Heimilisblaðið - 01.11.1968, Blaðsíða 5

Tréskurðarmynd af Jóhönnu frá Örk, gerð 1562.
klæðast?" svarar hún. „Ef allt kæmi ykk-
11 r við, myndi ég segja ykkur allt.“ Enn
rtlerkilegri eru svör hennar við svona spurn-
laguni, þegar sízt er við þeim að búast, þeg-
ar dómararnir reyna að veiða hana með guð-
fræðilegum hártogunum. Hinir hálærðu dóm-
arar leggja hvað eftir annað fyrir hana snör-
ar> sem áreiðanlega enginn þeirra hefði kom-
lzf kjá að lenda í, ef þeir hefðu verið í henn-
ar sporum.
k*ag nokkurn, við eina af fyrstu yfirheyrsl-
lluum, féllu orð á þessa leið:
Dómarinn: „Veiztu, hvort þú ert í náð-
arstöðunni ‘
Jeanne: „Ef ég er það ekki, mætti þá Guð
°uia mér í hana, og ef ég er það, mætti hann
1 a varðveita mig í henni. Ég væri óhamingju-
sóuiust allra, ef ég vissi, að ég væri ekki í
Uuðarstöðunni. En haldið þið, að raddirnar
®rust mér, ef ég væri í synd ? Ég var víst
\rettán ára, þegar ég heyrði þær í fyrsta
sinn.“
T\' .
“oniarmn: „Gekkstu út í haga með hm-
Uui börnunum, þegar þú varst lítil?“
■^*að sést, hve aumlega tilraunin mistekst
. Veiða hana með þessari spurningu um náð-
u^u. seni er spurð svo kænlega, að unnt er
fkema hana, hvort sem hún svarar já eða
Uei. að ef hiin segir já, er það villutrú-
arJramblæti, þar sem það er spurning, sem

1M IL I S B L A Ð IÐ
kirkjan ein er talin geta skorið úr, og ef hún
svarar nei, er það viðurkenning á synd henn-
ar. Tilgangurinn var svo auðsær, að jafnvel
einn dómaranna andmælti því, að svona
spurning væri lögð fyrir hana, en það bak-
aði honum aðeins ógnandi ávítur frá bisk-
upnum, sem stjórnaði yfirheyrslunum. Og
þó að svarið afvopnaði dómarana svo mjög,
að þeir sneru sér þegar að öðrum atriðum,
'>'ar það þó seinna notað sem ákæruatriði
gegn henni, að hún hefði sagt, að hún væri
jafnviss um frelsun sína og hún væri þegar
í Paradís.
Annað atriði, sem notað er með mikilli
hörku, til þess að fá hana til að hlaupa á sig,
er afstaða hennar til kirkjunnar. Yið yfir-
heyrslurnar 17. marz (1431) féllu orðin
þannig:
Dómarinn: „Beygir þú þig undir dóm
kirkjunnar ?‘ ‘
Jeanne: „Ég beygi mig fyrir Guði, hinni
helgu mey og öllum dýrlingum. Samkvæmt
minni skoðun er það eitt og hið sama, Guð
og kirkjan. Hvers vegna eruð þið að valda
erfiðleikum í þessu atriði?“
Svo er útskýrt fyrir henni með miklum
málalengingum, að til sé það, sem kallað er
sigurkirkjan, og það er Guð og englar hans
og allir hólpnir, en að líka sé til stríðskirkj-
an, en það sé páfinn, kardínálarnir og allir
klerkar, auk hins trúaða safnaðar; að þess-
ari kirkju sé stjórnað af heilögum anda og
henni geti ekki skjátlazt, og að maður verði
að beygja sig fyrir henni. Því svarar Jeanne:
„Ég er send af Guði og dýrlingum og sig-
urkirkjunni, og ég beygi mig fyrir henni í
einu og öllu, eins og ég hef gert og mun gera.
Ég get ekki svarað því nú, hvort ég beygi
mig fyrir hinni kirkjunni.“
31. marz er árásin á þessu hættulega sviði
endurtekin. Jeanne er aftur spurð, hvort hún
vilji beygja sig undir dóm stríðskirkjunnar.
Þá svarar hún: „Ég vil beygja mig undir
dóm stríðskirkjunnar, ef hún skipar mér ekki
eitthvað, sem er ókleift. Og ég kalla ókleift
að lýsa yfir því, að það, sem ég hef gjört
og sagt, og allt, sem ég hef hagt frá vitrun-
um mínum og opinberunum, sé ekki gjört og
sagt samkvæmt skipun Guðs. Enginn lifandi
maður skal liindra mig í að gjöra það, sem
Guð hefur skipað mér. Og ef kirkjan vill fá
mig til þess að gera eitthvað, sem stríðir
225