Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1904, Síða 128
92
þessum, er menn þyrftu aö hafa nokkurn ama á. Til-
gangurinn væri einmitt, aö koma í veg fyrir strákskap
og slæmt siðferöi með hinum uppvaxandi æskulýð.
Seinast var samþykt að lána þeim húsið. Langt þref
varð á milli félagsins og Þorsteins Einarssonar, organ-
ista, um spilamenskuna á organið. Hann gjörði
ekki kóst á sér néma fyrir borgun, en gaf lengi ekki
uppskátt,fyrir hvað hann væri fáanlegur. Loks eftir
mörg fundahöld gjörði hann kost á sér fyrir 8 doll.
um mánuðinn með því móti, að hann hefði meira vald
yfir organinu en nokkur annar. En þetta kaup þótti
flestum félagsmönnum ofhátt. Félagið lánaði Gróða-
félaginu hús sitt fyrir $2.50 fyrir kveldið. Um þetta
leyti (22. júní) hreyfði Kristrún Sveinungadóttir því á
félagsfundi, að þar sem bóluveikin væri nú sögð'komin
til bæjarins, ætti Framfarafélagið aö gangast fyrir því,
að menn létu alment bólusetjast eins fljótt og unt væri.
Eins^vildi diún, að þeir, sem komist hefðu í skuld við
stjórnina niðri í Nýja íslandþfæru nú að reyna aö losa
sig við þ.er skuldir, þarsem nú væri töluverð atvinna í
bænurn og tækifæri til að afla sér fjár fyrir þá, sem
ekki væru ónytjungar. — Félagið lánaði söngfélaginu
hús sitt gegn því, að það héldi uppi söng og hljóðfæra-
slætti á sunnudögum og öðrum samkomum félagsins.
Uin þessar rnundir voru það einkum þrjú mál,
sem Framfarafélagið stöðugt er að fjalli um á fundum
sínum. Hið fyrsta af málum þessum og það af þeim,
s;m stóð Framfarafélaginu næst, var húsbyggingar-
málið. Gamla félagshúsið Var orðið oflítið, þótt enn
væri þa.ð í raun og veru ekki nema svo séfn ársgamalt.
Svona haföi Islendingúm fjölgað í bænum og félags-
skapurinn dregið þá saman. Vildu menn því helst af