Heimilisblaðið - 01.09.1931, Side 16

156
HEIMILISBL AÐIÐ
En kirkjugarðsvörðurinn fannst hvergi.
Hann var farinn og hafði tekið lyklana.
með sér. Þegar Reynolds vissi, að hann gat
eigi komist inn í kirkjugarðinn, fannst
honum hann vera dauðþreyttur, og skip-
aði burðarmönnunum að bera sig heim.
Hann sr tlaði að leggja sig- á legubekkinn og
hvílast fram að miðdegisverði.
Hann reyndi að gleyma gröfinni með því
að drekka venjufremur vín við máltíðina
og æfa sig' í borð-knattleik. Það gat ekkert
að honum gengið, því að aldrei mistókust
honum erfiðustu leikir, sem hann reyndi
á borðinu.
Hann sofnaði undireins um kvöldið, er
hann var háttaður.
Snögglega hrökk hann upp úr svefnin-
um. Hann hafði dreymt opnu gröfina og
grafarana, er köstuðu einni moldarrek-
unni upp eftir aðra. Hann var viss um
að hafa dreymt það.
Hann heyrði hringlið í lykl.um næturvarð-
arins, sem g-ekk umhverfis húsið, og við
þessa truflun hrökk hann mjög við. Hann
var mjög' óttasleginn, Hann fann til
hræðslu við mörgu, þröng'u göturnar í kín-
verska bæjarhlutanum — hann fyrirleit
l.yktina þar — og fólkið. Ilann fyrirleit
landið — Kína —. Hvers vegna hafði
hann flutzt þangað? Hræðsla hans óx enn
meira. Hann varð að flytjast burt þaðan!
Hann vildi ekki vera þar einum mánuði
lengur — ekki viku!
»Ö, Guð minn góður«, andvarpaði hann,
»aðeins að eg væri kominn heim til Eng-
lands aftur!«
Hann fór á fætur og settist við borðið og
ritaði 'bréf til stjórnar verzlunarfyrirtæk-
isins, að hann væri þess vís, að hann væri
mjög veikur. Þeir yrðu að senda mann,
sem tæki við starfi hans; hann gæti eigi
verið lengur þarna en nauðsynlegt væri.
Hann yrði að komast sem fyrst heim.
Daginn eftir fannst samanbögglað bréf
í hönd Reynolds. Hann hafði fallið niður
af stólnum — og' var dáinn.
(Lausl. pýtt).
Íkuggíjl
Fyrir skemstu var stofnað
heimsins merkilegasta ið*1"
aðarfélag á Indlandi. Pa®
er meginregla meðlimanna)
að vinna ekki neitt.. Frá
munatíð hefir verið upp1
trúflokkur á Indlandi, °§
allir meðlimirnir eru mein'
lætamenn og hafa fengið á sig helgiblæ fy1'11
það. Þeim eru gefnar ölmusur og allir eru laf'
hræddir við óbænir þeirra, sem þeir mundn
láta dynja, ef þeir fengi enga peninga. Pess11
svonefndu helgu betlarar (eða Fakírar) eru a'
litnir að hafa dularfulla krafta, af þvl hve vel
þeir þola sársauka. Iðnaður þessi er þó heldur
að ganga úr sér, af þvl að samkepnin er orðin
of mikil. Pess vegna hafa þessir meinlætamenn
stofnað félag til þess að takmarka aðganginn ^og
vernda hagsmuni meðlimanna. Félagsskapur þess1
er þó ekki eingöngu bygður á gróðahugsun, ÞV1
að margir meðlimirnir eru fullir af trúarlegr1
hugsjón. Þannig er frá þvl sagt, að einn slú1'
ur meinlætamaður hafi ásett sér að hanga 11
hælunum, þangað til hann væri búinn að afl®
sér nægilegs fjár til að reisa musteri handa
Muhamed.
Tyrkinn Zaro Agha kveðst vera 150 ára; en
samt sem áður er hann ekki elzti maður I heim1,
Hann er I rauninni kornungur maður I sain'
anburði við kinverska hermanninn Lee TsingyU11’
er virðist vera 250 ára eftir skjölum að dæma-
— Það staðfestist þar að auki af hinum afkliptu
nöglurn hans, sem hann geymir I öskju á l,u'
garði sínum I héraðinu Kaihsien. Hann fylSir
fast þeim eldgamla kínverska sið, að láta negl'
urnar vaxa, og neglurnar á löngutöng, grse®1'
fingri og litlafingri eru nú sem stendur 30
centimetrar á lengd. Lee situr eins og skjald'
baka, gengur eins og storkur og sefur eins °S
múrmeldýr. Hann hefir enn fremur góða heil’u
og er hinn ernasti, þvl að daglega gengur h»nn
meðal annars svo mílurn skiftir til skemtu >al
sér. . Pað er ekkert sérstaklega dularfult við
þennan háa aldur og góðu heilsu Lees. Halin
eignar það fyrst og fremst sínu ágæta hjarta-
Hann hefir kvænst 14 sinnum og á nú niðja 1
11. lið. — Hvenær er þá þessi Metúlsala fæddu1 ■
Sjálfur segir hann, að það hafi verið á »17 uVl
ríkisstjórnar Hsi’s konungs«. Hann var lonung'