Alþýðublað Hafnarfjarðar - 01.12.1977, Page 5

ALÞÝÐUBLAÐ HAFNARFJARÐAR
5
i
i
Pétur flýtir sér heim úr skólanum. Hann er orðinn svo svangur.
um morgni fór Pétur i'
skólann brosandi út að eyr-
um. Það var svo gaman í
skólanum og þar var svo
mikið að gera, að hann
varð að keppast við allan
morguninn. Það var því
ekkert skrýtið, þótt Pétur
væri glorsoltinn, þegar
hann kom heim um hádeg-
ið. Þeir eiga líka skilið að
fá mikinn og góðan mat,
sem vinna vel. Og það
gerði Pétur svo sannar-
lega. Það sagði bæði kenn-
arinn og skólastjórinn.
Svo var það einn dag-
inn, að það var gef-
ið frí í síðasta tima hjá
Petri, því að það átti að
vera kennarafundur. Þá
búinn, hann skyldi ekki
þurfa lengi að bíða.
En vitið þið nú bara?
Þetta heyrðu bæði stóri
potturinn Sullum bull,
minni potturinn Bullum
sull, Snerkja sterkja
panna, Litli ketillinn káti,
já meira að segja pinulitli
potturinn Grýta heyrði
það, þvi að hann hafði líka
eyru, þótt þau væru ekki
stór. Og þau voru öll sam-
mála um það, að nú yrðu
þau að vera samtaka um
að láta Pétur litla ekki bíða
lengi eftir matnum sínum.
,,Við megum til með að
flýta okkur eins og við
mögulega getum," sagði
pínulitli potturinn Grýta og
Börnin una sér vel viö leik og störf.
svo lítill, að stóru pottarnir
heyrðu ekki til hans.
Og þannig kepptust þau
öll við að sjóða, steikja og
brasa, og meira að segja
Litli ketillinn káti kapp-
sauð kaff ivatnið, enda þótt
hann vissi vel, að þess
þurfti ekki með, af þvi að
hann Pétur litli drakk
aldrei kaffi.
Og Pétri fannst hann alls
ekki hafa beðið lengi, þeg-
ar mamma hans kallaði á
hann og sagði honum, að
nú væri maturinn til. Og
það get ég sagt ykkur, að
þetta þótti Pétri góðar
fréttir, og hann var bæði
sæll og glaður, hvað allt
hafði gengið fljótt og vel.
En það voru þau líka öll
hin, stóri potturinn Sullum
bull, minni potturinn Bull-
um sull, gamla góða pann-
an Snerkja sterkja, Litli
ketillinn káti og pinulitli
potturinn Grýta, því að það
var lika þeim að þakka, að
maturinn varð svona fljótt
tilbúinn.
Potturinn Sull-
um bull
og félagar hans
I dag fáið þið að heyra
ævintýrið um pottana þrjá,
pönnuna og litla ketilinn
káta. Þetta er sagan um
stóra pottinn Sullum bull,
um minni pottinn Bullum
sull, pínulitla pottinn
Grýtu, pönnuna Snerkju
sterkju og Litla ketilinn
káta. Og öll eiga þau
heima hjá honum Petri
litla.
En Pétur var sjö ára
snáði. Hann var nýbyrjað-
ur í skólanum og þar
fannst honum svo ósköp
gott að vera, því að það var
svo skemmitlegt. Á hverj-
koma allir kennararnir
saman og segja skólastjór-
anum frá því, hvað
krakkarnir eru óskaplega
duglegir að læra. Og sem
sagt, Péturátti frí i síðasta
tíma og þess vegna kom
hann líka alltof snemma
héim í matinn.
Þegar mamma sá hann
koma, f lýtti hún sér eins og
hún gat við matreiðsluna.
,,Erekki maturinn að vera
til?" spurði Pétur, og hann
var svo svangur, að
garnirnar i honum gaul-
uðu. Jú, mamma sagði, að
bráðum yrði maturinn til-
iðaði af ákvaf a. Og f yrr en
varði var farið að bull-
sjóða: ,,Sullum bull, bull-
um sull," heyrðist i stóru
pottunum. Og ekki lá pann-
an pannan Snerkja sterkja
á liði sínu. Hún steikti svo
að snarkaði í og sterkjuna
lagði um allt eldhúsið. Já,
meira að segja var f arið að
sjóða í Litla káta katlinum
áður en hann vissi af, svo
var ákafinn mikill. Gufu-
strókurinn stóð út um
stútinn á honum og vatnið
beið þess að því væri hellt
upp á kaff ikönnuna, og þó
vissi Litli ketillinn káti það
vel, að Pétur drakk aldrei
kaf f i.
Og ekki má gleyma pínu-
litla pottinum Grýtu. Hann
varð lika að leggja sig
fram, þvi að það var ein-
mitt hann, sem átti að sjá
um sósuna. Og það er veru-
lega mikilvægt starf, því
að hvernig bragðast mat-
urinn, ef sósan er ekki
góð? Nei, það veltur vissu-
lega mikið á sósunni,
hvernig maturinn bregð-
ast. Það vitum við öll. Og
pínulitli potturinn Grýta
vandaði sig sem bezt hann
gat og vermdi og yljaði
sósuna, svo að hún yrði
sem bezt á bragðið. Og
hann reyndi lika að segja
,,sullum bull" og ,,bullum
sull" eins og stóru pottarn-
ir, en hann hafði svo veika
rödd, af þvi að hann var