Heimilisblaðið - 01.10.1923, Blaðsíða 4

124
HEÍMILISBLAÐIÖ
Og á öðrum stað segir Jesús: »Þegar sá
sannleikans andi kemur, mun hann leiða
yður í allan sannleika«. Og ef vér biðjum
Guð að hjálpa oss að framganga í sann-
leikanum og biðjum hann að gefa oss meiri
skilning á sínu orði, þá mun hann bæn-
heyra oss og að lokum leiða oss í allan
sannleika. Og þar næst segir Jesús að hann
sé lifið. Já, sannarlega er hann lifið. Dauð-
inn gat 'eigi haldið honum, þvi hann var
Guðs sonur. Þess vegna reis hann upp frá
dauðum og yfirvann dauðann. Jesús segir
líka á einum stað i sínu orði: »Eg er upp-
risan og lífið, hver sem trúir á mig mun
liía þólt hann deyi«. Ef vér trúum því að
Jesús Kristur hafi dáið fyrir oss, þá þurf-
um vér ekkert að óttast, þvi hann, sem
sigraði dauðann, mun að lokum leiða oss
— ef vér reynumst honum trúir —
í gegn um dauóans dimma dalinn,
i dýröar sinnar fagra gleðisatinn,
svo vér megum eiga þar heima um alla
eilífð.
Og seinast segir Jesús: »Enginn kemur
til föðursins nema fyrir mig«. Vér komumst
ekki til Guðs nema fyrir Jesúm Krist. Ef
Kristur hefái ekki komið í heiminn til þess
að leysa af oss fjötra syndarinnar, þá vær-
um vér enn í syndum vorum. En Jesús
elskaði oss svo heitt, að hann fór úr dýrð-
inni frá föðui- sínum og niður til vor
mannanna og til þess úthelti hann blóði
sínu á Golgata að vér skildum trúa og
eignast eilíft lif og að lokum koma til Guðs
og lifa hjá Guði um alla æilifð. Amen.
[Pessi grein er eftir 13 ára gamlan dreng. En
hvaó hún er óskyld og gagnólik pví, sem mennirnir
skrifa, þegar iærdómshrokinn hefir hertekiö huga
þeirra og vantrúin og efasemdirnar hafa gertbarna-
trúna hjartaræka. Væri ekki gott aö minnast oftar
en vér gerum þessara oröa frelsara vors: »Sann-
lega segi eg yóur: »Hver, sem ekki tekur á móti
Guós riki eins og barn, mun alls ekki inn í það
koma«].
hexflann lofiwoginat
Alt fram á miðja 17. öld vissi enginn,
hvort loftið hefði þunga eða væri þunga-
laust. En Aristóteles, höíundur hinnar fornu
náttúruheimspeki, er allir fylgdu síðan uw
2000 ára tímabil, hafði tekið eftir loftlausu
rúmi efst í vatnsdælum og hefjendum-
Hann skýrði það svo, að það kæmi af »ólta
náttúrunnar við tómið« (horror vacui á
latínu), hún þyrði eigi lengra að fara.
Einu sinni, segir sagan, var fjarska há
dæla reist upp í garði einum í Florents-
borg á Ítalíu. En þegar farið var að reyna
hana, þá rak menn í rogastanz við það,
að vatnið komst eigi nema 10 metra upp
eftir dælustólpanum. Enginn vissi, hvernig
á þessu mundi standa og stóðu þeir uppi
ráðalausir. Lengi voru þeir að velta þessu
fyrir sér, en loks fóru þeir til fundar við
Galileo, hinn nafnfræga italska stærðfræð'
ing, sem þá var á lifi, sögðu honum frá
þessum óvænta viðburði og spurðu, hvað
valda mundi. Galileo hafði athugað marga
viðburði i náttúrunni um sína daga og rent
grun í, að bæði þessi viðburður og margh'
aðrir, ættu til loftþyngdarinnar rót sína að
rekja; en samt var hann ekki búinn að
gera sér ljósa hugmynd um, hvernig þv'
væri háttað. Hann hafði lika þaullesið
náttúruheimspeki Aristótelesar á yngri ár-
um og svaraði þess vegna, að þessi við-
burður kæmi af ótta náttúrunnar við tóni'
ið, sem setti rás'vatnsins þessi föstu tak'
mörk, hún hætti sér aldrei lengra upp 1
tómið, en þessa 10 metra (32 fet).
Skömmu síðar dó Galileo (1642).
kemur annar maður til sögunnar. í*að var
Evangdista Torricelli (1608-1647). Hann
var borinn og barnfæddur í borginni Fa'
enca, nam þar fyrst stærðfræði í Krist'
munkaskóla, en siðan fór hann til Rórnn-
borgar til að ljúka þvi námi. Eftir þa^
varð hann lærisveinn Galileos.
Þegar Galileo var orðinn alblindur (1638)-