Muninn - 01.04.1952, Blaðsíða 3
24. árgangur.
4. tbl.
Akureyri, apríl 1952
------i,-----------------------
Frú Halldóra Ólafsdóttir sextug
Hinn 7. apríl s. 1. vaxð frú Halldóra
Olafsdóttir sextug. Nemendur tveggja
efstu bekkja muna hana lxéðan úr
skólanum, og hinir, senr yngri eru,
vita allir meira og minna, hvað hún
liefir verið Menntaskólanum á Akur-
eyri.
Frú Halldóra var hin glæsilega höfð-
ingskona, senr setti svip fyrirmennsku
og menningar á umhverfi sitt, bæði
utan skólans og innan. Hún var hinn
ótrauði lífsförunautur Sigurðar skóla-
meistara, sem studdi hann í önn og
stríði og hjálpaði til að lyfta menn-
ingarmerki skólans og auka veg lians í
augum alþjóðar.
Um Gissur ísleifsson var sagt, að úr
honum mætti gera þrjá tignarmenn,
og væri hann til alls vel fenginn. Um
frú Halldóru mætti segja eitthvað líkt.
Hún hefði verið valin forstöðukona
kvennaskóla, húsfreyja á stórum
sveitabæ og þjóðhöfðingjafrú eða
drottning. Þó má vera, að hún hefði
unað drottningartigninni sízt, ekki af
því að hún væri henni ekki vaxin,
heldur af því að starfsömu og lieil-
brigðu eðli liennar hefði fundizt þar
of mikið um fánýtt form. En virðu-
leika og höfðingsbrag hefði hana ekki
brostið. Og einmitt af því að fyrir-
mennska hennar er svo sönn, á hún
það hispursleysi og þann alþýðleik,
sem þeirn einum er gefinn, er ekki
þurfa að óttast um virðingu sína.
Þá hefði frú Halldóra áreiðanlega
unað sér sem bóndakona í sveit, og er
það sagt bæði lienni sjálfri og íslenzk-
um sveitum til vegs. Hún hefði haft
hinar beztu forsagnir á öllu, og ekk-
ert stendur henni nær en gróandi
Frú Halldóra Ólafsdóttir.
moldin. Þekki ég engan, hvorki karl
né konu, sem betur kann að meta
þann „yndisaið að annast bléxmgaðan
jurtagarð“. Og ást lxennar á móður
jöi'ð, er ástin á undri náttúrunnar, feg-
urð hennar og nytsemd í senn. Má þar
kenna göfuga ættarfylgju, sem rakin
verður alla leið til Eggerts Ólafssonar.
Ekki hefði frú Halldóru látið sízt
að stjórna kvennaskóla og ala upp
verðandi húsfreyjur. Stjórn öll hefði
komið af sjálfu sér, svo örugg eru tök
liennar og laus við fálm og liik. Á hún
og ættir að rekja til æðstu valdsmanna
þjóðarinnar um langa tíð. Og ekki
lxefði skyldurækni hennar og um-
hyggjusemi brugðizt né heldur heil-
brigð skynsemi til að tína hismi frá
kjarna og kenna það, er nýtast var. Að
öllum kvennaskólum landsins ólöstuð-
um er ég þess fullviss, að enginn þeirra
liefir tekið fram skólanum þeim að
vera í vist hjá frú Halldóru. Sambúð
hennar við stúlkurnar sínar er eitt
jxað, sem ég hefi mest dáð um dagana.
En gæfa var það Menntaskólanum
á Akureyri, að frú Halldéxra varð ekk-
ert af því Jrrennu, er ég hefi nefnt.
Hitt vil ég lxeldur segja, að litxn liafi
orðið það allt í senn hér í skólanum.
Htin var drottning skólans, senr allir
litu upp til og virtu því meir sent jreir
kynntust lienni betur. Htin var hús-
freyjan, sem hltxði að liinu stóra skóla-
heimili og amraðist garð og gróður.
Og hún ól nemendur skólans upp
með návistinni einni. Frá henni
lagði menningarstrauma til livers þess
manns, sem leit hana augum, livort
lieldur var við háborðið „á sal“, á
göngum skólans eða götum bæjarins,
við moldarstörf í garðinum eða í önn
heimilisins. Ég lield ég liafi aldrei
Jrekkt konu, sem mér fundust öll föt
fara jafn-vel, lxvort heldur voru vinnu-
föt eða íslenzkur hátíðabúningur.
Frú Halldói'a snart allt töfiasprota
sinnar glæstu og sönnu persónu. Sum-
ir eru Jxannig.að allt vex,verður stærra
og feguiTa við návist þeina. Frtt Hall-
dóra er ein Jxeiira.
Um meiia en aldarfjórðung var frú
Halldóra snar þáttur í lífi Mennta-
skólans á Akureyri. Héxn stækkaði og
fegraði sál skólans.
Menntaskólinn á Akureyri sendir
frú Halldóru þakkir fyrir gjafirnar
dýru, sem hún gaf lionum, og óskar
lxenni allrar blessunar á þessunr merku
tímamótum.
Þórarinn Björnsson.