Good-Templar - 01.05.1900, Blaðsíða 3

55
vín er líka fullkoralega saklaust, því það er ekki ólgab; jörðin
er enginn ölgerðarmaður.
Sannleikurinn er sá, að biblmn talar um tvenns konar v'vn,
og sést það ekki einungis af sambandinu, þar sem vín er nefnt
í bibliunni, heldur eru í frummálum biblíunnar mismUnandi
orð viðhöfð, sem tákna mismunandi víntegundir. Og ef þetta
er viðurkent, sem heldur enginn getur neitað, þá verður það
undir eins skiljanlegt, að biblían bæði getur varað við víni
(o: eitruðu, ólguðu víni) og hrósað víni (o: óeit.ruðu, ógerðu víni).
Þannig er einnig því vai'ið, að séra Magnús Jónsson, sem
án ails efa er einn af allra bindindisfröðustu mönnum íslands,
getur haft fullkomléga rétt fyrir sér, þegar hann segir í bind-
indisfræði sinni: Það verður aldrei sannað, að Kristur liafi
eigi verið bindindismaður. . . . Kristur draklc óáfengt vin; fyrir því
gat liann verið bindindismaður.“ (Bls. 28. 29 í nefndri bók.)
Svo nefnir br. J. Ó. staðinn í Joh. 2, 10. Ilang segir:
„Hver, sem les með nokkurri umhugsun 10. versið í Jóh.
guðspj., hlýtur að ganga úr skugga um það, að það er ekki
nýtt, heldur gamalt vin, sem þar er við átt.“ Sannleikurinn
er sá, að „góða vínið“ gerði Jesús úr vatni fiar á staðnum; þvi
er víst hægt „að ganga úr skugga um það“, að vín þetta hafi
verið nýtt, og eins mundi víst ferskur, ógerður þrúgnasafi hafa
þótt gott vín.
Annars held ég, að þýðingin á þessu versi hefði getað
verið réttari, en hún er á íslenzku, að því er snertir orðin:
„taka ölvaðir að verða". Um þennan ritningarstað ritar hinn
heimsfrægi biblíuskýrandi Dr. Adam Clarke (sem br. J. Ó. þó
ldýtur að þekkja): „Ilið gríska orðtæki á þessum stað
heflr ckki J>að minsta tillit til ölvunar.“ í ensku bibliu-
þýðingunni (eldri) stendur: „when men have well drunk“ (þegar
menn hafa drukkið vel), og nýja endurskoðaða onska þýðingin
(The Revised Version), sem er einhver bezta þýðing heimsins,
hefir: „when men have drunk freely" (þegar menn hafa drukkið
frítt). — Með þessu álit ég að hafa sýnt fram á það, að orðin
í Jóh. 2, 10 hafa ekki það allra minsta sönnunargildi, að því
er snertir áfengt vín.
Að fornmenn áiitu gamalt vín gott, það veit óg vei. En
þeir suðu oít vínið, áður enn þeir geymdu það. Slíkt vín var
ekki áfengt. Eins og menh vit.a, hverfur áfengið við 76 0 Cels. hita,