Heima er bezt - 01.04.1990, Síða 10

Kornsláttur á Porvaldseyri.
verk þó endurbætt og veggir steyptir, svo að úr varð ágæt
sundlaug, 25 x 10 metrar að stærð, og stendur enn. Eftir
þetta tóku Eyfellingar mjög að stunda sund og annað
íþrótta- og félagslíf. Varð þetta brátt sem eins konar vakn-
ing í sveitinni og leiddi til þess að stofnað var Ungmenna-
félagið Eyfellingur. Eggert á Þorvaldseyri tók virkan þátt i
þessu félagsstarfi, þegar hann hafði aldur til, og meðal
annars vann hann við innréttingar í samkomuhúsi félagsins
sem reist var á grundunum milli Hrútsfells og Skarðshlíðar
árið 1927. Síðar starfaði hann lengi sem stjórnarmaður í
ungmennafélaginu og var formaður þess um árabil.
En Eggert vann einnig að ýmsum öðrum félagsmálum.
Hann var formaður sjúkrasamlags hreppsins í nokkur ár.
Þá var hann formaður Nautgriparæktarfélagsins um árabil
og átti þátt i að endurreisa það félag á sínum tíma. Einnig
gegndi hann formennsku í Nautgriparæktarsambandi
Rangárvalla- og Vestur-Skaftafellssýslu og var formaður
fyrir Ræktunarsambandi Eyfellinga og Mýrdælinga um
langa hríð. Hann sat í stjórn Búnaðarsambands Suðurlands
í þrjátíu ár og í stjórn Mjólkurbús Flóamanna í 42 ár og þar
af var hann stjórnarformaður í 17 ár. í stjórn Mjólkursam-
sölunnar var hann í 12 ár og sat þrjú Búnaðarþing sem
varamaður. Munu þá talin helstu félagsstörf Eggerts, en
þau voru mikil og tímafrek. Aðeins á sviði mjólkurmálefna
telst honum til að hann hafi setið um 1000 fundi, auk alls
annars. Þá skal þess líka getið að ákaflega mikill tími fór í
Jarðyrkjustörfá Þorvaldseyri.
að ferðast til og frá, því að margir fundanna voru haldnir
úti á Selfossi og suður í Reykjavík. Þessi tímafreku félags-
störf hefði hann heldur ekki getað rækt, nema fyrir það að
uppeldisbróðir hans, Sigurður Sveinsson, dvaldist alltaf hjá
honum og hugsaði vel fyrir öllu sem að búinu laut, segir
Eggert að lokum.
Ný kynslóðaskipti á Þorvaldseyri
Þorvaldseyri er ákaflega mikil og góð bújörð og munar
þar mestu um, hversu þeir feðgar, Ólafur Pálsson og Egg-
ert, sonur hans, hafa bætt hana að öllu leyti í áranna rás.
Það var því eðlilegt að Eggert liti svo á, að jörðin gæti gert
betur en framfleyta einni fjölskyldu. Því var það að Ólafur.
sonur hans, sem þá hafði lokið búfræðinámi, kom heim og
hóf búskap í félagsrekstri við föður sinn árið 1973. Hann
kvæntist síðan árið 1977 og er kona hans Guðný Valberg,
kennari, sem fyrr segir. Þau ungu hjónin reistu sama ár nýtt
íbúðarhús rétt fyrir vestan gamla húsið á Eyri. Einnig sneri
Þorleifur Eggertsson heim ásamt konu sinni, Þorbjörgu
Böðvarsdóttur, og bjuggu þau í nokkur ár í félagsskap við
þá Eggert og Ólaf. En nokkru síðar fluttust þau Þorleifur og
Þorbjörg til Vestmannaeyja og hafa dvalist þar síðan.
Yngsti sonurinn, Sigursveinn, sem er lærður bifvélavirki,
fluttist þá heim ásamt konu sinni, Bryndísi Emilsdóttur.
Bjuggu þau í nokkur ár í félagsbúskapnum á Þorvaldseyri.
Að því loknu fluttust þau austur í Mýrdal og reistu sér bú á
jörðinni Ási þar í sveit. En Ólafur bjó áfram á móti föður
sínum og dró brátt til þess að hann tæki við búsforráðum á
jörðinni.
Stjórn Mjólkurbús Flóamanna um 1955. Frá vinstri: Eggert
Ólafsson, Þorvaldseyri, Sigurgrímur Jónsson, Holti, Egill
Thorarensen, Selfossi, Dagur Brynjólfsson, Gaulverjabx ug
Sveinbjörn Högnason, Breioabóistad.
118 Heima er bezt