Heimilisblaðið - 01.10.1915, Page 8

87
HEIMILISBLAÐIÐ
„Hann hefir að minsta kosti ekki verið opn-
aður“, sagði Wulf er hann skoðaði innsiglin, er
voru óbrotin, en Sir Andrew endurtók aðeins:
„Opnið, og verið skjótir. Hérna Godvin,
taktu lykilinn, og opnaðu því hönd mín titrar
af kulda“.
Læsingin opnaðist brátt, og þegar búið var
að brjóta innsiglin var lokið opnað, fyltist her-
bergið með sætum ilm. I kassanum lá dúkur
af isaumuðu silki, og ofan á honum saman
vafið bókfell.
Sir Andrew sleit silkibandið og braut inn-
siglið, og opnaði bókfellið sem skrifað var með
óþekkjanlegu letri. Þar innan í var annað
bókfell óinnsiglað, skrifað með æfðri hendi. Það
var ritað á frönsku og hljóðaði yfirskriftin á
þessa leið:
„Þýðing á meðfylgjandi bréfi, ef vera kynni
að riddarinn, Sir Andrew, hefir gleymt arabisku,
eða ef Rósamunda dóttir hans hefir ekki lært
það roál“.
Sir Andrew skoðaði bæði bréfin ogsagðisvo:
„Nei, ég hefi ekki gleymt arabisku, sem ég
talaði altaf við konuna rnína meðan hún lifði,
en hún kendi hana aftur dóttur okkar, en birt-
an er slæm, og verð ég því að biðja þig, God-
win, að lesa mér það á frönsku, svo getum við
borið þau saman síðar“.
I sama bili kom Rósamunda út úr herbergi
sinu, en þegar hún sá, hvað þeir höfðust að,
sagði hún:
„Máske þú viljir að ég fari aftur, pabbi?“
„Nei barnið mitt, vertu kyr, fyrst þú komst.
Eg býst við að þetta mál snerti þig ekki síður
en mig. Lestu svo áfram Godvin“.
Godvin las framvegis:
„í nafni hins miskunnsama og réttláta Guðs,
læt ég, Salah-he-din, Jusuf ibn Ayaub, drotnari
hinna trúuðu, skrifa þessi orð og innsigla með
minni eigin hendi til hins enska lávarðar, Sir
Andrew d’Arcy, er giftur var hálfsystur minni,
hinni fögru en hviklyndu Sitl Zobeide, sem Al-
lah hefir hegnt fyrir synd sína. Eða þá, ef
vera kynni að hann væri einnig dáinn, til dótt-
ur hans, systurdóttur minni, prinsessu af Sýríu
og Egyftalandi sem á tungu vesturlandabúa
nefnist hin kvenlega rós heimsins.
Þú, Sir Andrew, munt muna það hvernig
þú fyrir mörgum árum síðan, þegar við vorum
vinir, vegna óhappaatviks kyntist Zobeide syst-
ur minoi, meðan þú lást veikur sem fangi í
húsi föðuf míns. Hvernig Satan tældi hana til
að hlusta á ástarorð þín, svo að hún varð til-
biðjandi krossins, giftist þér að vesturlanda sið
og flúði tneð þér til Englands. Þú munt einn-
ig muna, að þótt við gætum ekki náð henni
aftur frá skipi þínu, seudi ég þér þau boð, að
ég skyldi fyr eða síðar, rífa hana úr faðmi þín-
um, og fara með hana á sama hátt og vér er-
um vanir að fara með ótryggar konur.
Vita skalt þú að riddari einn, Lózelle að.
nafni, sem býr í þeim hlnta Englands er höll
þín stendur, hefir skýrt mér frá, að Zobeide
hafi látið eftir sig eina dóttur mjög fagra. Hjarta
mitt, er elskaði systur mína, dregst nú að þess-
ari frænku minni, sem ég hefi aldrei augum lit-
ið, því þó að hún sé þitt barn og kristinnar
trúar, varst þú að minsta kosti, — þrátt fyrir
konu ránið — hraustur og göfugur riddari af
háum stigum, eins og bróðir þinn, sem féll við
Harenc, vissulega var. Þar sem ég með Allahs
hjálp er kominn til mikilla valda, og hefi gnægð
auðæfa bér í Damaskus og um öll Austurlönd,
hefi ég áformað að hefja hana í prinsessu tign
í fjölskyldu minni. Þessvegna býð ég henni,
ásamt þér, sért þú á lífi, að ferðast til Da-
maskus. Ennfremur, svo að þú þurfir engin
svik að óttast, lofa ég við nafn Guðs og sið
Saladdíns sem enn hefir aldrei verið brotið, að
þó ég treysti því að hinn miskunnsami Guð
snúi hjarta hennar, svo að hún taki trú vora
af frjálsum vilja, vil ég ekki þvinga hana til
þess að taka hana, né binda sig því hjónabandi
er hún óskar ekki sjálf. Ég vil ekki heldur á
neinn hátt hefna mín á þér, Sir Andrew fynr
það sem þú hefir gert, né leyfa öðrum að gera
það, heldur vil ég hefja þig til mikilla metorða
og lifa í vináttu við þig eins og forðum.
En komi boðberi minn aftur, með þá fregn»
að frænka mín hafni þessu glæsilega boði minu*
vil ég vara hana við því að hönd mín nser
langt, og ég mun vissulega taka hana með valdi
er mér gefst færi á. Framh.