Muninn - 01.01.1964, Blaðsíða 25

RITNEFND ARFUND AR BROT
— Verður ekki saga eftir Jón?
— Jú, það er víst, ég hef ekki lesið hana.
— Ætli stjórnin fari ekki með sig á þessu?
— Væri ekki hægt að fá heitara te?
— Ég held hún megi fara greyið.
— Gerið svo vel.
— Hvað tekur við?
— Vinstri stjórn.
— Hvernig er jjað, logar ekki allt í óeirð-
um í sosealistaflokknum?
— Hún er ábyggilega 3 síður.
— Það eru þeissir gömlu, Moskvumenn
irnir og þessir ungu.
— Þá var nú betri flokkurinn sem við
stofnuðum í Dimmuborgum.
— Og helvíti.
— Andkirkjulegi þjóðmenningarflokk-
urinn?
— Andkirkjulegur þjóðmenningarflokk-
ur æpandi sálna hét hann nú í upphafi.
— Og hvað hafði hann á stefnuskránni?
— Á móti skógrækt á friðhelgum stöðum.
— Stefnuskráin í 901 grein.
— Ég fæ mér ristað brauð. Þetta er ekki
hægt.
— Hvað segirðu um það ef Barry Gold-
tvater nær kosningu?
— Ef að blaðið kænti ekki út fyrir jól,
mikið væri það voðalegt.
— Hann hlýtur að reynast.
— Auðvitað reynist hann.
— Er annars nokkuð meira að gera liér?
Helvíti er klukkan orðin margt.
— Látum það bara ráðast.
— Það er svo sem ekkert við því að gera.
— Hvað um klippinguna?
— Bobby fer á móti honum.
— Ég á ekki fyrir henni.
— Hvað eigum við að gera við þessar 2
blaðsíður.
— Nei, hann er of ungur. Hann fer næst.
— Komdu með vindilinn.
— Hvað .segirðu um bókmenntasöguna
hans Stefáns Einarssonar?
— Fáðu þér marmelaði. Það er djöfull
gott.
— Kristinn er betri.
— Ég hringi og panta mér ost.
— Hvaða vindil?
— Ansi hlýtur hann Páll ísólfsson að
vera mússikalskur.
— Ég sem var bt'tin að panta hana í jóla-
gjöf-
— Þú hefðir frekar átt að fá þér ís.
— Það er dautt í honum.
— Er Hanna Sigga bttin að velja lit á
lorsíðnna?
— Tölum um eitthvað skennntilegra.
— Fröken, ég ætla að gera upp.
— Hún verður auðvitað í jólalitunum.
— Djöfull er ofninn heitur.
— Nei. Nei.
— Er þá ekki allt klárt með blaðið?
— Jú. Jú. Fundi slitið.
GLERHALLAVÍK
Sævarins perlur glitra
í fjöru votri af löðri
og bíða þess að ganga í augu
glysgjarnra hafmeyja.
Grúfandi svartir hamrar
óma af vængjaþyt
fugla, sem ögra
hvítfextum öldum.
Og í svörtum sandinum merla
glærir steinar, sem vona
að verða þræddir á festi,
en hyljast brátt og hverfa.
- jón.
MUNINN 53