Heimir - 01.01.1909, Blaðsíða 12

I -I E I M I R
155
fjölda mörgum, þá sönui aðdáun, er veriö hafa cngu minna til
hjálpar öllu jarönésku, g'óöu.
Sá misskilningur, er vér ættum aldrei að láta fcsta rætur,
livorki hjá oss eða öðrum, og ékki vera óátalinn þar sem hann birt-
ist, er að vér viljum flytja vora tíma , nútíðanhugsunarhátt, sið-
menningu og mannfélag til baka til þessara manná og þeirra tíma,
liverfa nútið í fortíð sem elzta. Að af því vér horfum með aðdá-
un til Búdd'ha, þá göngum vér fram ihjá Jesú og viljum að vor nú-
tíð geti sem mest li’kst árinu 600 f. I\. Eða af þvi vér lítum vinar-
auga aftur fyrir llúddha til'kínverska spekingsins, og til mannsins
inn á firðinum, sem var að telgja sér fyrsta bátinn er veröldin
liaföi séð, eða til bóndans er fyrst reyndi að láta dýrin hjálpa sér
til við jarðyrkjuna, eða þess, er hlóð saman steinum og trjám og
bygði sér fyrst hús, að þá yjljtjm vér að öld vor færist til baka til
j)eirra. Það væri ekki eingöngu að óska þess að ónýta öll þeirra
verk, heldur lika að snúa öllum heimi í spillingu og afturför.
Þótt eg gæti fært allan heiminn til baka á hvert jiað skeið scm
væri, og þótt eg tryði þvi að Jesús hefði verið guð algóður og al-
vitur, j)á vildi eg ekki vinna ]>aö til svo aö allir fengi að sjá hann,
að breyta vorri samtíð í samtíð ihans, 20. öldinni í öld Rómverj-
anna. Með því líka, til j>ess að sjá guð jjurfum vér jæss ekki.
\ er sjáum 'hann, sjáum hann allsstaðar í framrás og líferni þjóða,
í blikandi stjörnuhimni og eldi mannlegrar sálar.
Þótt vér tökum yfirlitið svona víðtækt, og ættum vér nú aö
vera búnir aö fullsanna það, höfum vér ekki fornöldina í huga til
])ess að vor öld fái líkst henni sem mest, heldur höfum vér fram-
tíðina í 'huiga svo öld vor geti orðið fyrir hana eius og ttmliðin öld
liefir verið oss til hjálpar. Vér eigum von á Jtví, að nútíðin verði
fornöld. Það er eiginlega j>að, sem felst í allri réttlætis,- mcnn-
ingar- og framfara-viðleitni manna. Aö vera eitthvað fyrir sinn
dag og daginn þar á eftir. Sá, sem ekki hugsar um j)að, hann
lruigsar ekki um neitt nema munn og maga, óg hefir þó oftar
munnherpu og iðrakvöl en hinir.
Til ])ess að geta mælt dýrmæti mannlegrar framsóknar verða
augtt'. vor að vera opin og Sjáandi til alls mannfélagsins) ekki smá-