Afturelding - 01.01.1953, Page 4

AFTURELDING
séð hann ganga ura hér í þessum sal. Ég hef séð Jesúm
horfa á einstaklinga á meðal yðar.“
— „Hin mesta vakning veraldarsögunnar er nú í þann
veginn að hrjótast út,“ segir Páll.
Hinn forherta^ti ritdómari, ádeilumaður lærir bæn-
ina: „Drottinn, ég trúi!“ þegar hann kemur á samkomur
Páls Cains, segir trúboðinn Kapp. Bókstaflega hefur það
verið þannig, að þúsundir hafa komið fram til að taka
á móti Jesú Kristi, sem Frelsara sínum. Gjöfin að greina
anda hefur starfað mjög raunverulega og afhjúpað rang-
ar kenningar og marga villu. Allt í einu hefur það skeð
stundum, að Páll hefur neitað að biðja fyrir einhverjuin
sjúkum og sagt honum um leið, að hann eða hún þjón-
aði Satan í falskri kenningu, og fyrst verði viðkom-
andi að gefa Drottni Jesú hjarta sitt og frelsast, og síð-
an öðlazt heilbiigði. Það eru margir prestar og prédik-
arar, sem tala í gegn undrum og táknum. Þeir trúa ekki
á guðdómlega heilbrigði, en heimfæra Guðs heilögu verk
upp á Satan og galdra, segir hann. Ríki, sem er sjálfu
sér sundurþykkt fær ekki staðizt. Heldur þú, að Satan
reki út illa anda? Jesús sagði: „Þeir murm reka út illa
anda og leggia hendur yfir sjúka.“ En þessir þjónar hafa
breytt skipurx Jesú þannig, að þeir reka hina sjúku út, en
bjóða djöflinum inn, því að honum þjóna þeir. Jesús
Kristur stríðir ekki í gegn sjálfum sér. Heldur þú að
Satan geri hað? Jesús kom til þess að brjóta niður verk
Satans. DjöfuIIinn gengur um sem öskrandi ljón, leit-
andi að þeim, sem hann geti gleypt.
Ég er ungur maður, en ég þekki hið gamla, blessaða
fagnaðarerindi. Ég er hér til þess að boða yður: Gu8 cr
hér! Og þá ríður á, að þér sjálfir segið á máli gömlu
trúarinnar: „Hér er ég, Drottinn!“ Ég vitna til hess, sem
sagt var í samkomunni í gærkvöldi: „Guð krefst þess, að
börn han= séu heilög. í honum erum við dáin svndinni,
grafin með honum, reist upp í honum. Við krossfestum
holdið og Kristur lifir í oss.“
Við verðum að snúa okkur frá heiminum í kringum
okkur og öllu, sem heimsin= er, og hverfa aflur að hin-
um gömlu og góðu siðum! í dag hafði ég símasamband
við mína ástríku móður, sem nú er 67 ára gömul. Ég
var hræddur um að hún væri einmana, en hún sagði:
„Nei, ég er aldrei einmana!“ Þegar hún er ein, er hún
ein með Guði, og það þykir henni bezt. Hún fékk heim-
sókn í dag. Ég gat ekki að mér gert að gráta. Hún sagði
mér, að systir mín hefði verið þar og önnur kona með
dreng, sem var mállaus og heyrnarlaus. Á einni af sam-
komum mínum í Calíforníu sagði ég móður hans, að
drengurinn mundi byrja að tala eftir 16 daga. A þeim
degi talaði hann þrjú orð, þvínæst 300 orð, og nú talar
hann málið eins og ég og þú. Lofaður sé Guð!
'4
Á einni af samkomum mínum í Los Angeles komu
sex menn fram. Þeir höfðu með sér krabbamein í spíritus,
sem annað tveggja höfðu fallið af þeim, eða þeir höfðu
kastað þeim upp. Þeir voru allir heilbrigðir!
Það er ómögulegt að endurgefa ræðu Páls. En hann
talaði um Heilags anda skírnina. Hann kvikaði ekki í
kenningu sinni frá lákni Andaskírnarinnar. Það væri nú
hið sama og forðum daga, tungutalið, sagði hann. Það
er vilji Guðs, að öll hans börn fyllist Andanum og tali
tungum, til tákns fyrir hina vantrúuðu. Ég trúi því, að
við getum átt von á að eldurinn falli með eldtungum
yfir okkur. Heimurinn á að komast að raun um, að Drott-
inn skíri í Heilögum anda. Við vitum, að eldstólpinn
gekk á undan ísraid og stóð milli þeirra og Egyptanna
við Rauðahafið. Þannig mun Gu8 og opna veg fyrir sinn
lý8 meS því, á8 skíra hann í Ifeilögum anda og eldi!
Enginn prédikari á að hvetja yður til að tala í tungum.
Postularnir lögðu hendur yfir hina trúuðu, og þeir fyllt-
ust af Andanum og töluðu í tungum. Þið verðið öll að
vonast eftir Heilags anda fyllingunni í kvöld.
Þegar hann talaði, var hann sjálfur svo fylltur And-
anum, sem einn maður getur verið. Orðin féllu af vörum
hans eins og straumflóð, full af krafti — og oft af guð-
dómlegri vizku. Boðskapurinn kom ekki frá venjulegum
vel æfðum jxrédikaraheila. Maðurinn gleymdi sjálfum
sér og tilheyrendurnir gleymdu sjálfum sér líka.
Þjáningin^
Tniljoði nokkur liefur sagt frú jivi, að i Afn'ku vaxi jurt, sein
ekki blómstri í kyrru veðri. En þegar stormurinn kemur, opnar
hún krónu sína og blómstrar.
„í ríki Guðs sjáum við að hin fegurstu blóm finnast i bogagöng-
um þjáninganna, þegar stormurinn blæs. Gáfaður kristinn maður
liefur sagt:
„Því meiri sem bekking min verður á Ritningunni og lifinu,
verður bað Ijósara fyrir mér, að hinn sjálfstæði berandi kraftur
í trúarlífi okkar fæðist fram í þrengingum. Ef trúarlif okkar væri
án þrenginga, mundi það stöðvast á líkan hátt og stofuklukka, er
missti lóð sín.
í stormi þjáninganna blómstrar hlýðnin. Við þurfum að liða
til að læra hlvðni. Um Jesú er sagt: „Hann lærði hlvðni af því
sem hann leið.“ Hlvðni er fagurt blómstur. „Hlýðni er betri en
fórn“, segir Guðs Orð.
1 stormi þrenginganna grær einnig blóm þolinmæðinnar. Þol-
inmæðinnar þörfnumst við til að geta fullnað það skeið, sem okk-
ur er fyrir sett.
Þegar þjáningarstormurinn kemur inn yfir líf okkar, kemur
einnig blóm vonarinnar fram í allri sinni fegurð.
Verum ekki undrandi yfir eldi reynslunnai', sem brennur á með-
al okkar.
Hann er gjöf úr hendi Guðs. Og áform hans og takmark með
þjáningunni er að trúarlíf ökkar blómgist og beri ávexti.