Good-Templar - 01.01.1898, Page 16

12
liefir lag á því að emangra heimilin og draga þau út úr öllum fé-
lagsskap og samtökum, einmitt þetta liefir knúð oss til að veita
honum aðför. Yér höfum ekki farið með það í iaunkofa, að vór
höfum þetta álit á þessum gesti. Og í því skyni, að bonda hugs-
unarhættinuin í aðra átt, höfum vér gengizt fyrir víðtækum fólags-
ska[), sem er svo lagaður, að allir hljóta að skilja og sannfærast
um, sem annars hafa opin augu og ekki steinhjarta, að hann er
hinn nytsamasti, heillaríkasti og sómasamlegasti fyrir sveitarfélagið.
Húsbændurnir, foreldrarnir, börnin og hjúin liafa jafuan skilning á
þessu. Öllum er það jafnljóst, að hér er um stórvægilegan hag
sveitarheimilisins að ræða, andlegan sem líkamlegan, tímanlegan
sem eilífan; að vór viljum safna saman kröptunum og fá þá til að
vinna i fólagsskap, fá þá til að lmgsa um gagn og sóma heimilis-
ins, fá þá til að hugsa og starfa í einingu og kærleiksanda, svo
starfið verði bæði lótt og skennntilegt, bæði mikið að vöxtum og
gæðum og tiltölulega ódyrt. — Kn hvað svo? Hvað gjöra svo hús-
bændur og húsfrúr þessa stórheimilis? Hvaða undirtektir og fylgi
fær mi þjónustumaðurinn hjá þessum mönnmn, sem allt er verið
í eiginlegum skiluingi að vinna fyrir? Hver gat búizt við öðru en
góðmn undirtektmn og svnilegum árangri? Vór erurn hér í njarta
Húnavatnssyslu, sem að minnsta kosti vill ekki vera sízt systra
sinna, í fögrum og, eptir því sem hjá oss gjörist, frjósömum dal
með greiðum samgöngum og nokkurn veginn góðum vegum, svo
að allt bendir á liægð og félagsskap. Vór erum hór aö því leyti
vel settir, að vér höfum hór be/.tu menn sýslunnar, þar sem er
sýslumaður, alþingismaður, umboðsmaður og þar að auki realstúd-
enta og búfræðinga í bændaröð. Það verður því ekki sagt, að til
ofmikils væri ætlað, þó maður gjörði sór von um góðar undirtektir
og gott fylgi. Kn þetta hefir þó farið á annan veg. Vonirnar
hafa eun að miklu leyti brugðizt; húsbændurnir vilja ekki almenni-
lega kannast við verk síns þjónustumanns. Þaö er svo langt frá,
að hann hafi fengið nokkra uppörfun eða þakklrotisvott, að hús-
bændur hans hafa gengið þegjandi fram hjá honum, líta ekki við
honum, með öðrumorðum, kannast í engu tilliti við liann'sem sinn
þjón. Nokkrir segja að vísu: »Jú, eg skal ekki neita þv/, að til-
gangur þinn er góður; það er þá bezt að sjá hvað þú getur. En
eg vil ekki hjálpa þór«. Óðrum óar við þessum nýmælum um fó-
lagsskaj) og fundarhöld og segja: »Mór þykir þú gjöra allt of mik-
ið mas og veður úr þessu; mór þykir þú líka uokkuð dýr, eg veit
varla livort eg vil lialda þig«. Aðrir segja: »Þú ert allt of siða-
vandur, allt of strangur, allt of smásmuglegur, mór þykir þú bara