Æskan - 01.01.1961, Side 21

ÆSKAN
1. Hvaða ár skall siðari heims-
styrjöldin á?
2. Hvaða ár hertóku Bretar
ísland?
2. Hvaða ár var stol'nað lýð-
veldi á tslandi?
4. Hvaða ár fengu konur kosn-
ingarétt á fslandi?
5. Hafa kýr framtennur í efri
gómi?
(i. Hvaða dýr getur sennilega
hvorki séð né lieyrt?
7. Hvað haldið ])ið að sé ul-
gengasta eftirnafnið i Skot-
iandi?
8. Hvaða dagur er þjóðliátíð-
ardagur Póllands?
!). Hvernig er háls strútsins á
lit?
10. Hver fann fyrstur upp
spunavélina?
Svör eru á bls. 20.
Aladin og undra-
lampinn.
I>að var leiksýning fyrir hörn
og sýnt var Aladin og undra-
lampinn. Börnin voru ákaflega
hrifin. Úti í anddyri hitti leik-
hússstjórinn átta ára gamlan
snáða og fór að tala um leikinn
við hann, og að lokum spurði
léikhússtjórinn hvort liann
langaði ekki til þess að koma
að tjaldabaki og sjá ieikend-
urna. Jú, drenginn langaði til
l>ess. Þegar þeir komu að
tjaldabaki, þá stóð Aladins-
lampinn þar og leikhússtjórin
spurði drenginn, iivort haíin
vildi ekki óska sér einhvers.
»Óskaðu þess, sem ]>ú vilt helzt,
°g óskin mun verða uppfyllt,"
sagði hann.
Drengurinn gekk að lampan-
ui». lagði hönd sína á hanii og
sagði:
— Þá óska ég ]>ess, að pabbi
°g mamma verði alltaf heil-
brigð og ánægð.“
Skrýtin saga.
Listmálari sat úti á engi og
var að mála landslagsmynd. Þá
kom liestur iabbandi til hans.
Ilann nam staðar og Jiorfði
lengi á myndina. Svo sagði
hann allt í einu. „Mikil l>ölvuð
klessumynd er þetta lijá þérl“
Málarinn spratt upp alveg
forviða, sem ekki var undarlegt,
og sagði: „Getur þú talað?"
En hesturinn endurtóli hara:
„I>etta er bölvuð klessumynd.
Nei, þegar ég var i Ameríku, sá
ég öðruvísi málverk. Þeir kunna
að mála þar. Þér telcst aldrci að
selja þessa mynd.“
Nú stóðst málarinn ekki mát-
ið lengur. Hann skildi eftir mál-
aradótið og liljóp eins og fætur
toguðu hgim á I>æinn og liitti
bóndann. „Ég vil lraupa liest-
inn yðar, ég vil kaupa liestinn
yðar!“ sagði hann.
Bóndinn var hinn rólegasli.
„Jæja, viljið þér nú kaupu liann
líka. En ég er lieiðarlegur mað-
ur og þess vegna verð ég að
segja yður eins og cr. Hesturinn
er meinlyginn. Hann hefur
aldrei Itomið til Ameriku."
í ‘ikólanum.
Kennari: Getur nokkurt ykk-
ar sagt mér livernig á því stóð,
að Salómon konungur var vitr-
astur allra?
Lítil stúlka (réttir upp liendi):
Ég veit það. Það var vegna þess,
að liann átti svo márgar konur
til að segja sér frá.
m
Kennari: Þú getur sagt mér,
Keli, hvar fílana er að finna.
Keli hikar fyrst, en segir svo:
•— Filamir eru svo stórar
skepnur, að þeir týnast aldrei.
Cffl
Skólabörnunum var sagt að
skrifa eitthvað, sem þau myndu
um Jón Sigurðsson, en þau
skyldu þó sleppa þjóðfundinum.
Stíllinn hans Villa var þann-
ig:
— Einu sinni reis Jón Sig-
urðsson á fætur í þingsalnum,
en ]>að er hezt að tala sem
minnst um það.
m
Pétur litli er ljósið í bekkn-
um, einstaklega iðinn og reglu-
samur. En einn daginn er hann
utan við sig og svarar út i
hött og kann ekki lexiuna.
— Hvað gengur að þér, Pétur
litli, segir kennarinn forviða.
— Eg bið afsökunar, kennari,
en ég lief fengið mjög alvarleg-
ar fréttir. Ég á i vændum að
verða hróðir.
íö
Nýr bekkur i skólanum er i
fyrsta skipti í náttúrusögutima
í deildinni, sem sérstaklega er
ætluð til þeirrar kennslu. í
Iiorninu stendur mannsbeina-
grind í glerskáp.
— Heyrið þér, kennari, spyr
einn drengurinn. -— Er þetta
gamli kennarinn?
Fékkstu lykilinn?
Lykillinn að eldhúsklukkunni
týndist og hjónin lögðu af stað
til úrsmiðs til að fá sér nýjan
lykil. Frúin fór inn í búðina,
en kom að vörmu spori út aftur.
— Fékkstu lykilinn? spurði
maður hennar.
— Nei, nágrannakona okkar
var inni í húðinni og var að
kaupa periufesti, og þá gat cg
ekki gert svo lítið úr mér að
spyrja um klukkulykil.
— Hvað sagðirðu þá ?
— Ég spurði, live mikið
mundi kosta að hrcinsa dem-
antsliálsfesti.
Giftast honum
Stjáha.
Hjónin voru að tala um gift-
ingu, sem var nýlega um garð
gengin. Jóna, litla dóttir þeirra,
l'jögurra ára, hlustaði á og
sagði siðan:
— Þegar ég er orðin stór,
verð ég að giftast lionum
Stjána.
Stjáni átti lieima i sama húsi
og ]>au. Foreldrarnir spurðu
hvers vegna hún liefði nú ein-
mitt valið hann.
— Ég get eltki nnnað, ég fæ
aldrei að fara yfir götuna, þar
sem allir liinir strákarnir eru.
p Ll. n
V'* ■ Hn - ðpSpf ■* *■ ’ wB&gBgl} $ " ailllilll ‘ mm í / mm
síí 10.
Hárið á Villu.
Gestur var að dást að hárinu
á Villu litlu.
— En hvað þetta eru fallegir
lokkar. Þú hefur þá frá mörnrnu
þinni.
— Nei, frá pabba, hann hefur
misst alla sina lokka.
Að selja áfenga 1;
drykki er að !;
selja sjúkdóma.
Að selja áfenga
drykki er að
selja fátæktina.
Að selja áfenga !;
drykki er að !;
selja glæpi. j;
Að selja áfenga !;
diykki er að !;
selja dauðann.
19