Heima er bezt - 01.03.1985, Blaðsíða 35

Giftingarstaðurirm er:
BRÚÐKAUPSVEISLAN
KELDUDALUR
Dýrafirði
Mikið fjölmenni var viðstatt brúðkaupið í Keldudal 4. ágúst
1984, einkum frá Þingeyri, en líka víðar að. Margir urðu
að standa í kirkjunni og aðrir fyrir dyrum úti. Að athöfn
lokinni var slegið upp dýrlegri veislu í sýslutjaldinu, sem
fengið var að láni og sett upp í túninu á Arnarnúpi, en þar
ólust upp systkinin fjögur, sem nú gengu í það
heilaga.
Sigurður Friðfinnsson, bóndi á Ketilseyri í Dýrafirði
og Björnfríður Magnúsdóttir kona hans eiga 17 börn.
Sonur þeirra Líni Hannes var einn brúðguminn að
þessu sinni.
Nágrannarnir og einbúarnir í Arnarfirði, Sigurjón Jón-
asson á Lokinhömrum og Sigríður Ragnarsdóttir á
Hrafnabjörgum, búa afskekktar en aðrir veislugestir
og eru ekki einu sinni í opinberu vegasambandi við
umheiminn.
Það var ekkert smáræðis fyrirtæki
að flytja öll veisluföng um erfiðan
veg út í Keldudal. Svínakjötið kom
heitt í Rafha-suðupotti.
ÚTSKURÐARSNILLINGARNIR
í DÝRAFIRÐI
Þór Magnússon, þjóðminjavörður, hefur bent á það opin-
berlega, „að vestur í Dýrafirði hafa fyrrum verið óvenju
miklir hagleiksmenn á útskurð“ (Brúðhjónabekkur frá
Söndum, Lesbók Morgunblaðsins, 16. tbl. 1984). Því miður
hafa ýmsir bestu gripirnir borist úr landi, og segir Þór frá
því í grein sinni, að glæsilegan, dýrfirskan brúðhjónabekk
frá 1739 keypti safnið frá Noregi árið 1982 á um 230 þúsund
krónur, „og sést hér glöggt, hve mat á slíkum hlutum er
hátt þegar þeir eru á annað borð komnir á alþjóðlegan
forngripamarkað". Það var fyrir höfðinglega gjöf Ingibjargar
Guðjónsdóttur frá Laugarbökkum í Ölfusi og manns hennar,
Ralp E. Johnson, sem Þjóðminjasafninu var kleift að endur-
heimta þennan dýrgrip, en þau hjón eru búsett í Banda-
ríkjunum. Um brúðhjónabekkinn sjálfan farast Þór orð á
þessa leið:
„Þetta er ekki stór gripur í sjálfu sér, en þó meðal stærstu
útskurðargripa íslenskra. Hann er rétt mátulegur fyrir tvo
að sitja /', enda tvímælalaust brúðhjónabekkur, 108 sm
breiður og 96 sm hár á stuðla. En útskurðurinn er með
óvenjumiklum glæsibrag og þar með er þessum bekk
skipað í hóp hinna bestu gripa sinnar tegundar. - Um
brúðhjónabekkinn frá Söndum segir Þór að lokum: „... ann-
an jafngóðan grip af hendi hinna gömlu útskurðarmeistara
mun vart reka á fjörur Þjóminjasafnsins né annarra safna
í náinni framtíð“.
Heima er bezt 111