Heima er bezt - 01.09.1981, Blaðsíða 26

>
Garðar og botn Eiríksfjarðar. X-ið er nálœgt því sem höf datt.
þá ekki var hægt að stökkva úr land-
vökinni. Loftið var hálfhráslagalegt,
þó að sólin skini í heiði. Hver andblær
utan af ísnum gekk í gegnum merg og
bein, en þegar komið var gegnum ís-
inn og inn í kyrran fjörðinn var eins og
komið væri til sólarlanda.
Við gengum í land á nokkrum
stöðum, bæði til að taka á móti
kortagerðarmönnum, sem komið
höfðu yfir fjöllin, og skoða okkur um.
Hefði ég þó viljað koma víðar. Eitt
sinn. er við sátum þar efst í fjörunni,
ef fjöru skyldi kalla og snæddum nesti
okkar heyrðist í tóu, skammt undan.
Meira þurfti ekki til, að Grænlend-
ingarnir þrír, Kaj, Hans Jakob og
Lassi spruttu upp eins og stálfjöður.
hver með sína byssu, — en byssur
höfðu þeir alltaf með — og þutu eins
og kólfi væri skotið upp í hlíðina. Tvö
eða þrjú skot kváðu við, og að vörmu
spori komu þeir aftur glaðir í bragði
með tófuskrokkinn eins og sigurtákn
til að sýna okkur hinum. sem sátum
og drukkum kaffi og mauluðum nesti
okkar, sem við vafalaust hefðum gert.
þó að tugir af tófum hefði verið á
ferðinni. Sá ég þarna hve veiði-
mennskan er rík í eðli Grænlendinga.
en enginn þessara þriggja. er veiði-
maður að atvinnu. Seinna kynntist ég
skotfimi þeirra og skotgleði.
Við fengum náttstað í lítilli byggð
all langt inni í Agdluitsoq firðinum
þar sem heitir Qagdlimiut. Þar er stór
ferðamannaskáli. en hann var fullur
af ferðafólki, en okkur var léð autt
hús, þar sem heimafólk var í ferðalagi.
Reyndum við þar sem oftar greiða-
semi og gestrisni Grænlendinga. All
drjúgur spölur var frá lendingunni að
húsinu og var býsna erfitt að koma
öllum farangrinum þangað. En
heimamenn komu okkur til hjálpar.
Ætlun okkar var að fara lengra inn í
fjörðinn að morgni. en það brást því
miður.
Nokkru áður en við komum í nátt-
stað bilaði vélin í báti Hans Jakobs. og
tafði það för okkar. svo að nær dimmt
var orðið. þegar við höfðum búið um
okkur. Fóru þeir Kaj og Hans Jakob
með hann þegar um kvöldið til þorps.
er Sletten heitir á dönsku en Ang-
magsivik á grænlensku. þ.e. staðurinn
sem loðnunni er ausið upp. Hugðust
þeir að koma aftur tímanlega að
morgni.
í Qagdlimiut eru nokkur býli og
búa á þeim um 30 manns. Inn af
byggðinni er langur dalur. og er vatn
eftir honum endilöngum að kalla.
Milli vatnsins og sjávar er alllangur
spölur, með lágum klappaholtum og
raunverulega er það klappahryggur.
sem skilur þar á milli. Er dalurinn
sýnilega sorfinn af ísaldarjöklinum,
en klapparhryggurinn staðið
óhreyfður í mynni hans. Úr vatninu
fellur allvatnsmikil og straumhörð á
meðfram byggðinni, eru þar í henni
fossar og flúðir. Neðan þeirra er áin
full af silungi, sem ekki kemst lengra
upp. Einn bóndinn kom til okkar um
morguninn og bauð okkur silung í
matinn, sem við þáðum með þökkum.
Hann brá sér með eitthvert stangar-
prik niður að ánni og kom að vörmu
spori með nokkra fallega. feita sil-
unga, sem nægðu okkur í matinn
þann dag og næsta morgun. Við
skiptum liði. Nokkrir kortagerðar-
mennirnir fóru í langferðir upp um
fjöllin. Ólafur Gíslason fór út með
hlíðinni. en ég hafði nóg að gera að
fara um láglendið inn að vatninu og
um neðanverða hlíðina. Þar skiptust á
ávalar klappabungur og mýrasund
með tjörnum og pollum. en utan í
hæðum drottnaði krækilyngið. Lítils-
háttar birki- og víðikjarr var þarna.
Kaj hafði nú samband við okkur
gegnum talstöð á einu býlinu. og bjóst
hann við að koma nokkru upp úr há-
degi. En honum seinkaði. en þetta olli
því. að ég mátti ekki fara langt burt.
Hefði mig þó fýst að fara lengra inn
með vatninu. Annað mein gerði vél-
arbilunin okkur. Ætlunin hafði verið
að f;ya lengra inn eftir firðinum og að
stað. sem heitir Vandfaldet. er þar
mikill foss og er þar mikil gróska í
kring enda í beinu framhaldi af
Vatnahverfi. Urðu mér það von-
brigði.
Fram að þessu hafði veður verið
hið fegursta, en þegar um morguninn
þyngdi í lofti. og er kom fram á dag-
inn gekk á með smáskúrum. en ekki
svo að truflaði okkur að störfum.
Dagurinn leið. og komið var kveld.
þegar Kaj kom. en vélin var enn
óviðgerð úti í Angmagsivik. Urðum
við því að gista í Qagdlimiut. Var
búist við stvkki í vélina frá Qaqortoq
að rnorgni. Við fóruni snemma á fæt-
ur á laugardagsmorgun. Strákarnir
fóru gangandi yfir fjöllin og skvldu
fara til Einarsfjarðar. og vera sóttir
þangað. en við Ólafur fórum í bátnum
með Kaj með allan farangurinn.
Framhald.
298 Heimaerbezt