Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1904, Blaðsíða 95
59
Júlíus, eins og þeim var tarnt í sinn hóp. Komst þá
sá skilningur inn-hjá þeim, að Jón væri skírnarnafn,
en Júlíus ættarnafn, eins og það hefir ávait verið öðr-
um þræði síðan á dögum gömlu Rómverja. Þegar
hann fór að láta rita nafn sitt í opinber skjöl, svo sem
eignar og afsalsbréf fyrir fasteignum, tók hann það
ráð að láta þenna skilning haldast við, sem þegar var
kominn inn í huga manna. Tók hann þannig seinna
skírnarnafn sitt og gjörði það að ættarnifni. Mun
flestum finnast, að það hafa verið eðlileg, hentug og
nærri sjálfsögð tilbreyting. Hún er eðlileg vegna
þess, að á þenna hátt hafa ættarnöfn til orðið um
heim allan, hentug af því maðurinn með þessu móti
var heppilega aðgreindur frá öllum öðrum, og sjálf-
sögð, þar sem hin nafnaflækjan kernur hættulegum og
óhafanda ruglingi af stað. Væri óskandi, að öllum
Jónum, sem í vandræðum verða með nöfnin sín, tækist
jafn-heppilega að breyta þeim til. Að alment séu
ættarnöfn upptekin, er eitt af því,sem sjálfsagt verður
fyrir hverja siðaða þjóð. Það virðist vera nokkurn-
veginn sjálfsögð afleiðing siðmenningarinnar.
Jón Júlíus fór snemma að taka þátt í fasteigna-
versluninni upp á eigin býti, og var manna hepnastur
í þeim kaupum og sölum. Var hann því af ýmsum
fenginn til að vera milligöngumaður í þeim efnum og
þótti honum farast það vel. Sjálfur keypti hann tvær
bæjarlóðir á Jemima stræti, sem þá var svo nefnt (nú
Elgin ave.) sumarið 1881 og lét gjöra þar hús; þar
býr nú Sigurður Bárðarson, smáskamtalæknir. Kost-
uðu lóðirnar 400 doll., en húsið, er hann lét á þeim
reisa, hér um bil 250 doll. Tveim mánuðum eftir að
húsið var fullgjört, seldi hann eignina með 500 doll.