Æskan - 01.01.1961, Blaðsíða 9

ÆSKAN
GRIKKLANÐ.
Nú stefndi flugvélin í austur.
Þarna mitt í bláu hafinu voru nokkr-
ar litlar eyjar. Það var það fyrsta,
sem pabbi og börnin sáu glitta í af
Grikklandi.
„Nú verðurn við að muna eftir að
flýta úrunum urn eina klukkustund,"
sagði pabbi, „því að við höfum flog-
ið svo langt austur, að klukkan í
Grikklandi er einum tíma á undan
klukkunni í Róm.“
„Nú, svo að það var þess vegna,“
sagði Sören.
„Hvað var þess vegna?“ spurði
pabbi.
„Jú, þegar ég leit á ferðaáætlunina
okkar,“ sagði Sören, „þá gat ég ekki
skilið, hvers vegna það tók fjóra
tíma að fljúga frá Róm til Aþenu,
©úfjwoe n ©uþiiú.
naTÍ öúpcjoe n ©upiú
ki éonKÚðri pé 8upó;
'H ©upiú á9noe tö 9aYnTOi
Yiotí nðeXe nenóvi.
—©éAu piá <pÉTa( éAeye.
Ein blaðsíða úr lestrarbókinni.
'^KbkhKhKhKbKhKhKhKHKHKHKKHKí
en aðeins tvo tíma frá Aþenu til
Rómar. En nú skil ég það betur.“
Nú voru þau komin yfir Grikk-
land.
„Hérna er sannarlega eyðilegt,"
sagði Anna. „Þarna sést ekki eitt
einasta tré, aðeins rauðir klettar. Og
þarna eru hvorki hús né sveitabæir."
„Já, ]rað er eyðilegt víða í Grikk-
landi,“ sagði pabbi. „Það er í fyrsta
lagi af því að svo lítið rignir og í öðru
lagi vegna þess að allur geitafjöldinn,
sem hér er, étur það litla sem vex af
runnum og í þriðja lagi vegna þess,
að það, sem hér var af skógunr áður
fyrr, liefur verið höggvið upp og ekk-
ert hugsað um að planta nýjunr trjám.
Hérna sérðu líka tæplega dreifða bæi
eða hús, því að flestir búa í þorpum."
Fjórum tímum eftir brottförina
frá Róm kom flugvélin til Aþenu.
Flugvöllurinn liggur við sjóinn og
þar var kæfandi hiti. Þau óku eftir
breiðum, nýjum vegi til borgarinnar.
Hún liggur á sléttu, fimm kílómetra
frá hafinu, og er algerlega umkringd
fjöllum.
Börnin fundu það fljótt, að það var
sem væru þau komin til annars heinrs.
Það var hægt að sjá það á fólkinu.
Pabbi sagði, að ef Grikki hristi höf-
uðið, þá þýddi það já. Og það var
hægt að sjá það af mörgu á götunni.
Farþegarnir voru ekki aðeins inni í
sporvögnunum, sem voru mjög gamal-
dags, heldur hengu þeir líka utan á
vögnunum, þótt nóg rúnr væri inni í
þeim. Og aftan á vögnunum sat næst-
um alltaf drengur, sem var að flýta
sér. Það þarf nefnilega enginn að
greiða fargjald, sem liangir utan á
sporvagni í Aþenu.
Aðalgöturnar í Aþenu eru breiðar
og malbikaðar, en ef maður beygir
inn á einliverja litla hliðargötuna, þá
er þar varla gangstétt. Gatan er ákaf-
lega holótt — já raunverulega er hún
aðeins troðningur. En þrátt fyrir hol-
urnar aka þar bifreiðar svo að hundr-
uðunr skiptir. Þær hossast og skrölta,
svo að lirein ósköp eru á að horfa, en
það er auðvitað erfitt að halda bifreið
í lagi, þegar hún þarf að aka á svona
götum.
Fyrir meira en 2000 árum var
Aþena ákaflega fögur borg. En líkt
og í Róm eru nú aðeins rústirnar
einar eftir af hinum miklu hofum og
byggingum. Pabbi og börnin heim-
sóttu fyrst Akrópólis. Það er hæð, senr
hefur sig yfir borgina og efst á henni
eru miklar rústir. Þar eru leifarnar
af hofi Pallas Aþenu, Parþenon,
sem byggt var eingöngu úr hvítum
marmara og einnig af litlu hofi, sem
heitir Nikehofið.
„Ef við hefðum verið hér fyrir 2400
árum,“ sagði pabbi, „þá hefðum við
ekki séð svo stóra borg, sem við sjá-
um nú. En við hefðunr séð borg, sem
þá hafði raunverulega þýðingu fyrir
allan heiminn, því að þá var „heim-
urinn“ aðeins löndin hér við Mið-
jarðarhafið.
Horfið nú í kringum ykkur, horfið
á allar rústirnar og notið imyndunar-
aflið. Sjáið þið ekki fyrir ykkur þessi
risastóru liof og myndastytturnar
fögru? Og þjóðin, liún þjálfaði lík-
ama sinn, það sést á því, að Grikkland
er föðurland íþróttanna. Hérna köst-
uðu menn kringlu, hlupu í kapp og
kepptu í spjótkasti. En það gerðu
menn ekki til þess að vinna sér inn
peninga — heldur vegna heiðursins.
Já, það var yndislegt í Aþenu fyrir
2400 árum.“
KRAKKAR!
Sendið mér 50 eða fleiri islenzk frimerki
og 3 kr. í ónotuðum frímerkjum, og þið
fáið i staðinn þrefalt fleiri mismunandi
útlend frimerki.
Páll Gunnlaugsson, Veisuseli,
Fnjóskadal, Suður-Þingeyjarsýslu.
7