Heimilisblaðið - 01.06.1941, Qupperneq 19

HEIMILISBLAÐIÐ
111
Hringur drottningarinnar af Saba
Skáldsaga eftir H. Rider Haggard
15. kap.
Hugbód Kviks.
Eftir þetta var oss öllum fenginn vörð-
Ul valinna manna, sem voru umhverfis oss
n®tur og daga. Oss fannst þá sem vér
^ruin eitthvað svipaðir Rússakeisara, er
_eynilögregla 0.g lífverðir voru hvarvetna
a sveinii í kringum oss, og aldrei fengum
;er ■að bragða á neinum rétlti matar né
Crekka einn bolla af kaffi fyrr en hinir
búnir að éta og drekka á undan.
*‘t voru þetta varúðiarreglur, til þess aö
klíi skyldi fara fyrir ess, eins og Faraó,
Ser>1 vér syrgðum, eins og kærasta vin.
Erfiðast, var þetta. þó fyrir þau Oliver
°k Maquedu,, því að með njósnum þessum
Car loku skotið fyrir, að þau gætu haft
s efnumót með sér. Hver getur hvíslað
ara,
°g við sæti hvers einstaks stóð þvotta-
s ál úr gulli með ilmandi vatni í. Allt í
6'nu tók shahen, sem var þyrstur, þvotta-
ahna, og drakk vatnið. Flestar frúrnar
Hðsforingjarnir áttu erfitt með að verj-
asf hlátri, en hvasst augnatillit frá hinum
kamla einvaldsherra kom öllu í reglu aft-
r; Og þegar keisarinn augnabliki síðar
°ð á fætur, mælti fyrir minni shahens
°g tæmdi síðan þvottaskál sína, þá urðu
a lr hinir að fara að hans dæmi.
«
R°ckefeller.
Eag nokkurn bað John D. Rockefeller
rifara sinn að lána sér 25 cent fyrir
® rmtisvagnsgjaldi. »Mundu nú eftir þessu
a ínorgumq sagði milljónamæringurinn.
þetta munar engu, Mr. Rockefeller«,
SVaraði; skrifarinn.
^Munar þetta engu«, hrópaði húsbóndi
aUs., »Það er þó meira en rentur af ein-
1,111 dollar í tvö ár, maður!«
ljúfum, innantómum orðum, eins og venja
er elskenda, þegar tveir vopnaðir hermenn
eru fast hjá þeim. Það var og heldur eng-
in leið að losna við þá* því að í erindis-
bréfi þeirra stóó, að þeir skyldu aldrei
missa sjónar á Oliver. Afleiðingin varð sú,
að elskendurnir hættu á að hafa með sér
smá leynimót; en þau hlutu að verða upp-
vís að þvl og sagan af ástum þeirra barst
brátt með skrafskjóðunum um alR landið.
En svo leiðar sem þessar varúðarreglur
voru, þá leiddu þær þó til þess, að oss var
hvorki byrlað eitur né skornir á háls, þó
að stöðugt yrðum vér fyrir dularfullum
óhöppum. Og vér gátum ekki annað en
haldið,, að þau óhöpp stöfuðu frá leyni-
óvinum vorum í öllum áttum.
Einu sinni komu tveir smalar, og nokkr-
ir lagsmenn þeirra til hallarinnar og kváð-
ust hafa fréttir að segja. Einu sinni sem
pftar sátu þeir hjá geítum sínum uppi í
fjöllunum, í margra mílna fjarlægð; bar
þá skyndilega að þeim Funga hersveit, 15
—20 manns, réðst flokkur sá á þá, bundu
fyrir augu þeim og beiddu þá háðslega að
gera svo vel að bera Ráðinu orðþendingu
fyrir sig og hvítu mönnunum.
Og orðsending’in var sú:„ að þeir skyldu
hraða sér að eyðileggja guðinn Harmac;
annars myndi höfuð hans verða sent til
Múr, eins og fyrir væri spáð og þá yrðu
þeir að taka afleiðingunum. Síðan var farið
með smalana upp á klett,agnípu. Þar fundu
nokkrir lagsmenn þeirra þá daginn eftir,
er síðan fóru með þá til hallarinnar og
sögðu, hvað gerst hefði.
Máliö var auðvitað samstundis sett í
rannsókn. Ég tók þátit, í rannsókninni. En
þegar við komum þangað, sem þetta hafði
gerst, voru allir Fungar á bak og burt,
Þar stóð bara spjót og var handfangiö
rekið í jörð niður en blaðinu snúið í átt-
Ina til Múr og var sýnilegt,, að þetta ætfi
t