Heimilisblaðið - 01.06.1941, Blaðsíða 18

110
HEIMILISBLAÐIÐ
Smávegis um merka menn.
Lloyd George.
Á kvenréttindafundi einum þótti konun-
um Lloyd George all harður í horn að taka,
svo að ein konan hrópaði mjög æst:
»Éf þér væruð maðurinn minn, myndi ég
gefa yður inn eitur!«
Lloyd George svaraði samstundiS:
»0g ef þér væruð konan mín, myndi ég
taka það inn með mestu ánægju!«
»Drottning HolIands«.
Wilhelmína Hollandsdrottning varð, sem
kunnugt er, drottning 10 ára gömul.
Eru til margar smásögur ik æsku henn-
ar. Emma ekkjudrottning ól hana mjög
skynsamlega upp og gerði það sem hun
gati, til þess að litla drottningin ekki skyldi
miklast mikið af stöðu sinni. Einu sinni
hafði hún verið óþekk og var þá látin út
fyrir dyr. Eftir litla stund var barið ákaft
að dyrum. »Hver er þar?« spurði ekkju-
drottningin.
»Drottning Hollands«, svaraði litla stúlk-
an og reyndi eftir mætti að tala í skipun-
arróm.
»Drottning Hollands á að vera fyrir ut-
an«, svaraði ekkjudrottningin.
Dálítið seinna var aftur þarið að dyr-
um en í þetta sinn miklu minna.
»Hver er þar?« spurði ekkjudrottning-
in aftur.
»Það er hún Wilhelmína litla«, var svar-
að í bænarróm.
»Nú, svo það er hún Wilhelmína litla,
hún má g'jarna koma inn«.
Og litla drottningin skauzt inn og. bað
nú mömmu sína fyrirgefningar með tárin
í augunum.
Rússakeisari og Danakonungur.
Rússakeisari heimsótti eitt sinn Dana-
konung', og einu sinni er þeir fóru um
Kaupmannahöfn benti keisarinn á háan
turn og sagði:
»Hefir þú svo mikið vald yí'ir þegnum
þínum, að þú getir ,skipað einhverjum fá'
tækling að klifra Jxmgað upp og“kasta sér
niður?«
»iNei«, sagði konungurinn, »en ég g*t'
vel farið inn í kofa einhvers fátækling5
og lagst þar alveg- öruggur til svefns. Gset-
ir þú það?«
Friðrik kjörfursti í Saxlandi
var bæði skynsamur og góður ríkisstjórn-
ari, og vildi ekki að neinn af þegnum sín-
um væri beittur órétti.
Einu sinni er hann var á skemmtifeí’ð
með hirðfélki sínu, varð fyrir þeim bugða
á veginum. Einum hirðsveinanna þótti ekk*
taka því að ríða eftir þessiari; bugðu, og' t'*
þess að stytta sér leið, reið hann þvert yf'
ir kornakurinn, sem bugðan lá utan um>
og bældi kornið töluvert, niður. Kjörfurst'
inn ávítaði hirðsveininn harðlega, og han11
hélt, að það væri svo gleymt. En svo val
ekki.
Mót venju, þegar þjónarnir báru brauð'
ið um kvöldverðinn, og þeir komu að hh’ö'
sveininum, hlupu þeir allt af yfir hanu-
Hann ætlaði að stöðva þá, en þeir hristu
höfuðið og héldu áfram. Hann vissi ekk1
hvað þetta átfti að þýða, en sá, að þjónu11'
um hafði verið skipað að gera þetta. Á
þorðinu var lítið af kjötmeti, og fór hirð'
sveinninn álíka svangur frá borðinu eins
og hann kom þangað. —
Seinna um kvöldið sagði kjörfurstinn VI°
hann:
»Finnið þér nú hvers virði brauðið
hrokafulli hirðsveinn! Framvegis banna e8
yður að bæla niður kornið á ökrunum, eJ*
eigið þér ekki skilið að boirða hið S^
brauð!«
Franz Joseph keisari.
Shahen af Persiu var eitt sinn heiðulS
gestur við hirð Franz Joseph Taffel kelS