Heimilisblaðið - 01.07.1928, Síða 3

KYÖldljóð.
Nú hvílir yfir liaudri ró
ocj hnígur sól í œginn
°9 sofnar smáfugl sœll í mó
i sveitinni kringum bæinn;
sem ungar fugla hreidri hjá
er hópur ástvina frídur.
En sá, sem vininn engan á
er einn, er aö nóttu líöur.
Senn liylur nóttin himininn
meö húmblæju stirndri sinni,
M lítur munaöarleysinginn
til- Ijósanna í upphœöinni,
(J(J ffegnum himinblæju blá
°ff björt á hann augu Guös stara;
svo hýrt hann lítur himni frá
nieö heiðfögrum stjarnaskara.
^ví barninu, sem á engan ad,
Hlnn engil faöirinn sendir;
Urn nljóða nótt hann huggar fxið
°ff hýrlega til sin bendir;
sd engill svífur um pað pá,
er annað sefur, sem lifir.
Sem vaki englar vöggu hjá,
svo vakir Guð heimi yfir.
^_______B. J.
^ Ræða
^es- 1927 í Ungmennafél. Skeiðahrepps,
af Jóni .Jónssyni, Hlemmiskeiði.
Höh|U '1,)lU' áramótum, og jólahátíðin er
n’ eu lofgjöröarsálniai- jólahátíðarinnar óma
ennÞá í sálum vorum.
Ög nú viljum við minnast pess, að árið
1927 er komið að pví að kveðja okkur. —
Árið 1928 mun bráðum heilsa okkur, og við
tökum með fögnuði á móti pví. Pað lofar
okkur hækkandi sól og lengri sólargangi, og
pví hafa öll ný ár lofað. En sólargangurinn
hefir aldrei orðið lengri en að sínu vissa tak-
marki, og hvert ár nefir pví hækkandi og
lækkandi sólargang; minnir pað okkur á
breytilega birtu í sálarlífi okkar.
Um nýja árið vitum við ekkert, vitum ekki
hvað pað muni færa okkur, hvort pað færir
okkur höpp eða óhöpp, gleði eða sorg. Við
getum búist við hvorutveggja, pví pað mun
sjaldgæft, að nokkur einn maður njóti óslit-
innar gleði heilt ár. Og varla er nokkur
sorg svo sár, að ekki komi fyrir nokkrar
gleðistundir á heilu ári. En svo er pað margt
fleira en sorg og gleði, höpp og óhöpp, sem
geta mætt okkur á komandi ári; pað er svo
ótal margt, bæði frá náttúrunnar liendi og
mannanna, og líka frá okkur sjálfum, sem
getur haft hvað sín áhrif á líf okkar, og jafn-
vel gerbreytt pví öllu. — Pað er víst gott
og okkur holt, að við vitum ekkert um petta
fyrirfram. Og pað væri hyggilegt fyrir okk-
ur, áður en nýja árið byrjar, að búa sálir
vorar sem bezt undir komandi ár, svo að við
getum sem rólegastir tekið hverju pví, sem
pað færir okkur. lJað er hægast fyrir okkur
að vona, og við vonum að pað hafi líkt að
færa okkur og liðnu árin.
Gamla ársins, sein pegar er liðið, megum
við minnast með pakkarlofgjörð til Guðs; pað
var svo gott og blessunarríkt. En höfum við
nú pakkað Guði fyrir alt hið góða, sem hann
hefir veitt okkur á líðandi ári? Höfum við
látið góðærið auka sólskin í sálarlífi okkar?