Heimilisblaðið - 01.11.1968, Blaðsíða 21

sPyr hann, þegar hann veit um allt, sem
hún hugsar ?
Já, víst veit hann það . . . og hann fyllist
"ýrri hamingjutilfinningu, sem hann hefur
rkki þekkt hingað til, við það að hafa fengið
hl'ngga vissu ... við það að bera ekki ótta
1 krjósti ... við það að vita sig elskaðan af
bessari einlægu, ástfangnu ungu stúlku, sem
kggur í sólskininu og grætur vegna hans.
Hann grípur litlu sólbrenndu liönd Nicole
dregur hana að sér, um leið og þau hlaupa
1 attina til móður hennar.
h'yrr á tímum, þegar Nicole var átta ára
°S Jacques þrettán, hlupu þau oft þannig,
þau leiddust.
Eu nú, þegar þau eru komin svo langt,
að móðir hennar getur komið auga á þau,
reynir Nicole árangurslaust að draga hönd-
ina til sín. Jacques heldur fast. í hana og
dregur hana með sér. Þegar þau koma bæði
móð og másandi til móður Nicole, er það
hann, sem tekur þegar í stað til máls.
„Frú, þér rufuð mjög skemmtilegt samtal.
Þegar þér kölluðuð á Nicole, ætlaði ég að
spyrja hana, livort hiin vildi verða konan
mín ..
Eftir stutta þögn heldur hann áfram og
horfir stöðugt á Nicole, en hún er rjóð í
kinnum og hjartsláttur hennar sést nær því
undirþunnum kjólnum:
„Yið hlupum svo hratt til þess að komast
til yðar, að hún hefur ekki fengið tíma til
þess að svara mér.“
„0, Jacques!“ segir Nicole titrandi af ham-
ingju og bætir síðan við með svolitlum ávít-
unarhreim: „Ó, Jacques, þér vitið vel . . .“
Þannig liafa tízkufræí5ingarnir
Jane Send og Anne Poyferré í
París gefiS upp yor- og sunaar-
tískuna 1969. KlæðnaSurinn kall-
ast „Perowskia".
<—
Til að varðveita sjófarendur
fyrir slysum var þessari Maríu-
styttu, sem er 2,80 m á hæð,
sökkt á 18 m dýpip fyrir utan
liöfnina í Nice.
—>
Hann liefur þann góða sið að
ursta tennurnar.
Allt hár brúðunnar fór í eina
fléttu hjá henni.
—>
^EIMILISBLAÐIÐ
241