Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1904, Blaðsíða 60

24
norskir bændur þann dag í dag og heíir Björnson oft-
ast meistaralega tekist a5 hafa orö eítir þeim og tala
þeirra máli. Naumast hefir honum tekist til fulls aö
láta þenna stíl verða eins eölilegan og sögustílinn og
ekki hvílir annar eins gullaldarblær yfir honurn og stíl
Snorra Sturlusonar eða höfundar Njálssögu. Hann
er ekki laus við að bera með sér að vera stæling, en
þrátt fyrir alt stóð Bjornson fornsögum vorum of
fjarri til að geta látið þær verða sér til fullkominnar
fyrirmyndar. Ibsen hefir í þessu efni komist honum
feti framar. Ekkert skáld með Norðmönnum og ef
til vill hvergi hefir eins náð tungutaki, hugsunarhætti
og lyndiseinkunnum feðra vorra og hann'|í ,,Kongs-
emnerne“ og ,, Hermönnunum frá Hálogalandi. “
Ekki varð Björnson síöur frægur fyrir Ijóöagerð
sína en söguskáldskap. Enda er hann frá hendi nátt-
úrunnar fyrst og fremst ljóðskáld. Hann náði sér
þar algjörlega niðri. í örfáum línum tókst honum
þar meistaralega að koma fyrir stórbrotinni, mikil-
fenglegri og göfugri hugsun og láta hana verða að ó-
gleymanlegri og lifandi’mynd í huga annarra manna.
Hvergi er hann eins einkennilegur né frumlegur.
Enda hefir þjóðin lært ljóðin hans; þau eru sungin
með hinum ágætu \ög\im\Greigs>ír:á einum landsenda
til annars. Og óhætt er að'segja, að þau hafi aukið
þjóðinni fjör og heilbrigði, kjark og sjálfstæði, kær-
leika til landsins og um frarn alt til þjóðernisins að
miklum mun. Fósturjarðarkvæðinjjhans taka flestum
þess konar kveðskap fram. Þau falla honum af vör-
um með eins mikilli fegurð og töfrandi afli og foss-
arnir norsku falla niður af berginu. Enda verða