Kyndill - 01.03.1934, Blaðsíða 33

Þankar
KyndiIE
skipti, heldur að hafa rétt skipulag, sem lætur hana
streyma jafnt og þétt inn í líf þjóðarinnar.
óljósar hugmyndir um þetta atriði leiða af sér óljúsar
og villuráfandi hugsanir um þjóðarbúskapinn allan. ,Ef
menn sjá ljóst hvers eðlis auðurinn, sem þjóðin lifir á,
í raun og veru er — hvernig hann er framleiddur jafnt
og þétt og hvernig hann eyðist jafnt og þétt, hvernig
hann er skapaður og notaður og upp étinn dag frá
degi — þá verður líka þetta mál um skiptingu hans
undir eins ljósara. Villan, sem menn leiðast í, er að
gera ráð fyrir að auðmennirnir eigi í raun og veru
mikinn auð, og jafnaðarmenn vilji taka hann frá þeim
og gefa hann fjöldanum. En þetta er alrangt. Auðmenn-
irnir eiga að eins vald yfir uppsprettum auðsins og
skiptingu hans, svo að auður, sem er,alls ekki til, auð-
ur, sem er framleiddur á morgun eða síðar, verður tal-
inn þeirra eign og streymir inn í líf þeirra jafnt og
þétt, jafnóðum og hann er framleiddur.
Nú á tímum eru vélarnar að útrýma, flestum þeim,
sem að framleiðslunni vinna. í stað þess að aukin véla-
notkun ætti að létta undir með verkamönnunum, gerir
hún þeim lífið erfiðara og þungbærara. Framleiðslunni
er brennt af því hún selst ekki, en milljónir manna
deyja árlega sökum nauðsynjaskorts af því að þeim er
ekki gefinn kostur á að vinna sér fyrir brauði. Ástæðan
er óskynsamleg stjórn á grundvallaratriðum framleiðsl-
unnar, sem er eign einstakra manna og rekin til hags-
muna fyrir þá, en ekki fjöldann. Jafnaðarmenn vilja að
þjóðin sjálf reki framleiðslutækin og framleiðslan sé
31 ;