að taka til við að ákveða
vegarstæðið frá Blöndu og suður í
sveitirnar. Vildi Jón taka veginn beint
s.v. frá brúnni nokkuð austan við
þorpið, þar var líka betra að komast
upp á bakkann. En nú var niður í
þorpinu gömul gróin verslun, Höep-
fner, og önnur nýleg. Þeir undu því
ekki vel að vegurinn yrði lagður þarna
beint að brúnni, það yrði til þess að
bændurnir streymdu bara beint fram
hjá og út i kaupfélag. Hvað langt þetta
stríð varð vissi ég ekki, en þar beið Jón
ósigur, og lagði veginn niður í þorpið
og upp á bakkann vestast rétt austan
við kirkjuna, og var all erfið þraut að
komast upp á bakkann. Þessa breyt-
ingu sagðist Jón ekki geta varið fyrir
samvisku sinni. Nú er kominn vegur
beint frá brúnni, eins og Jón vildi, en
hinn er líka notaður.
Þegar fengin var niðurstaða með
þetta var tekið til við að mæla fyrir
veginum áfram suður allt að Laxá,
þar var endað með að ákveða brúar-
stæðið og mæla, og þar með var starfi
mínu með Jóni lokið, því hann taldi
sig ekki hafa meira að gera fyrir mig í
þetta sinn. Þarna stóð ég þá atvinnu-
laus og vegalaus, þá var ekki hægt að
Heima er bezt 21