Heimilisblaðið


Heimilisblaðið - 01.09.1977, Blaðsíða 17

Heimilisblaðið - 01.09.1977, Blaðsíða 17
sahnfærður um, að það var Tom Converse, sem brokkaði á undan með Sylvíu, sem nú þegar hafði brug'ðist honum vegna annars manns. Helzt vildi hann signa þau bæði. En fyrst og fremst Tom Converse — og helzt fyrir augunum á henni. Hún mundi ekki bíða með að koma upp um hann og segja H'á, hver hann var. Hver mundi trúa benni? Hver mundi leggja eyrun að jafn- °ti'úlegu og því, að Skugginn væri í fvlgd með þeim, sem eltu Skuggann? Hrennandi hatur og afbrýðisemi hjálp- uðu til að skýra hugsanir hans. Hann sá bestinn, sem hafði brugðist honum á lir- Hitastundinni, standa skjálfandi við hlið S1"na» lútandi höfði og leitandi eftir hendi bans, eins og hann vildi biðja hann fyrir- S'efning-ar. Svarið, sem hesturinn fékk, var blóts- yrði Skuggans um leið og liann stökk á Jak. Hann skvldi fá þetta borgað, svínið að tarna. Hann skyldi halda áfram, þar hann springi. Honum varð nú ljóst, hverju hann hafði bipað, þegar hann sá flóttamennina hverfa yi’ir næstu holtabrún, á meðan félagar Ulns kepptust við að sleppa stytztu ieið í "egnum þessar ófærur. Skugginn þaut af stað á hestinum með Híkum hraða, að á nokkrum mínútum u,nndi hann vinna upp töfina. Sú von fæddist í huga Jim Cocchrarie. ann hafði tapað í fyrstu tilrauninni, en Uíestu skyldi hann vinna. En hvers vegna arði hann ekki notað skammbyssuna, þar Sem hann var svona nálægt þeim, áður en hann datt? XXII. Tom Converse kemur til hjálpar. k>egar hinar erfiðu girðingar voru vfir- j^nar, fór Bláfótur að komast í gott skap. nnn flaug yfir hverja girðinguna á fæt- 1 annarri; það var alltaf sama kappið í ^Eimilisblaðið honum, þangað til hann var kominn niður fyrir hæðina, sem Skugginn sá þau hverfa fyrir, þá var eins og kappið hyrfi á ný, og hann fór að naga mélin. Benn Plumm- er var utan við sig af hrifningu. „Gamli Bláfótur .. . gamli félan-i!“ hrópaði hann slag í slag. „Hann flýgur eins og fugl . . alveg eins og fugl!“ Bláfótur setti annað eyrað aftur, eins og hann vildi segja: „Já, ungi maður, þú þekkir mig ekki rétt.“ Sylvíu fór að líða betur, þegar þau höfðu henzt yfir limgirðingarnar, hafði hún al- veg verið með lífið í lúkunum, og »r þau þeystu upp brattann yfir stokka og steina, hafði hún, eins og hesturinn, staðið á önd- inni. Það var heldur ekki við því að búast, að Captain léti ekkert á sér sjá eftir tvær ferðir, hvora annarri hættulegri. Af næstu heiðarbrún sáu þau yfir þau landsvæði, þar sem skógurinn breiddist út yfir landið. Þau hleyptu því af stað yfir hið auða svæði og inn í skóginn. Þá kom það að góðu haldi fyrir þau, að Benn var vel kunnugur héraðinu. Hann sneri til hægri handar um leið og þau voru kom- in úr augsýn þeirra, sem eltu. Þar lá ör- mjór stígur, er þau gátu þrætt. Bláfótur fór á undan, því gatan var svo mjó, að eigi komst nema einn í einu. og oft urðu þau að beygja sig niður til að reka sig ekki á trjágreinarnar. Gatan var góð, með föstum jarðvegi, svo kannski mið- aði þeim betur áfram en þeim, sem á eftir voru. Captain andaði mjög ótt, en þó létti- lega, svo að Benn gat sér ekki til, að hann væri eins þrevttur og hann var í raun og veru. „Captain er farinn að þreytast,“ hvísl- aði Benn eins hátt og hann þorði. „Nú verðum við að halda beint til Skuggans. Hann er sá einastti, sem getur frelsað okk- ur, ef það er mögulegt.“ „Er hann langt í burtu?“ spurði Svlvía. „Nei, Guði sé lof!“ Bak við þau heyrðust hrópin og köllin. 161

x

Heimilisblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisblaðið
https://timarit.is/publication/431

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.