Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1904, Blaðsíða 58
en). Enda bar fljótt á því, a5 hann dró ekki af sér,
þegar um eitthvert áhugamál var aö ræöa. Hann
gjöröist þegar ákafur flutningsma'ður hinnar norsku
þjóSernishugmyndar, sem þá var eðlilega enn í
bernsku. I blaöi, sem hann á fyrstu árum var viö
riðinn, tók hann þegar að rita gegn sambandinu við
"Svíþjóð og sýna fram á, að það væri Norðmönnum ti!
vanza, að hafa sænskan konung yfir sér. En sem
betur fór, mátti skáldið sín þá meira hjá honum en
stjórnmálagarpurinn; tók hann nú að yrkja af kappi
bæði í bundnum stíl og óbundnum og ávann sér fljótt
bæöi frægð og hylli þjóðar sinnar.
Hið fyrsta, sern hann varð verulega frægur fyrir,
voru lýsingar hans úr sveitalífinu, eða bændasögurnar
hans svonefndu. Þá var hugsæisstefnan (idealisme)
alment ráöandi í skáldskapnum og heyrði Björnson
henni til með lífi og sál. Ber allur skáldskapur hans
frá fyrri árum þess ljósan vott. Lýsingar lians á
bændalífinu í Noregi eru því allar frá þvf sjónarmiði
ritaðar og sýna ef til vill fremur, hvernig skáldið á-
leit að norskir bændur ættu aö vera, en hvernig þeir
og líf þeirra í raun og veru var. Samt sem áður eru
þær skáldskapur svo sannur frá upphafi til enda, að
Norðmenn sáu sjálfa sig þar í skuggsjá betur en þeim
áður hafði unt verið hjá nokkuru öðru skáldi. Þjóð-
in fann þar eigin hjartaslög sín með þeirri brennandi
ramfaraþrá og útfararlöngun, sem síðan hefir einkent
líf hennar. Frá listarinnar sjónarmiði má ef til vill
margt að þeim finna. Persónulýsingarnar eru ekki
nærri því eins ljósar og glöggar og menn eiga nú aö
venjast, og þær síðar hafa orðið hjá sama höfundi.
Samt sem áður er mjög mikið vafamál, hvort skáld-