Heimilisblaðið - 01.11.1968, Síða 17

Vera ber! Hérna, taktu þessi tvö, þá er það
eins og það á að vera!“
Blincli Sál gekk nokkur skref áfram, þá
heyrði hann rödd, sem sagði: „Sá, sem týn-
lr einhverju og fær það aftur, er hamingju-
samur, og ég er kominn til þess að gjöra
Þig hamingjusaman.“
>,Hvernig getur þú gjört mig liamingju-
saman V ‘ mælti önnur rödd.
„Það er mjög auðvelt!“ Það klingdi í gull-
Peningi, um leið og hann datt niður á af-
greiðsluborðið. „Hérna, taktu þennan. Þú
átt hann!“
„Já, ég á hann — en hvernig ...
„Spurðu ekki — vertu hamingjusamur!
Þú hefur fengið aftur það, sem þú týndir.
ert þú líklega ánægður?11
„En hvernig hefur þú komizt yfir hann?“
„Eg gæti vel sagt, að ég hefði fundið hann,
°S að einhver hefði sagt mér, að þú ættir
Peninginn. Ég gæti líka sagt, að hann hefði
°ltið niður af afgreiðsluborðinu þínu í vik-
Unni sem leið, og að ég hefði þá tekið hann
UPP og ekki haft tíma til þess að skila hon-
Uui aftur fyrr en núna. Og ég gæti líka sagt
Hnga sögu um dreng, mann og úlfalda. Öll
þessi ævintýri mundu vera þér nægilegt svar,
eu það er miklu auðveldara að segja sannleik-
ann.“
„Hver er þá sannleikurinn ?“
„Eg stal honum frá þér í síðastliðinni
yjku, en í kvöld fannst mér allt í einu, að
eg væri svo löðurmannlegur, og það var eins
°g hann logaði í vasa mínum. Ég er feginn
geta skilað þér eign þinni aftur, og ég
ætla að borga þér einn pening í viðbót til
Þess að létta á samvizku minni.“
Lúðurhljómur rauf samtalið. Það var
^aerki þess, að borgarlihliðinu yrði lokað.
Sál heyrði, að næturverðirnir komu út úr
aðalstöðvunum, og klukkur hringdu frá turn-
Ulu múrveggjanna til enn frekara merkis
Uru, að dagurinn væri að kvöldi kominn.
Éaupmennirnir fóru að láta niður vaming
yuu- Sál heyrði enn eina rödd, áður en
°kunni maðurinn gekk út um borgarhliðið
rödd ungs manns, sem virtist koma frá
°Pnum glugga, er sneri út að götunni.
„Ef ég hef verið harður húsbóndi, viltu þá
f.vrirgefa mér. Dagar ykkar og stundir til-
heyrðu mér, og ég taldi líka líf vkkar og sál-
lr mína eign. En nti veit ég, að líf ykkar og
sálir tilheyra öðrum. Iíafi dagarnir og stund-
irnar liðið hægt og harðstjómin verið óbæri-
leg, langar mig nú til þess að bæta fyrir
óréttinn. Ivallið á járnsmiðinn og segið hon-
um, að hann eigi að taka burt hlekki ykkar.
Þeir, sem vilja vera hér kyrrir, skulu vera
hér sem frjálsir menn, og þeir, sem vilja
fara, skulu einnig fara liéðan sem frjálsir
menn. Allir munu fá frelsisbréf sitt undir-
ritað með innsiglismerki hrings míns. Þið,
sem áður voruð þrælar, eruð nú frjálsir
menn. Ég gef ykkur frelsi!“
Turnklukkan var þögnuð, þegar blindi Sál
flýtti sér út að borgarmúrnum.
Hermennirnir stóðu tilbúnir með þungu
slagbrandana, sem setja átti fyrir hliðið. Þeir
biðu, þangað til ókunni maðurinn var far-
inn fram hjá, síðan lokuðu þeir hliðunum
hægt og settu slagbrandana fyrir. Blindi Sál
stóð undir hliðhvelfingunni. Stóru hliðin að-
skildu hann frá ókunna manninum.
„Jæja, Sál,“ sagði einn hermannanna við
hann. „Nú liefur þú fylgt honum eftir göt-
um borgarinnar, og þó ert þú enn blindur!“
„Það eru aðeins augu mín, sem eru blind.
Hugur minn sér meira en flestra annarra.“
„Þú hefðir átt að biðja hann um að gera
kraftaverkið, sem sagt er, að hann hafi gert
í Galíleu, þar sem hann gerði blind augu
sjáandi. Ef við sæjum, að þii fengir sjón
þína aftur, ættum við auðveldara með að
trúa sögunum, sem við heyrum um hann.“
„Ég fór á eftir honum,“ svaraði Sál. „Og
ég heyrði allt með eyrum mínum, og þó að
ég sé blindur, hef ég á þessum stutta tíma
séð meira en nokkur ykkar, sem hafið augu.“
„Og hvað hefur þú þá séð með tómum
augnatóttum þínum?“
„Ég fór á eftir honum, og þar sem skugga
hans bar á, hvarf hið illa. Tólf sinnum á
tólf míníitum breytti skugga hans mannleg-
um löstum. Tólf sinnum voru tólf tegundir
böls kveðnar niður í jörðina.“
„Iívers konar böl?“ var spurt.
..Tólf mannlegir lestir.“ svaraði blindi Sál.
„Ég veit, að þeir voru tólf, af því að ég taldi
þá.“
„Nefndu þessa tólf lesti,“ sagði einn lier-
mannanna.
„Já, ég skal telja þá upp fyrir ykkur, hvern
einasta þeirra. Það var drengur, sem vann
í koparsmiðju, og hann var að berjast gegn
HEIMILISBLaðið
237