Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1904, Blaðsíða 134
98
getiö verið. Síöast á árinu viröist mest hafa verið
talaö um ný lög fj-rir félagið og fundarreglur. í fund-
arbók þeirri, sem vér höfum fyrir oss, er síðasti fund-
argjörningur dagsettur 22. nóv. og er hann til bókar
færöur af Stefáni Pálssyni.
Vér höfum nú gefiö nokkurn veginn greinilegt
yfirlit } fir sögu Framfarafélagsins frá því í byrjun árs-
ins 1881 og til ársloka 1883. Félagið virðist hafa
veriö í blóma sínum framan af þessu tímabili og mikill
fögnuður yfir félagsskapnum meö þeim, sem í hon-
um voru. En erfram ísótti, fóru mál félagsins aö eyö-
ast; framkvæmdarafiiö var svo lítiö, en verksviöiö, sem
félagiö vildi breiöa sig út yfir, svo víðlent og takmarka-
lítiö. Þá fara menn aö þreytast eins og gengur, sam-
lyndiö ekki aö veröa eins gott, deilur 11'sa upp út af
litlu efni eða engu, sundrung og flokkadráttur aö veröa
nhklu meiri. Enda dofnar þá áhuginn meö félagsskap
þenna æ meir og meir, svo aö á kjörfundi í júní 1883
eru ekki félagsmenn fleiri en 23, bæði lconur og karlar.
En áriö 1884 virðist aftur hafa glaðnaö yfir félag-
inu ofurlítiö. Vilhelm Pálsson, bróöir Magnúsar,
ritaöi eins og áöur er sagt, áskorun í Leif þegar
11. janúar til félagsmamia og allra Islendinga í
bænum yfirleilt, aö taka rögg á sig og stækka húsiö.
Viröast menn þá hafa verið frá því horfnir að selja
eignina, líklega vegna þess, að ekki hefir fé fengist fyrir
hana eins mikiö og félagiö vildi. En um sumarið’84
var húsið stækkað til mikilla bóta og varö félagið að
hleypa sér í töluverðar skuldir til þess. Mun sú
breyting, er þá varö á safnaðarmálum og sagt er frá
hér að framan, einkum hafa rekiö félagiö til þess, En
með því var heilmikið unnið að framförum íslendinga