Heimilisblaðið - 01.07.1916, Síða 4

100
HEIMILISBLAÐIÐ
*1* vL- «J,.» nU *>1»* vL’ «vL- »vL» »X-» ■sL' «s.L« «sir» »>>L« »L« kL« nL* *-L- vL* nL» *sl- vL* »L- •vL* «X- «X- *sl-^ *sL> *su» «X- *sL» |
4
i
■$
^---------7J\i ✓Jí V-Js. ✓Js. .-J-. ✓Js. ✓Js. ✓J>« -Ts» ✓Js. -Js. ✓Js. •■'Js. ✓JS. ✓Js, ✓J'. V-JS. ✓Js. ✓js. ✓Js. ✓Js. vJS, ✓Js. ✓Js. ✓Js.' ✓Js. ✓Js. ✓Js. ✓JS,
Vitranir á vígvellinum.
BEBT. DE LINDE.
f-
f-
t-
t
r
w
æ'IN afskaplega styrjöld, sem nú geysar og
hrífur hugi manna með ofur-mætti heims-
byltingarinnar, hefir leitt i Ijós alveg óvenjulega
viðburði, bæði meðal hlutlausra, þeirra er ekki
taka þátt i styrjöldinni, og þó einkum meðal
hermannanna sjálfra. Ognir og skelfingar víg-
vallarins, hinn megni blóðþefur, limlest lík, og
meðvitund þess, að verða nú máské sjálfur her-
fang dauðans á næsta augnabliki — já, ef til
vill áðnr en hugsunin væri hugsuð til enda, og
eiga þá svo skyndilega fyrir hendi að stíga hið
alvarlegu spor — inn um hið dularfulla hlið
eilífðarinnar, — alt þelta hefir á vissum augna-
blikum gert hermanninn eins og frá sér num-
inn, já, vakið hjá honum sjötta skilningarvitið,
ef svo mætti að orði kveða, svo að hann sér
og verður þess var, sem annars er hulið sjón-
um manna i tilbreylingalan.su hversdagslifi.
Þegar að því kemur, að skráð verður saga
þessarar miklu heimsbyltingar, þá hljóta einnig:.
að verða teknar til athugunar og umræðn
ýmsar sagnir um dulræna viðburði, er nefna
mætti,, helgisögur styrjaldarinnar11.
Það er ekki lítið, sem þegar er orðið hljóð-
bært af slíkum sögum. Má t. d. nefna sög-
urnar um „hvíta hershöfðingjann“ sem birtist
rússnesku hermönnunum og er þeim jafnan sig-
urboði. „Svarta nunnan, með hundinn hvítau
hefir að sögn mörgum sinnum birzt á austur-
herstöðvunum og liðsint særðu hermönnunum-
Og um serbneska herdeild, sem var á bæn, er
þess getið, að henni hafi birzt María niefr
Jesú-barnið.
Flestar eru þó sögurnar bundnar við vestur-
vígstöðvarnar, einkum orusturnar við Mons og.
Vitri-le-Francois (Marnelínuna), — rökstuddar
af vísindamönnum og hjúkrunarkonum og eið—
festar af fjölda hermanna, sem alls ekki er hægt
um að segja, að séu hneygðir til öfga í trúmál-
um eða taugaveiklaðir.
Fyrst og í fremstu röð berst hún þaðan,-
sagan um „hvíta bróðurinn11, sem birzt hefir
á ýmsum stöðum á herlínunni og rétt særðum
hermönnum hjálparhönd. Og það eru ekki að-
eins helsærðir menn, þeir er langt eru leiddir
eða örmagna, af hitaveiki vegna sáranna og með>
hálfbrostin augu. — Það eru ekki aðeins þeir,
er séð hafa „hvíta bróðurinn", heldur eiunig:
skaplega særðir hermenn, með fullu ráði og.
rænu og óskertri dómgreind, en þó svo á sig:
komnir, að þeir gátu ekki bjargast sjálfir eða
forðað sér undan sprengikúlnahríðinni og öðr-
um ógnum. Einnig þeir hafa sögur að segja*
um þennan líknsama „hvita bróður“. Skyndi-
lega hefir hann birzt þeim er mest lá á, og all-
ir lýsa þeir honum á sama hátt:
„Ásjóna hans Ijómar eins og geislaröðúlk
og klæði hans eru hvít sem nýfallinn snjór“.
Hvili bróðirinn".