Heimir - 24.12.1904, Page 6

i í 8
H E I M I R
II.
Epla-Síza haíði lagt sig fram. Angandi steikara og matar
iykt lagöi að vitum múrarans og vikakarlsins. Þurka var í staö
dúks á litla borðinu milli glugganna. Rúin og fjórir stólar voru
þar inni, og þá eru talin húsgögnin. Þrjár steiktar síldar reykt-
ar, þrjár flögur af steiktu fleski og drjúgur skammtur af hveiti-
graut í rauðri leirskál sendu gufustróka út um stofuna. Tvö
tólgarkerti loguðu þar, annað stutt í háum stjaka, hitt langt í
lágum stjaka. Síza hafði skreytt stofuna með tíglum af ýnriskon-
ar veggfóðri svo kalkveggirnir voru allir röndóttir og skjöldóttir.
Hér er fínt, Kosvizk," sagði Glott-Jens.— „Þetta er sann-
heilagt kvöld", sagði Kosciuzko, sem ekkert grunaði, hvað Jens
sagði. Hann spennti greipar hátíðlega. Sízabauð þeim til sætis.
Þau átu steinþegjandi. Jens dróg brennivínsfiösku en múrarinn
ölflösku upp úr vösum sínum og buðu Sízu aö bragða á, en hún
sagði; „Nei, á svona háheilagri nóttu haga menn sér kurteis-
lega," tók síðan staup og ölglas,- það eina er hún átti,- út úr
hengiskáp, og svo gengu glösin í kring.
Þarna gat að líta þrjú gömul hrukkótt andlit, í daufri ljós-
glætunni, önnum kafinn með hálf tannlausum kjálkum, annað
siagið deplandi augunum hvert framan í annað; Jens allt af
glottandi, Kosciuzko sífelt með djúpri alvöru, Síza livorki þetta
né hitt, en n:eð blíðri ró yfir snjóhvítum hárunurn undir húfunni
og kringum hinn kyrláta litla inunn. Þegar inatvörurnar voru
etnar til agna, og þau voru búin að hýsa þó nokkurn hluta af
drykkjarvörununr, sátu þau og horföu hvert framan í annað. Svo
segir Síza við Kosciuzko: .,Það er merkilegt, að þú skuli geta
veriö að slíta þér í þessu, Kosvizk."— „Það er barnalegt af þér,
Síza, að vera að tala við hann, þvf Kosvizk er sljór eins og þú
veizt, og getur ekKert heyrt," sagði Jens.
Svo varð allt þögult aftur. Þreytan fór að gjöra vart við
sig hjá þessum slitnu, gömlu ræflum, og brátt tók þau að syfja.
Þau geispuðu ófeimin bvert í kapp við annað svo glumdi í þeim.
Fyrst hraut múrarinn, svo vikakarlinn. Síza sat um stund og
horfði á þá, steinsofnaði svo líka, vaknaði við að hún kinkaði
kolli, hugsaði sig dálítið uin, fór síðan að hátta, slökkti annað