Heimir - 01.03.1906, Blaðsíða 6

54
HEIMIR
1857 kvongaðist Ibsen eftirlifandi ekkju sinni Suscnnu
Daae Thoresén. Sonur þeirra er Sigurður Ibsen innanríkis-
ráðgjafi Noregs, og tengdasonur Björnstjerne Björnson.
Með dánarfregn skáldsins fylgir þaö aö Noregur annist uin »
útförina.
Það eru undarleg örlög þjóðanna. Fyrir andlegu frelsi
þjóöar sinnar og tnannskap og þrótt barðist hann fram á siT- *
ustu stund. An 1 ita hans og vinar hans söguskáldsins góða
hefði Noregur aldrei náð frelsi. Þjóðin svæii þar enn. En
11 ú er hún frjáls og nú ætlar hún í þessuin inánuði að vígja sér
konung. En konungur hennar er látinn áður en hinn tekur
\ið. Það er ef til vill vel. Andi skáldsins og mikilmennisins
og stefnuskrá Hákonar konungs hefir aldrei orí ið samferða í
sögunni, alt frá launvíginu í Reykholti 1241.
Sofi skáldið rótt. Hann syrgir öll þjóöin. Og vér seni
íslenzkt fólk, sem frjálstrúar fólk, vér ineguin syrgja hann líku.
Uin leið og hann og Björnson hafa barist baráttu Noregs hafa
þeir og einnig barist vorri baráttu. Straumarnir að austan til
landsins vors helga hafa verið y'heitir c g l.ollir. I stefnu þeini
sem þar hefir risiö hefir og vor stefna styrkst og náð andlegum
þrótt og lífi.
Það eru ekki tök að minnast hér á ritverk Ibsens svo í
lagi sé, og sleppum vér því þess vegna. En minnast mætti á
nöfn þeirra helztu, og eru þau þá: Brandur, Peer Gynt. Kær-
lighedens Komedie, Kongsemnerne, Samfundets Stöttc r,
Gengangere, Et Dukkehjem, De Unges Forbund, En F.olke-
fiende, Kejser og Galilæer, Lille Eyolf, Naar \ i Död« Waag-
ner o. s. v.
Æskilegt væri, að rit þessi gæti komist á bærilega íslenzku 0
áður en mörg ár líða, svipað eins og þýðing séra Mattíasar á
„Brandi". Mættum vér gefa bending hversu það mætti tak-
ast? Segjutn að alþingi legöi til þess svolítinn styrk á ári
hverju, en hvíldi nú heldur Biblíuþýðinguna um stund.