Heimilisblaðið - 01.11.1926, Síða 3

HEIMILISB LAÐIÐ
119
lííi því, sem Sadúkear lifðu, eða í verkarétt-
læti Faríseanna.
Pað var sannarlega nótt í heiminum. Nótt-
in, næturmyrkrið, grúfði yfir honum, á bak
við hann, fram undan honum, nótt var öllu
meginn. En þá kom Ijósið með Drotni vorum,
Jesú Kristi — ijós handa heiminum. Pað var
eins og alskær sól rynni upp og eyddi nátt-
myrkrunum, fyrst lijá Israel, og síðan hjá
heiðingjunum. Eins og sólin rennir braut sína,
eins og hetja, svo fór fagnaðarerindið sig-
urför um heim allan, og bar ljós til jökul-
bygðanna á Grænlandi og Hellulandi, til sól-
heitu landanna í Afríku, til pálmaskóganna
á Indlandi og til eyjaklasanna í Kyrrahafinu.
Og nú er senn eigi til pað land eða pjóð í
heimi, að fagnaðarboðskapur Jesú Krists hafi
ekki hljómað par.
0g pó er enn dimt í heimi. »Dimt er í
heiminum, Drottínn minn«, heyrist hjá hverri
pjóð. Og pó kristnir menn séu nú búnir að
halda jól í nær 2000 ár, pá eru hinir fleiri, sem
halda jól í*svartasta myrkri, friðvana, hnugnir
og vonlausir. Pað er dimt í hreysum fátæk-
linganna, og pað er dimt í skrauthýsum; pað
er dimt í skuggahverfum stórborganna og
pað er dimt í höllum höfðingjanna og auð-
mannanna. Hvað duga allar undursainlegu
uppfundningarnar og uppgötvanirnar í heim-
inum? Hvað hjálpa öll pau lög, sem sett
liafa verið til að bæta kjör smælingjanna og
hinna undirokuðu? Hvað hjálpa myrkrasetur
andamanna og önnur trúarkerfi, sem menn
hafa búið til, til að varpa Ijósi yfir ráðgátur
lífsins og dauðans? Hvað duga allar pessar
jólahátíðir, jólatré, jólagildi og jólagjafirnar,
sem haft er til fagnaðar á jólunum? Pegar
jólin eru liðin og búið að slökkva jólaljósin,
og allir liverfa aftur að liversdagsstörfum
sínum og hversdagslífi, — livernig standa
sakirnar pá? Eru menn pá orðnir ríkari í
Guði, orðnir glaðari? Hafa peir pá- öðlast
meiri hugprýði og kraft til pess að leggja út
í baráttuna og ganga á hólm við dauðánn?
Nei. Ekkert pað er til í heimi pessum, sem
getur gert mannlmð í sannleika bjart; ekki
auður nó heiður og álit, ekki unaðsemdir né
skemtanir, eða farsælt heimili, og ekki kær-
leikur foreldra og barna.
• »Heimur gleði enga á,
upp sem fyili hjartans prá«.
Ef að eitthvað af pví, sem heimurinn getur
veitt, gæti hjálpað, pá getuin vér verið vissir
um, að Guð hefði gefið oss pað, og hlíft sín-
um eingetna, elskaða syni. En eigi var önnur
leið til að hjálpa — og svo kom liann í heim-
inn. Og orðið varð hold og bjó ineð oss. Hann
er heimsins ljós. Par sem Jesús er ekki, par
er dimt, bæði á jólum og endranær, hversu
vel sem mönnum kann að líða að ytra hætti.
En par sem Jesús er, par er bjart, pó að
fátæktin, sjúkleiki eða söknuður eigi par
heima. Sólin gyllir ský og fjöll; eins varpar
Jesús og elska hans dýrðarljóma yfir lífið alt,
og yfir dauðann líka.
»Sjá, pá verður lífið létt,
léttur dauðinn sjálfur«,
Pá getum við sagt með Símeoni gamla:
»Drottinn, láttu nú pjón pinn í friði fara«.
Pað er hið eina, sem hjálpar, að taka rnóti
gjöfinni óumræðilegu, sem Guð gaf syndug-
uin mönnum. Og pví er pað, að margir lifa
í myrkrinu, af pví að peir vilja ekki veita
Jesú viðtöku sem frelsara sínum.
1 teksta vorum standa tvö grátleg orð.
Ljósið skín í myrkrinu, og myrkrið hefir ekki
tekið á móti pví. Ilann kom til sinnar eignar,
og hans eigin menn tóku ekki við honum.
Svona hefir pað gengið í tvö púsund ár.
Jólaboðskapurinn er boðaður enn eins og á
hinum fyrstu jólum, pegar englarnir vísuðu
fjárhirðunum til litla drengsins í jötunni í
Betlehem, — par var ekki rúm fyrir hann.
En hve pað getur komið út á manni tárun-
um, að hugsa um petta! Pegar einhver kem-
ur með fégjafir til fátækra, pegar pósturinn
'kemur með spjald eða bréf, pegar sendi-
sveinninn kemur með böggla heim úr búðinni,
pegar vinir og ættingjar koma og óska gleði-
legra jóla, pá er tekið við pessu með fögn-
uði. En pegar Jesús kemur með ljós og líf
hjálpræðisins frá Guði til veslings fátæku og
ógæfusömu syndaranna, pá vilja peir ekkert
við hann eiga.