Heimilisblaðið - 01.11.1968, Side 29

Andrew hefði ekki getað undrast meira,
JiH hefði löðrungað hann. Sólbrennt,
a. iaÚandi andlitið varð svo hlálegt í undrun
Slani, að Jill komst varla hjá því að reka
llPP hlátur.
Hann góndi á hana og stundi upp að lok-
11111: „E-eigið þér við, að þér og Nin hafið
' • • hafið irúlofað ykkur ?‘ ‘
staðhæfði Jill. Hún horfðist róleg í
augu við hann. Og svo leit hún á Joceclyn,
scnn þrátt fyrir stóra undrun sína virtist
111 ánægðasta. Jill rétti fram höndina með
Slguethringnum, þar sem í var greipt merki
Uise-óðalsins. „Nin gaf mér þennan signet-
^iug sem tákn ...“ Hún var næstum búin
a tala af sér, en þagnaði í tæka tíð. „Sem
.. 11 trúlofunarinnar, Joss. Ég vona, að þér
llki þetta ekkert miður.“
>>Líki miður?“ sagði Jocelyn. „Það er nú
eÚthvað annað, elsku Jill! Ég gæti ekki hugs-
a _ Uiér neitt betra fyrir þig og Nin. Ég er
emlínis hamingjusöm — svo hamingjusöm,
f ég veit eltki hvað ég á að segja.“ Geðs-
jFíeringin náði tökum á henni, og tárin komu
, aiu í augun. „Ég var einmitt að vona, að
Petta gerðist, en ég ... en ég verð að viður-
euna, að mig grunaði ekki að þetta yrði
svo skjótum hætti. Ég veit varla hvað
e8 á að segja!“
'iilþ sem komst við af einlægni hennar og
u^gljósri gleði, fékk allt í einu slæma sam-
Joceljui vildi alltaf að allir og allar
Sdtust, og hún þóttist vita, að þessi frænka
Slu hefði alltaf verið því mótfallin, að hún
• Jddi ekki vera búin að gifta sig fyrir löngu.
Au efa hafði Jocelyn verið búin að hugsa
Ser að koma þeim Ninian saman með ýms-
Uui ráðum — en nú hafði verið gripið fram
Jrir hendurnar á henni, hún hafði verið
SVlPt ánægjjunni af skipulagningu margra
}lkna undirbúningstíma og aðlögunar ungu
Júanna fyrir hennar tilstilli.
Én svo var þetta heldur ekki til neins,
Ugsaði Jill með sektartilfinningu, því að í
’uuninni var hún alls ekki trúlofuð Ninian.
Un hafði rétt áður en hún gekk hingað inn
erið að hugleiða það, hvernig hún gæti á
Q°m beztan hátt slitið þessari „trúlofun“.
kún hafði ekki ætlað sér að segja Andrew
,a þessu; hún sleppti bara taumhaldinu á
Sei sökum þess hversu hneyksluð hún varð
á framkomu hans, og hafði talað án þess
að gera sér grein fyrir afleiðingunum.
Andrew hafði komið henni gersamlega úr
jafnvægi, í fyrsta lagi með grímulausum yf-
irdrepsskap sínum og síðan með því að gefa
í skyn, að Ninian og Cathrine hefðu notað
fyrsta tækifærið til að hittast á laun. Henni
fannst þetta svo fjarri öllu lagi, að Andrew
hefði ekkert leyfi til að láta slíkan grun í
ljós.
En nú brosti hún. Allavega hafði hin
óvænta uppljóstrun hennar lækkað í honum
rostann. Andrew leit á hana með nokkurri
virðingu, allt að því aðdáun, en hann sagði
ofur blátt áfram: „Mér þykir bróðir minn
ganga hreint til verks! Ég verð að segja,
að ég hefði ekki búizt við slíku af honum.
Má ég bera fram liamingjuóskir mínar, ung-
frú Arden! Nin er ágætis náungi!“ Hann
lyfti glasi í átt til hennar og sagði lágt:
„Og ég ætti nú að vita það, eða finnst yð-
ur ekki?“
„Ættnð þér, segið þér?“
Hann brosti við henni. „Geturðu neitað
því? Eða erum við svo líkir, að þú sjáir
ekki muninn á okkur?“
„Það hvað þið eruð líkir er aðeins á ytra
borði, að því er ég álít,“ svaraði Jill glað-
lega. Svo tók hiin við sérríglasi úr hendi
Jocelynar og skálaði — eilítið vandræðaleg.
Þessi orðaskipti þeirra höfðu verið hvísl, og
Jocelyn hafði ekki heyrt þau, en Jill hafði
tekið orð hans sem yfirlýsingu um væntan-
leg átök þeirra í millum í náinni framtíð. —
Loftið á milli hennar og Andrew var hlaðið
eins konar spennu; þannig hafði það verið
frá fyrstu tíð, og hugsanlegt var að það
yrði það eftirleiðis. En á meðan Jocelyn
var nálæg, urðu þau að hafa hemil á sér,
þannig að Andrew sat á strák sínum næstu
tíu mínúturnar, dreypti á sérríinu og virti
Jill fyrir sér með gætni; hún virti hann
líka fyrir sér á sama varfærna hátt.
Þá reis Andrew á fætur og leit á klukkuua.
„Ég held ég verði að fara núna,“ sagði hann.
„Hversu áhugavert sem þetta allt saman er,
þá er konan mín enn fjarverandi. Mér er
nauðsynlegt að leita að henni. Undarlegt að
hún skyldi segja ömmu að hún ætlaði hing-
að. Mér þætti gaman að vita, hvað hefur
getað fengið hana til að breyta um áætlun?“
Jocelyn andvarpaði og kom ekki með neina
ILISBLAÐIÐ
249