Heimir - 01.01.1909, Síða 6

i ;o
H H I M I R
llvorutveggja er ónóg. Sá, sem á eftir er, sálarlega og verk-
lega, veröur eftir. Þaö er svo áreiöalega satt.
Það Ijótasta sern oss frjálstrúarintínnum er boriö á brýn
er aö vér tnhnu á breytingar og byltingar, vér höfunr hjarta til
þess aö horfa upp á umbyltingar og s\ iöasár er hljótast af viö-
snúnu mannfélagi. Þaö er satt, vér trúum á breytingar, breyt-
ingar þær sem oisakast af eölrlegri framíör og sá sviöi og þau
hjartasár sem sú breyting ollir, er oss ekki neitt tálmunar eíni,
en um leiö alls ekkert ánægju efni. ' Því út á þaö ganga allar
tilraunir vorra frjálsu mála að bæta úr þein sársauka, mjkja
þann sviöa. Mýkja hann, meö því aö leita menn inn á nýtt
sviö, veita nýtt yfirlit yfir tilveiuna, nýtt tiaust á betia og
breyttum heimi, tullvissuna aö öllu góöu sé hattulaust aö láta
éftir lífsins löginálinu sjálfu. Út á þaö ganga allar prédikanir,
'ait félagslegt starf frjálstrúarheildarinnar.
Yfirlitiö, sem vér reynurn aö koma inn, er ekki einstak-
lingskjörin, þar sem úrlausn gátunnar viröist næsta torveld,
hvort jafnvel hvert einasta fótmál áfrani sé ekki peisónunni lífs
eöa efna tjón, því ver tiúum því aö í mannfélagsheildinni lifurn
vér, liver og einn, mikiö meir cn í einstæöingstilveru vorri, því vér
trúum jiví, aö meö því aö týna lífi sínu í allsherjar velferðar-mál-
in, fiiini það liver niaður .héldmr er yfirlitiö yfir allann heinrinn,
ýfir veginn allann, seni farinn er, veginii allann frá því og fyrir tíö
sÖgunnar. Gegnum þaö yfirlit sér niaður alt af livað öllu sönnu
og góðu er óliætt í heiminmm. tlve sporin eru áfram, liversu tæpt
sem þau eru tekin. Hvert framsóknin stefnir með oss, mannfólk-
ið, liversm seni sneiöa sýnist um hagi einstaklingsins; aö upp af
liverju tári rís heilnæinari gróöur, upp af hverju andvarpi regin-
efld mó.trnæli gegn ranglæti og synd, og upp af hverjum blóödropa
aukin frelsis- og mannréttindi. Og viö þaö yfirlit opnast líka
augu manna fyrir því einniitt, að bugsunarháfturinn, aldarháttur-
inn, lífsmæti einstaklingsins, alt þetta, er víkja þarf eöa dregst aft-
ur úr og hverfiiT í framsóknimii, hefir verið þaö, sem orsakað
liefir fár og sár. Þaö er jötunaflið, uem á móti stríöir og berst
fyrir sinni eigin tilveru, notar mennina sem verkfæri í þjónustu