Heimilisblaðið


Heimilisblaðið - 01.07.1916, Blaðsíða 10

Heimilisblaðið - 01.07.1916, Blaðsíða 10
106 HEIMILISBLAÐIÐ. vafðri i ull, en ístöðin í laginu eins og hálfar skálar. Beislin voru stangalaus. Þegar allt var tilbúið, og mátulega langt var orðið i istöðunum, sagði Arabinn þeim að stíga á bak. Þegar þeir ætluðu að stíga á bak, sagði hann nokkur orð og breyttust hinir ró- legu hestar þá alt í einu. Þeir risu upp á afturfæturnar og ógnuðu Ibræðrunum með tönnum og framfótum, er voru járnaðir með þunnum járnplötum. Godvin hikaði, en Wulf, sem varð ergileg- ur yfir þessum grikk, gekk aftan að hestunum, og þegar tækifæri gafst lagði hann hendurnar á lend þess hestsins, er nefndur var Reykur, og hljóp þannig í söðulinn. Masonda brosti og Arabinn nöldraði „gott“, en Reykur varð strax eins og lamb er hann fann nianninn á baki sér. Síðan talaði Arab- inn við Eld og komst þá Godvin líka í söðulinn. „Hvert eigum við að ríða?“ spurði hann. Masonda sagðist. skyldi sýna þeim það, og ásamt Arabanum leiddu þau hestana út fyrir borgina, komu þau þar á veg, er hafið lá á vinstri hönd en flatt land til hægri, og var nokk- uð af því ræktað, en bak við það risu brattir, grýttir ásar. Þarna riðu þeir fram og aftur þangað til þeir vöndust reiðtýgjunum^ og fundu hvernig þeir áttu að taka i taumana til þess að stýra hestunum, enda tók það ekki langan tima, því þeir voru vanir frá blautu barnsbeini að ríða berbakt heima í Essex. Þegar þeir komu þangað aftur er þau Mas- onda stóðu sagði hún, að ef þeir væru ekki hræddir, vildi seljandinn sýna þeim, að hestarn- ir væru bæði sterkir og fljótir. Yið óttumst enga reið sem hann vogar sjálf- ur, svaraði Wulf reiður, og brosti Arabinn þá illúðlega og sagði eitthvað við Masondu í lág- um róm. Hann lagði siðan hendina á bak Reyks og hljóp á bak fyrir aftan Wulf, án þess hestur- inn hreyfði sig. „Vildir þú, Pétur, hafa annan með þér á þessari reið?“ spurði Masonda, og brá þá fyrir tryllingslegu leiftri i augum hennar. „Jú, vissulega?" svaraði Godvin, „en hvar er hann að finna?“ Hún svaraði með því að fara að dæmi Ara- bans, og settist tvívega fyrir aftan hann og tók svo yfir um mitti Godvins. „Nú ertu lika pílagrímslegur bróðir“, sagði Wulf skellihlæjandi, en Arabinn brosti og God- vin tautaði í hálfum hljóðum gamla rnálsháttinn : „Þar sem kona er fyrir aftan er kölski að fram- an“. En hátt sagði hann: Ámælið mér ekki Masonda góð, þó illa fari á þessari ferð“. „Það fer ekkert illa, kæri Pétur, og ég sem er fædd á eyðimörkinni, hefi svo Iengi verið innilokuð i veitingahúsinu, að ég þrái fjöruga reið yfir fjöll og sléttlendi, á góðum hesti með hraustan riddara fyrir framan mig. Hlustið nú á bræður. Þið segist ekkert óttast; látið því taumana liggja lausa, og hvert sem við ríðum, og hverju sem við mætum, þá reynið ekki að stöðva hestana né víkja þeim til hliðar. Nú, sonur eyðimerkurinnar, skulum við reyna þessa hesta er þú lofar svo mjög. Af stað! og lát- um þessa reið vera bæði hraða og langa“. „Það kemur yfir höfuð þitt, dóttir!“ svar- aði gamli Arabinn. „Bið Allah þess, að þessir Frankar geti haldið sér í söðlinum“. Það var sem leiftri brygði fyrir i hinum dökku augum hans, og um leið og hann þreif i söðulgjörðina, sagði hann nokkur orð, sVo hestarnir þutu af stað beint á fjöllin, er voru sem svaraði eina mílu burtu. P’yrst riðu þau yfir ræktaða akra, er uppskeru var nýlokið á, þar fóru hestarnir yfir tvo, þrjá skurði og lág- an múrvegg eins þægilega og þau sætu í rólu. Síðan riðu þau hálfa mílu eða svo eftir slétt- um söndum, og hertu hestarnir þá á ferðinni. Loks komu þau að brekkunni og riðu upp hlið- ina, og völdu þeir sér veg milli steinanna eins og geitur. Hlíðin varð loks svo brött, að God- vin varð að halda sér í faxið á Eid, og Ma- sonda varð að halda sér fastar um mitti God- vins, til þess að renna ekki aftur af. An þess að fást um hina tvöföldu byrði sína, runnu þeir áfram án þess að hrasa, eins og þeir gætu ald- rei þreytst. 1 einum stað stukku þeir yfir fjalla- læk, en Godvin veitti því eftirtekt að tæpum fimmtíu stikum neðar breyttist lækurinn í freyð- andi foss, og ruddi sér svo braut í klettagljúfri, er var að rninsta kosti átján feta breitt, barma

x

Heimilisblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisblaðið
https://timarit.is/publication/431

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.