Muninn - 01.12.1959, Qupperneq 3

B L A Ð
A K U R E Y R I
M
m u n i
ENNTASKÓL
n n
A N S A
SIGURÐUR STEFÁNSSON, VÍGSLUBISKUP
NON CONIRA, SED ULTRA
JÓLAHUGLEIÐING
„Jólaguðspjallið — það er dýrlegasta sag-
an, sem ég þekki,“ er haft eftir danska
skáldinu Kaj Munk.
Ég held, að þetta finnist flestum.
Fegurð og dýrð jólanna er engu öðru
líkt, því, sem vér þekkjum mennirnir. Og
hinn gamli boðskapur þeirra kann sterkari
tök á oss en allt annað.
En svo hefur ef til vill einhver sagt þér,
lesandi góður, að þú skyldir ekki trúa
þessu. Þetta væri blátt áfram andstætt allri
skynsemi.
Þannig hefur verið talað um ýmis grund-
vallaratriði kristindómsins, bæði fyrr og
síðar. Efasemdir og tortryggni ihafa þar lát-
ið til sín taka. Bent hefur verið á ósamræm-
ið milli þess, sem trúarhugmyndirnar telja
háleitast og dýrlegast, og hins, sem vísindin
kenna og ný þekking er sífellt að leiða í
ljós.
Maðurinn, sem veit svo mikið og ætlar
sér æ stærri hlut á þeim vettvangi, og aldrei
slíkan sem einmitt nú, getur hann yfirleitt
lengur kropið að Betlehem-jötunni, þar
sem lítið bam táknar æðstu von og trú
kynslóðanna, og liið eina og sanna hjálp-
ræði alils mannkyns?
Trúin og þekkingin — það er gamalt og
nýtt vandamál.
Hvernig fær þetta samrýmzt, eða mælir
ekki hér hvað gegn öðru?
Ekki höfnum vér þekkingunni. Það væri
ömurlegt hlutskipti. Vér virðum afl vits-
munanna og fögnum hverjum þeim sigri,
sem vísindin vinna.
En hins vegar hljótum vér að játa, að
mannleg þekking á sín takmörk, og, að með
skynseminni einni verður ekki leyst úr öll-
um ráðgátum mannlegs lffs, og því síður
svalað þrá hjartans eftir friði og innri ham-
ingju.
Þetta viðurkenna og oftast einmitt mestu
vitsmunamennimir. Hvað gerði ekki
Goethe? Hvað Einstein? Þeir gátu staðið
gagnvart undrinu og kraftaverkinu fullir
lotningar og hrifni — eins og börn.
Það eru mjög misvitrir „lærðir" menn,
sem halda sig vita alla leyndardóma og eiga
alla þekkingu. (Þeir þurfa enn mikið og
margt að læra.
Því meir, sem vísindin afreka, því lengra,
sem vér sjáum, mennirnir, um óravíddir
rúms og tíma, því betur ætti oss að skiljast
það, sem séra Matthías sagði forðum: „Þú
ert strá, en stórt er Drottins vald.“
Og ef til vill finnst þetta aldrei eins vel
og á sjálfum jólunum, gagnvart þeirri
ósegjanlegu dýrð sem felst í hinu gamla
guðspjalli.
Þar megnar sannarlega lítils öll vor vizka.
„Með beygðum knjám og með bænastaf.
Menn bíða við musteri allrar dýrðar.“ (E.
Ben.). (Þar á það eitt við að vera hljóður,
auðmjúkur og lotningarfullur.